Τι να κάνουμε

O τίτλος έχει δύο αναγνώσεις: την ερωτηματική της μοιρολατρείας, “τί να κάνουμε;” (υπομονή, μέχρι να μας “τελειώσουν”, ολοκληρώνοντας τις επιδιώξεις τους) και τη θετική ανάγνωση, της αναζήτησης, (τη θεωρητική)1 και της παρότρυνσης, Τι να κάνουμε, πώς να αντιδράσουμε.

Η πρώτη περίπτωση, της μοιρολατρείας ΔΕΝ μας αφορά, γι’ αυτό θα αναφερθούμε συνοπτικά μόνο και σ’ αντιδιαστολή προς την ενεργή δράση.

Το «τί να κάνουμε; είναι αποφασισμένα(!), υπογραμμένα και ψηφισμένα», παράνομα και καταχρηστι-

κά, βεβαίως, είναι για ...το Γιάννο και την Κανέλα*!

* Ο ...Γιάννος κι η Κανέλλα, όλως τυχαίως, είναι οι ηττοπαθείς και δουλοπρεπείς γραικύλοι που αρκούνται στη ζωώδη γενετήσια ικανοποίησή τους, στην όποια στοιχειώδη ή μίζερη επιβίωσή τους, στο “σγούψιμο” του κεφαλιού και... “σφάξε μ’ Αγά μ, ν’ αγιάσω”, με την κρυφή ελπίδα να τον λυπηθεί ο “Αγάς” και να του τη χαρίσει. Είναι ο ραγιάς!

― Μα πώς να τα βάλεις με τους “δυνατούς”; (Λένε οι “ρεαλιστές”).

- Με την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, με δυναμισμό, με επιχειρήματα, με ΘΑΡΡΟΣ! «Θαρσείν χρει...».

- Με το Δίκαιο

- Με τον ορθολογισμό - με υπομονή και επιμονή

- Με μεθοδικότητα και ενότητα!

ΕΝΟΤΗΤΑ στην Αντίσταση και στο Δίκαιο. Οχι “ενότητα” στη δουλοπρέπεια.

Δεν πρόκειται ν’ ασχοληθώ με τα βδελύγματα της Βολής των 300 και των ακολούθων. Βολή (δεν είναι τυπογραφικό λάθος)· του βολέματος και της νομιμοφάνειας της παράδοσης της χώρας και της υποδούλωσης του λαού της.

Γιατί Βουλή, που να βούλεται για το εθνικό και λαϊκό συμφέρον ΔΕΝ είναι, διότι δεν της το επιτρέπουν οι “θ-εσμοί” της γερμανικής “Ευρωπαϊκής Ενωσης” και της παγκοσμιοποίησης του Κεφαλαίου, με το 3ο “Αριστερό” ΜΝΗΜΟΝΙΟ του Καμμένου - Τσίπρα, που υπερψήφισε η περασμένη και θα εφαρμόσει η καινούργια “βουλή” των εν πολλ(οίς)* βουλευτών των μνημονίων - Μνημείων προδοσίας, εθνικής μειοδοσίας, απάτης και επιορκίας!

Μνημεία καταστροφής!

Μνημεία ποδοπάτησης και εξευτελισμού κάθε εθνικής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας

Μνημεία ντροπής!... (Εδώ ντρέπονται, ορέ παρωπιδοφόρε κι όχι γιατί δεν παρότρυνα ανέλπιδα, τον χρυσαυγίτη να ψηφίσει ...ΚΚΕ...!)2

Να και κάτι άλλο που χρειάζεται, μυαλό! Μυαλό ελεύθερο, με γνώση και κρίση ψύχραιμη και καθαρή.

Ας μπούμε λοιπόν στο θέμα μας: Τί να κάνουμε! Ο τίτλος δεν είναι εμπνευσμένος από το ομώνυμο βιβλίο του Λένιν (παρ’ όλο που το ξαναδιάβασα πρόσφατα),

αλλά από δεκάδες αγωνιώδη ερωτήματα απλών ανθρώπων - γνωστών και αγνώστων αναγνωστών - μ’ αυτήν ακριβώς τη διατύπωση: “Τί να κάνουμε, τώρα”!

Κατ’ αρχήν να πούμε τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε και να δεχθούμε σαν δεδομένο: Να παίξουμε το δικό τους παιχνίδι, με τους δικούς τους κανόνες! Το “παιχνίδι” των δανειστών και των ιθαγενών “φυλάρχων”.

Το “παιχνίδι” είναι άλλο και με άλλους κανόνες.

Το “παιχνίδι” δεν είναι αν μπορούμε και πώς και με ποιούς “καλούς όρους” να πληρώσουμε τα λύτρα της ληστείας του ελληνικού λαού και του επίσημου φορέα του, του ελληνικού κράτους.

Το “παιχνίδι” είναι ότι ΔΕΝ τους χρωστάμε, ναι, ΔΕΝ τους χρωστάμε και μας χρωστάνε!

Αυτό πολύς κόσμος δεν το καταλαβαίνει, ΔΕΝ το πιστεύει, γιατί έχει γνωσιπενία και κατευθυνόμενη παραπλανητική πληροφόρηση, που είναι επιβλαβέστερη ακόμη και της άγνοιας.

ΔΕΝ έχει ο πολίτης εμπιστοσύνη στον πολιτικό κόσμο, και δικαίως, πράγμα που αποδείχθηκε και στις πρόσφατες εκλογές. (Αποχή - άκυρα - λευκά 46% κοντά. Αν προσθέσεις σ’ αυτά και κάποιες ψήφους που πήγαν “στο γάμο του καραγκιόζη” ξεπερνά το 50% απαξίωσης του πολιτικού συστήματος).

Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, ΔΕΝ χρειαζόμαστε να στηριχτούμε σε κάποιο κόμμα - χωρίς να τ’ απορρίπτουμε όλα συλλήβδην, ιδιαίτερα ως συμμάχους για την κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική δουλειά - δεν χρειαζόμαστε λοιπόν να στηριχτούμε σ’ ένα κόμμα, αλλά να συγκροτήσουμε, ν’ αρμολογήσουμε ένα κίνημα!

Κίνημα για την απελευθέρωση από τα οικονομικά δεσμά των ΕΛΛΗΝΩΝ και της ΕΛΛΑΔΑΣ πρωτίστως!

Για να πραγματοποιηθεί αυτό επιτυχώς, απαιτείται πριν απ’ όλα θεωρητική δουλειά. Θεωρητικό υπόβαθρο στηριγμένο στην εμπειρία και στη γνώση της τελευταίας κυρίως 25ετίας.

Ακολούθως και παράλληλα πρέπει να καλλιεργηθεί πλατειά και βαθειά ενημέρωση του λαού και κυρίως της νεολαίας. Ενημέρωση απλουστευμένη και πειστική.

Πώς θα γίνει αυτό όταν δεν έχουμε τηλεοπτικούς διαύλους - κανάλια;

Με το όποιο διατεθειμένο έντυπο και ηλεκτρονικό “τύπο” και μάλιστα σε διασύνδεση (link), με το facebook και το twitter, με ενημερωτικές συγκεντρώσεις.

Το κίνημα δεν μπορεί να είναι ακέφαλο. Ασφαλώς και πρέπει να υπάρξει μια ανοιχτή ηγετική ομάδα, χωρίς προσωπικές βλέψεις.

Εκείνο όμως που κυρίως χρειαζόμαστε είναι “στρατιώτες”, όχι “στρατηγούς”. Και κάθε “στρατιώτης” ή αγκιτάτορας3 να έχει μια μεγάλη φιλοδοξία: Να φουντώσει το κίνημα για να ‘χει νικηφόρα έκβαση. Και νικηφόρα έκβαση είναι μόνο μία: Η ανεξαρτησία της ΕΛΛΑΔΑΣ και η απελευθέρωση των Ελλήνων από τα ύπουλα, μα καθόλου αόρατα δεσμά των μνημονίων, που επέβαλαν οι νεο-φράγκοι του “νεο-φιλελεύθερου” καπιταλισμού, σε συνεργασία με τους ντόπιους συνεργάτες τους· τους εθνοκτόνους φραγκολεβαντίνους πολιτικούς, με θλιβερό αποκορύφωμα τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ του, που δεν έκανε απλά κωλοτούμπα, αλλά εξαπάτησε και αγνόησε προκλητικά τον ελληνικό λαό.

Και το λέω εγώ, που τον υποστήριξα σθεναρά, γιατί πίστεψα όσα πραγματοποιήσιμα ευαγγελιζόταν.

Ο καθένας μπορεί να εξαπατηθεί, όσο προσεκτικός και “έξυπνος” κι αν είναι, μπροστά στο ανενδοίαστο και πειστικό ψέμα, ενός συμπαθητικού και “με καλές συστάσεις” απατεώνα. Και οι απατεώνες είναι σχεδόν πάντα συμπαθητικοί και πειστικοί.

Ομως, όπως λέει κι ο μέγας πολιτικοφιλόσοφος Ν. Μακιαβέλλι, «...μ’ αυτά τα μέσα μπορείς ν’ αποκτήσεις μιαν εξουσία, αλλά όχι και τη δόξα».

Κίνημα, θεωρητική δουλειά, ενημέρωση του λαού, ανοιχτή ηγεσία, στράτευση, πίστη στο σκοπό κι αγώνας· και μετά;

Μετά ολομέτωπη επίθεση μ’ όλα τα μέσα, σ’ όλα τα επίπεδα· εθνικά και διεθνή.

― Πολιτική - όχι κομματική - ΔΡΑΣΗ

― Σε νομικό επίπεδο κυνήγι και χτύπημα της παρανομίας των Μνημονίων, των νόμων τους, των αποφάσεων και ενεργειών της διοίκησης, ακόμη και δικαστικών αποφάσεων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο (δικαστήρια και fora).

Σε οικονομικό επίπεδο (μποϋκοτάζ, ανυπακοή κ.ά.).

Ενδεικτικές θέσεις, διατύπωσα. Για τις λεπτομέρειες, τις αποφάσεις, τις δράσεις, επιφορτίζεται το ΚΙΝΗΜΑ για την Ελλάδα και τους Ελληνες.

Κώστα Βενετσάνου  http://www.ebdomi.com/

---

1. Β.Ι. ΛΕΝΙΝ: “Τί να κάνουμε”, 1902

2. Προς ...αγανακτισμένο κομμουνιστή η παρατήρηση με την παράκληση, για τους αυθαίρετους χαρακτηρισμούς “οπορτουνιστή”, “ρεβιζιονιστή”, να μελετήσει το βιβλίο του Β.Ι. ΛΕΝΙΝ “Ο Καρλ Μαρξ και η θεωρία του (εκδ. “Νέος Κόσμος”, 1956), 1β ΛΕΝΙΝ: “Μαρξισμός και Ρεβιζιονισμός”, ΛΕΝΙΝ “Εργα”, τομ. ΧΙΙ σελ.

3. Αγκιτάτορας: (λατ. agitator) αυτός που ξεσηκώνει τους πολίτες με λόγους και επιχειρήματα.

4. Ν. Μακιαβέλλι: “Ο Ηγεμόνας” εκδ. Σκαραβαίος, 1969, κεφ. VIII, σελ. 72.

* Oίς: αρχαϊστί πρόβατο