ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΒΡΑΔΙΑ....

Είναι κάτι βράδια που θαρρείς και οι δείκτες του ρολογιού βάλθηκαν να σου σαλέψουν το μυαλό. Κάτι βράδια που ο χρόνος γίνεται ο πιο αδυσώπητος εχθρός και σε κοιτάζει από μια γωνιά περιγελώντας σε...

Είναι κάτι βράδια που οι σκέψεις παλεύουν η μια με την άλλη ποια θα σου τρυπήσει την ψυχή πιο βαθιά σαν άλλες βουκέντρες. Και τρέχει ένα ασημένιο δάκρυ από τα μάτια του φεγγαριού που σε κοιτάζει περίλυπο...

Είναι κάτι βράδια που κάθε τρένο που έχασες περνάει ξανά και ξανά από μπροστά σου δίχως να κάνει στάση. Και συ το κυνηγάς, τρέχεις να τ' αρπάξεις, μάταια όμως. Και βλέπεις την ελπίδα να φτερουγίζει μακριά σου, να γίνεται άπιαστο όνειρο που μονάχα σε πικραίνει...

Είναι κάτι βράδια που έρχονται όλο και πιο συχνά. Κι εσύ βυθίζεσαι όλο και περισσότερο στην ανυπαρξία του τίποτα. Και νιώθεις την ανάσα σου να φεύγει όλο και πιο μακριά σου και το κορμί σου να μουδιάζει...

Είναι κάτι βράδια που η ψυχή σου μοιάζει με ανταριασμένη θάλασσα και σε καταπίνει στη μαύρη και κρύα αγκαλιά της. Και τα όνειρα σου γίνονται πυκνή φυλλωσιά γεμάτη αγκάθια...

Είναι κάτι βράδια...

 

 
Στέφανος Μαντζαρίδης
Πηγή: enfo.gr