Ναυαγισμένα όνειρα

Πόσο μακριά είναι οι μέρες που η Δύση μεθυσμένη από την ευφορία έβγαινε στους δρόμους να γιορτάσει την αραβική άνοιξη κάνοντας σύμβολο την πλατεία Ταχριρ;
Τι πήγε στραβά και οι ελπίδες εξανεμίστηκαν ενώ χώρες όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη αλλά και η Συρία αντί να ενσωματωθούν στο σύγχρονο κόσμο βυθίζονται σε θολά δικτατορικά θεοκρατικά καθεστώτα;
Όλα δείχνουν πως η Δυση βιάστηκε να χειροκροτήσει την εξέλιξη χωρίς να περιμένει το τελικό αποτέλεσμα.

Γι αυτό τώρα στέκει αμήχανη παρακολουθώντας τις εκατόμβες νεκρών και τις καραβιές απελπισμένων που πλέον βρίσκονται στο κατώφλι της, χωρίς ωστόσο να δείχνει ότι μπορεί στο ελάχιστο να αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, δηλώνει «άφωνος» από τη νέα τραγωδία με τους 700 νεκρούς μετανάστες ανοιχτά της Λιβύης επισημαίνοντας ότι είναι ντροπή και ομολογία αποτυχίας, το πόσες χώρες αποφεύγουν να αναλάβουν την ευθύνη και το πόσα λίγα χρήματα παρέχονται για αποστολές διάσωσης. ..
Τα χρήματα είναι ασφαλώς απαραίτητα, αλλά στην παρούσα φάση η όποια χρηματοδότηση, μοιάζει με δρόμο που οδηγεί σε αδιέξοδο ή ακόμα χειρότερα σε γκρεμό. Λύση δεν είναι οι εκκενωμένες χώρες . Οι άνθρωποι πρέπει να επιβιώνουν στην πατρίδα τους.
Γι αυτό ίσως η Δυση στο μέτρημα των μεταναστών που μπαίνουν στα εδάφη της θα έπρεπε να προσμετρά και τη δικη της ευθύνη.
Ποια η θέση μας αλήθεια απέναντι στο αιματοκύλισμα της Συρίας; Όπου μια ανθρωπιστική καταστροφή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν δεν είχε προεξοφληθεί από την πλευρά της Δύσης, ότι ενδεχόμενη παρέμβαση, θα ωφελούσε τους Ισλαμιστές.
Κάτι που φυσικά δεν συνέβη . Αντίθετα αυτοί είναι σήμερα οι κερδισμένοι , ενισχύοντας μάλιστα την επιρροή τους αφού οι εξεγερμένοι Σύριοι αισθάνονται ότι οι Δυτικοί τους παράτησαν στο έλεος των δολοφόνων.
Αλλά και στη Λιβυη τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες ,πως σχεδιάζει να ανοίξει έναν τραπεζικό λογαριασμό στο εξωτερικό για να καταθέτει τα έσοδα από το πετρέλαιο, ελπίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα αποφύγει το ενδεχόμενο να πέσουν τα έσοδα αυτά στα χέρια της αντίπαλης λιβυκής κυβέρνησης που εδρεύει στην Τρίπολη ( τέσσερα χρόνια μετά την ανατροπή του Μουάμαρ Καντάφι η χώρα έχει βυθιστεί στο χάος με δυο κοινοβούλια και δυο αντίπαλες κυβερνήσεις)
Τα έσοδα από το πετρέλαιο βρίσκονται στην καρδιά της αντιπαράθεσης ,ο ένας εκ των πρωθυπουργών, ανακοινώνει ότι θα ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και θα πραγματοποιεί ανεξάρτητες πωλήσεις πετρελαίου.
Την ίδια ωρα ο απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη χώρα, προειδοποιεί ότι η Λιβύη μπορεί να επιλέξει μεταξύ μιας «πολιτικής συμφωνίας» ή της «καταστροφής»
Κατά τα λοιπά χιλιάδες ξυπόλητοι άνθρωποι διασχίζουν βουνά, μπαίνουν σε σαπιοκάραβα, χάνονται στο δρόμο για το όνειρο μιας καλύτερης ζωής με νερό ,φαγητό, ασφάλεια, λίγη ανθρωπιά και ποιος ξέρει.ίσως και κάποιο χαμόγελο!

 

 Της Λίζας Δουκακάρου

http://www.parapolitika.gr