ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗ.

Δεν έχουμε εθιστεί να περιμένουμε από τη Δεξιά βαθυστόχαστες αναλύσεις. Εξάλλου η ίδια το καλύτερο που έχει καταδείξει στον παρελθόν ήταν ο εμπειρισμός της. Για τη συντηρητική παράταξη ισχύει, «όσο λιγότερη θεωρία, τόσο καλύτερα».

Από τους αυτοαποκαλούμενους όμως προοδευτικούς, θα περίμενε όμως κανείς περισσότερα. Δεν συγκεντρώνει αυτή η παράταξη τους πολυπληθέστερους και τους περισσότερο ανοιχτούς στην παγκόσμια προβληματική διανοούμενους πανεπιστημιακούς δασκάλους και κοινωνικούς ερευνητές;

Ποια απάντηση δίνουν ως προς τα αίτια της σημερινής παρακμής; Τι έφταιξε και η Ελλάδα κατέληξε το απολωλός πρόβατο της Ευρώπης; Πως χάθηκε η διπλή ευκαιρία από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη; Γιατί διαψεύστηκαν οι επινίκιες προσδοκίες; Πως φτάσαμε να αντιμετωπίζεται η χώρα μας σαν μια χαμένη περίπτωση, με κυβερνήσεις ανίκανες εσωτερικά και επομένως εξαρτημένες εξωτερικά; Πως η Ελλάδα βαλκανοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε να ολισθαίνει σε ημι-αποικιακή κατάσταση;

Μεγάλα και αναπάντητα ερωτήματα. Τα οποία δεν απαντώνται με καταγγελίες, οι οποίες εξάλλου, διατυπώνονται υπαινικτικά και άτολμα, ούτως ώστε να μην θιγούν οι πολιτικές ισορροπίες. Οι ευθύνες για λαθεμένες και ιδιοτελείς πολιτικές είναι σοβαρό ζήτημα, αλλά αυτό δεν αρκεί, δεν είναι το κύριο.

Πρέπει να αναζητηθούν οι λόγοι οι οποίοι κατηύθυναν τους πολιτικούς στις επίμαχες επιλογές τους, όπως και γιατί αποτράπηκαν πολιτικές οι οποίες θα παρεμπόδιζαν την κατολίσθηση. Εν ολίγοις χρειάζεται πολιτική θεωρία.

Ποια είναι η σχέση της Ελλάδος με την Ευρώπη, τι πήγε λάθος; Όσο εμείς αγνοούμε τις βασικές απαντήσεις στα καίρια ερωτήματα, οι απαντήσεις θα δίνονται από «Άλλους», που ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες είναι φύσει αλλεργικοί στην εργασία, τεμπέληδες, στην προσπάθεια, στην εντιμότητα. Το ερμηνευτικό κενό θα αφήνει ελεύθερο πεδίο στα στερεότυπα.

Όσο η Ελλάδα παραμένει «αδιάγνωστη», θα γίνεται έρμαιο των γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών εξελίξεων, ένα πιόνι στις στρατηγικές των μεγάλων δυνάμεων. Χωρίς διάγνωση, η χρόνια ασθένεια θα παρατείνεται, με επικρεμάμενο πάντα τον κίνδυνο μιας θανάσιμης επιπλοκής.

Οι φιλοδοξούντες που επιθυμούν και επιδιώκουν να παίξουν κυβερνητικό ρόλο, τέως, νυν και μελλούμενοι, είτε δεν κατανοούν, είτε δεν επιλέγουν να θίξουν τέτοιου είδους ζητήματα. Ενδέχεται, βέβαια, η διαπιστούμενη απορία να είναι και αυτή ένα από τα συμπτώματα της ελληνικής ασθένειας.

Υ.Γ. Είπαν: «Να μην μπαζώνονται τα ρέματα”… Από το ένα αυτί μπαίνουν κι απ’ το άλλο βγαίνουν….

Του Νίκου Βαρσάμη
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΙΑ» 20-11-2017 Καθημερινή τοπική εφημερίδα -ίδρυση 1883-