Καθημερινά πρωταγωνιστούμε σε ένα μόνιμο ψέμα.

“Κάθε μέρα ξυπνάμε στο ίδιο δωμάτιο και ακολουθούμε το ίδιο μονοπάτι με την προηγούμενη ημέρα. Ζούμε ακριβώς την ίδια ημέρα με χθες”. Προγραμματίζουμε τις ημέρες που διανύουμε, τις ημέρες που πέρασαν, τις ημέρες που ακολουθούν. Έχουμε αναρωτηθεί εάν είμαστε πραγματικά ελεύθεροι, επιβιώνοντας στο σήμερα που έχουμε διαμορφώσει ή έχουν προκαθορίσει οι άλλοι για εμάς;
Ο κόσμος δεν ανακαλύπτεται μόνο μέσα από βιβλία. Βρίσκεται εκεί έξω, περιμένοντας να τον εξετάσουμε προσεκτικά, να επέμβουμε, να επηρεάσουμε δραστικά την ύπαρξή του. Αντίθετα, εμείς μοιάζει να έχουμε συνηθίσει στο να επαναλαμβάνουμε όσα ακούμε, να δεχόμαστε κάθε πληροφορία χωρίς φιλτράρισμα, χωρίς οποιαδήποτε επεξεργασία. Δεχόμαστε παθητικά, ελεγχόμαστε, βαθμολογούμαστε. Μεγαλώνουμε, απορρίπτοντας την διαφορετικότητα, καθετί που παρεκκλίνει από τα καθιερωμένα. 

Ο χρόνος μέσα από τα μάτια μας

Δουλεύουμε, ζούμε για να παράγουμε, και στο τέλος εκείνο που διαπιστώνουν οι άλλοι για εμάς είναι ότι δεν προλάβαμε να ζήσουμε τη ζωή για την οποία δουλεύαμε μια ολόκληρη ζωή! Θεωρούμε ότι όλα μπορούν να αποκτηθούν, βλέπουμε τα πάντα σαν κάτι που μπορεί να πουληθεί γι' αυτό όταν περπατάμε στον δρόμο έχουμε την τάση να αγνοούμε όλα τα “μικρά πράγματα”... Τα μάτια που κοιτάζουν και όλες τις ιστορίες που αυτά έχουν να πουν. Θεωρούμε ότι η έννοια του θανάτου απέχει από την καθημερινότητά μας, μόνο που ξεχνάμε ότι παραμονεύει σε κάθε μας βήμα.

Η ζωή μας σε αποσύνδεση

Εάν εξετάσουμε προσεκτικά τι έχουν να  μας πουν τα μάτια των άλλων, θα στραφούμε στην ερμηνεία του ίδιου μας του εαυτού. Έχουμε μάθει όμως να παρακολουθούμε τον κόσμο μέσα από μια οθόνη, γινόμαστε θεατές των πιο εκπληκτικών πραγμάτων χωρίς να συμμετέχουμε ενεργά σε οποιαδήποτε δράση. Τα πάντα εκτός οθόνης, κυλούν φυσιολογικά. Κάθε προσδοκία βρίσκεται στα χέρια των άλλων, ο εαυτός μας μένει απ' έξω. Όσο κοινότυπο και αν φαίνεται όμως, πρέπει να σταματήσουμε να περιμένουμε την αλλαγή. Μόνο εμείς έχουμε τη δύναμη να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε.

Αγνοούμε όσες ιστορίες έχουν να μας πουν τα μάτια των περαστικών

Το διαδίκτυο δίνει τη δυνατότητα να μεταφέρουμε μηνύματα που έχουν τη δύναμη να ενώσουν εκατομμύρια ανθρώπων ανά τον κόσμο. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον κυβερνοχώρο ως γέφυρα που θα μας φέρει κοντά χωρίς να μας απομακρύνει όπως γίνεται σήμερα. Έχουμε τη διάθεση να αναδείξουμε την αληθινή επιρροή του διαδικτύου;

Ευτυχία= αυτάρκεια

Παραπάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι λιμοκτονούν παρόλο που υπάρχει αρκετή τροφή για όλους. Και αυτοί οι άνθρωποι αποδεικνύουν πως παρόλο που έχουν τα λιγότερα, είναι πιο ευτυχισμένοι από εκείνους που έχουν τα πάντα.   

Η ευτυχία παραμονεύει κοντά σε εκείνους που έχουν τα λιγότερα

Η Γη υπάρχει εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Ο καθένας από εμάς θα είναι τυχερός εάν ζήσει ογδόντα. Αξίζει να θυμόμαστε πως είμαστε μια στιγμή στον χρόνο αλλά οι δράσεις μας είναι αιώνιες. 
Η ζωή δεν είναι ταινία, δεν κινείται με βάση κάποιο σενάριο. Εμείς είμαστε οι σεναριογράφοι της. Αυτή είναι η ιστορία σου, η ιστορία τους, η ιστορία μας... Και ναι, όλα αυτά θα ακούγονται φιλοσοφικά, μάταια και συνηθισμένα όσο περιοριζόμαστε στην ανάγνωσή τους. 

http://www.pathfinder.gr/