ΣΕ ΠΥΡΙΝΑ ΣΧΟΙΝΙΑ

Σε πύρινα σχοινιά
στεγνώνουν οι υγρές μας συνειδήσεις.

Μέσα σε παραπέτασμα καπνού
μια κοινωνία Κύκλωπας αναζητάει το φως της.

Τίποτα δεν μυρίζει καλοκαίρι πια
που είναι τα βασιλικά
στις γλάστρες;
τα γιασεμιά στις αυλές;
Μνήμες όλα μνήμες.

Πόσα δάκρυα μπορεί
να αντέξει το ποτήρι
της ημέρας μας.

Και να ταν μόνο αυτή η μέρα...

Η ζωή μας ένα Πεύκο που κλαίει με το ρετσίνι του
μπροστά στο Καμίνι του αιώνα μας.

Πώς.... πώς τόσα κάρβουνα να τα κάνεις διαμάντια για το αύριο.

 

Σωτήρης Μπότας 

http://sioualtec.blogspot.com