ΑΚΟΥ ΤΗ ΣΙΩΠΗ......

Άκου τη σιωπή και μη μιλάς...

είναι η φωνή της ψυχής σου, η κραυγή της καρδιάς ο τόνος της εκκωφαντικός συνήθως τρελαίνει...       η ηχώ της σιωπής τα λογικά σου παίρνει

Άκου τη σιωπή πόσα πολλά σου λέει...

ένα ολόκληρο παρελθόν σέρνει μαζί της και κλαίει 

περνά από μονοπάτια παλιά, ποτισμένα με δάκρυ

που ‘χεις κρύψει βαθιά στης ψυχής σου τα βάθη.

Άκου τη σιωπή πόσο φλύαρη είναι...

μιλά ασταμάτητα... καθρέφτης σου είναι!

αφουγκράσου την και θ ‘ακούσεις τον απόηχο της ζωής

απόσταγμα της αλήθειας ο αντίλαλος της σιωπής...

Άκου τη σιωπή, και μη μιλάς...

μιλάνε οι αναμνήσεις αυτές για μας

κάθε νότα και δάκρυ, της σιωπής ειν'ο ήχος

πονεμένος πολύ ειν'ο δικός της ο στίχος...

Άκου τη σιωπή της απόλυτης μοναξιάς...

μοιάζει με τάφου σιγή, μάρμαρο παγωμένο ακουμπάς

άκουσε τη σιωπή, αφουγκράσου την προσεκτικά

και θ ‘ακούσεις τη φωνή της ψυχής σου, του εγώ σου λαλιά...

Μαρίζα Τσιτμή