Αποφθέγματα του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου

Ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας και ο μουλαράς του, σαν πέθαναν έγιναν ένα και το αυτό. Είτε τους απορρόφησε ο κοινός συμπαντικός λόγος γενέσεως, είτε διασκορπίστηκαν κι οι δυο κατά τον ίδιο τρόπο, υπό μορφή ατόμων. (6.24).

Ο Αλέξανδρος κι ο Γάιος κι ο Πομπήιος, πόσο μετράνε μπρος σ’ ένα Διογένη, έναν Ηράκλειτο, ένα Σωκράτη; Τούτοι εδώ είδαν τα πράγματα, γνώρισαν τις αιτίες και τα συστατικά τους, και το ηγεμονικόν της ψυχής τους ήταν δικό τους. Ενώ εκείνοι οι άλλοι, πόση άγνοια, πόση σκλαβιά... (8.3).

Είναι αρκετό, η τωρινή σου άποψη να ’ναι τέτοια που να αντιλαμβάνεται με βεβαιότητα την κατάσταση' η τωρινή σου πράξη να υπηρετεί την κοινωνία' και η τωρινή σου διάθεση να καλοδέχεται όσα προκαλούνται από αίτια που βρίσκονται έξω από σένα. (9.6).

Να εξαλείφεις τις παραστάσεις της φαντασίας' να συγκρατείς την παρόρμηση’ να σβήσεις την επιθυμία' να διατηρεί την κυριαρχία του το ηγεμονικό μέρος της ψυχής. (9-7)

Ένα ποτάμι, ένας χείμαρρος από συμβάντα είναι ο χρόνος ζωής του ανθρώπου, όπου το καθετί, μόλις πάει να φανεί, έχει κιόλας φύγει, κι ακολουθεί αμέσως κάτι άλλο, που κι αυτό θα παρασυρθεί. (4.43)·

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com