ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ
Γενικά
μισώ τη λέξη σύμβαση, εκτός αν έχει να κάνει με θέματα δουλειάς και
ειδικά αν περιέχει καλούς όρους, κάτι δηλαδή που είναι δυσεύρετο, σπάνιο
και ασυνήθιστο. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τις άλλες συμβάσεις.
Στην ελληνική πραγματικότητα -και υποθέτω όχι μόνο- υπάρχουν κάποιες κοινωνικές συμβάσεις που σε χρόνο dt θεωρούνται νόρμες.Νόρμες για τις οποίες αν αδιαφορήσεις, όλοι αρχίζουν να σε βλέπουν σαν εξωγήινο που βγήκε για βόλτα στο Σύνταγμα.
Γιατί ρε παιδιά, τι έχουν οι κεραίες μου; Μια χαρά μου ταιριάζουν και για αυτό, τις παρακάτω συμβάσεις τις μισώ:
Μέχρι τα 30 πρέπει να κατακτήσεις τον κόσμο
Χωρίς να είναι γραμμένο σε κάποιο εγχειρίδιο ζωής, εντούτοις υποβόσκει μία σιωπηλή αίσθηση εκεί έξω, που σου ψιθυρίζει ότι μέχρι τα 30 πρέπει να έχεις καταφέρει να πάρεις τον τίτλο της άριστης "δούλας και κυράς", να είσαι εξαιρετική μαγείρισσα και νοικοκυρά, να έχεις παράλληλα ιδιαίτερα υψηλό εκπαιδευτικό και πνευματικό επίπεδο, να είσαι πολυταξιδεμένη και γεμάτη εμπειρίες, αλλά να έχεις βρει ήδη και τον πρίγκιπα του παραμυθιού με τον οποίο έχεις κατασταλάξει σε μία φωλιά που φροντίζεις με στοργή, ενώ παράλληλα τρέχεις και 2-3 επιχειρήσεις "στην άκρη".Εντάξει, αν τα βάλουμε κάτω με απλά μαθηματικά, όλα τα ανωτέρω ακυρώνονται. Δεν βγαίνει η εξίσωση, μάνα μου. Είναι σαν να βλέπω καλλιστεία του '90 με όλες τις συμμετέχουσες να έχουν τελειώσει στα 21 τους 3 σχολές, να μιλάνε άριστα 6 γλώσσες, να έχουν χρόνο να γυμνάζονται και να είναι κορμάρες και το πάθος τους να είναι η μαγειρική.
Το μόνο που δεν έχουν προλάβει τα κορίτσια είναι το (κοινό, εννοείται) όνειρο ζωής τους, να φέρουν την Ειρήνη στον κόσμο. Αυτό έλειψε να απαιτεί η κοινωνία από όποιον προσεγγίζει τα 30. Τύφλα να 'χει ο Τζάρεντ Κούσνερ.
Στα 25 βρίσκεις με τη μία δουλειά σε μια super επιχείρηση στο αντικείμενο που έχεις σπουδάσει, η οποία σου παρέχει τέλειο μισθό στην ώρα του, ένσημα, άψογο εργασιακό περιβάλλον και άδεια να φαν και οι κότες. Μένεις στη δουλειά -σε αυτήν ή κάποια άλλη- για 5 χρόνια, ξεπερνώντας κύματα και εμπόδια σαν να ήσουν από χθες επαγγελματίας στον χώρο, ο μισθός σου βρίσκει έναν μαγικό τρόπο να αυξάνεται σε επίπεδα "συντήρησης οικογένειας" και βάζεις και χρήματα στην άκρη.
Μέσα σε όλα, ερωτεύεσαι κάπου, κάποιον, κάποτε, στους 6 μήνες σου κάνει πρόταση γάμου, το θεωρείς φυσιολογικό, λες "ναι", παίρνεις break για να "στήσεις σπίτι" (δεν σε διώχνουν από τη δουλειά) και εν τω μεταξύ, έχεις μάθει να μαγειρεύεις καλύτερα και από βραβευμένο σεφ.
Εντάξει παιδιά, αν το πράμα κυλάει ρυάκι όπως παραπάνω για έναν από εμάς σε κάθε εκατό, του λέω ΜΠΡΑΒΟ του και του βγάζω το καπέλο. Ειλικρινά το λέω και το εννοώ. Και μακάρι όλη η ζωή του να συνεχίσει έτσι!
Αλλά ας μη γελιόμαστε, για τους περισσότερους κάπου εκεί στο "βρίσκεις με τη μία δουλειά" χαλάει η συνταγή. Για να μην αναφερθούμε στις κάθε λογής αναποδιές που κρύβονται σε κάθε στροφή της ζωής ή τις ιδιοτροπίες του Έρωτα...
Ακόμη και τα αντιβραβεία των Όσκαρ, γνωστά ως Χρυσά Βατόμουρα, ένα τέτοιο σενάριο, δεν θα ήθελαν να το κάνουν παρέα.
Ντροπή να μη δουλεύεις
Τι και αν δεν υπάρχουν δουλειές, τι και αν δεν σε πληρώνουν, τι και αν η ψυχολογία σου έχει πιάσει πάτο και δεν ξέρεις τι να κάνεις, πάντα κάπου όλο και κάποιος θα βρεθεί να σου κάνει κήρυγμα περί εργασίας και χαράς, φέρνοντάς σου ως παράδειγμα τα δικά του δύσκολα χρόνια και την ευτυχία της αυτοδημιουργίας του, η οποία τον έχει κάνει τώρα μεγάλο και τρανό."Η δουλειά κάνει τους άντρες", "όποιος θέλει δουλειά βρίσκει", "το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι", "μη φοβάστε να λερώσετε τα χέρια σας" και όλα αυτά τα παρωχημένα θα πρωταγωνιστήσουν στον μονόλογο του εκάστοτε αυτοβαφτιζόμενου σοφού.
Τι κι αν για να βρεις σήμερα δουλειά, πρέπει να βάζεις κι από την τσέπη για να καλύπτεις τα έξοδα της μετακίνησης από και προς το γραφείο. Τι και αν προσπάθησες να πείσεις συγγενείς και γονείς, πως ο καλός σου δεν δουλεύει επειδή απολύθηκε (η απόλυση είναι ξένη λέξη για πολλά μέλη της γενιάς που πρωτοδούλεψε τη "χρυσή εποχή της αλλαγής"), μια ελληνική οικογένεια (σχεδόν) πάντα ξέρει να κρίνει και να λέει την λέξη "τεμπέλης", όσο και αν κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Και κάπως έτσι οι σχέσεις παγώνουν, τα χάσματα μεγαλώνουν, γιατί αυτό που επιτάσσει η κοινωνία, παράλογο ή λογικό, είναι πιο δυνατό από την αλήθεια. Θυμός, καχυποψία και σύγκριση με την κόρη ή τον γιο του γείτονα ή του θείου από το χωριό που μέχρι τα 30 κατάφερε να κάνει όλα τα ανωτέρω που λέγαμε. Γιατί από τα 5 είχε στην τράπεζα γραμμάτιο να φουσκώνει και να τον περιμένει!
Γάμος και παιδί: Τι σημαίνει πως δεν θέλεις;
Εδώ υπάρχουν θεωρίες και θεωρίες για να σε πείσουν ότι αν δεν έχεις βάλει κουλούρα στα 30... είσαι λίγο πολύ αμαρτωλός.Θα βρεθούν εκείνοι που θα σου πουν ότι αυτός είναι ο σκοπός της ζωής, άλλοι θα σου πουν πως κάτι πρέπει να πηγαίνει λάθος με εσένα που δεν βρήκες ακόμη τον κατάλληλο ή την κατάλληλη, οι πιο συμπονετικοί θα σου πουν ότι κάπου εκεί έξω είναι εκείνος που θα αναγνωρίσει ό,τι οι προηγούμενοι δεν είδαν και μερικοί θα σε χαρακτηρίσουν "περίεργο".
Η πιθανότητα απλά να μη θέλεις ρε παιδάκι μου με το ζόρι παντρειά και απογόνους, δεν περνάει από το μυαλό του μεγαλύτερου (#diplis) μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Επιχειρήματα όπως "πρώτα θέλω να βρω σταθερή δουλειά, να ξέρω ότι αν παντρευτώ και κάνω παιδί θα μπορώ να το συντηρώ" δεν έχουν αξία. Αυτό που για εσένα φαντάζει λογική και σύνεση, για εκείνους είναι λόγια του αέρα και ανώριμη προσέγγιση.
Αλλά... θα βρεθεί αυτή η μία, η γιαγιά, η λατρεμένη σου και κρυφή νεράιδα που θα σου πει, "να κάνεις αυτό που θέλεις παιδί μου".
Βλέπετε, όμως, καμιά φορά η κοινωνία είναι πιο γερασμένη και από την καλόκαρδη και μεγάλη πια σε ηλικία γιαγιά.
Ναι, ακόμη και η κοινωνία γερνάει. Για αυτό, αυτές οι ψεύτικες συμβάσεις, δεν θέλουν παρά μόνο μια γερή κλωτσιά για να μην γεράσει και εσένα το κεφάλι σου, πριν την ώρα του. "Να κάνεις αυτό που θέλεις παιδί μου".
- Μαρία Πιτσιδήμου
- http://www.pathfinder.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου