ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ
“Είναι καλύτερα να είσαι δυστυχισμένος γνωρίζοντας την αλήθεια, παρά να είσαι ευτυχισμένος στον παράδεισο των ηλιθίων.” (Ντοστογιέφσκι). Οι περισσότεροι από μας βέβαια κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μένουμε ευτυχισμένοι στη νιρβάνα της άγνοιας, στον παράδεισο των ηλιθίων του Ντοστογιέφσκι. Μικρή η ζωή. Και η γνώση μπορεί να είναι δύναμη, είναι όμως και πόνος. Είναι και ζόρι. Και προβληματισμός. Είναι και δουλειά. Είναι και ευθύνη. Και ρίσκο, που σημαίνει και πιθανή αποτυχία. Για κάποιους η γνώση μπορεί να γίνει και δυστυχία. Και προτιμούν την εθελοτυφλία. Προτιμούν το παραμύθιασμα του εαυτού τους. Συνειδητά ή ασυνείδητα ανακατασκευάζουν, ρετουσάρουν, φτιάχνουν με υλικά τα θέλω και τις ανάγκες τους φόρμες ζωής, τεχνητές αλήθειες που να αντέχονται και να μη πληγώνουν κρύβοντας τις σκοτεινές και δύσοσμες. Μέχρι πότε όμως; Μέχρι πότε μπορείς να καμώνεσαι ότι όλα είναι καλά; Ότι η ζωή σου με ό,τι αυτή περιλαμβάνει από πράγματα, ανθρώπους, σχέσεις είναι μια νησί