Ο ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ !

Εφτά χρόνια γεμάτα τέρατα, αλυσίδες και τσακισμένα κορμιά, πεταμένα σε ανήλιαγα μπουντρούμια και κει ανάμεσα στα αποκαΐδια και τις στάχτες, χωρίς κανένας να το περιμένει, μικρά λουλούδια να ξεπροβάλλουν μοσχομύριστα, ανυπότακτα και λέφτερα, πού όσο και να τα πατούσαν, αυτά ξεπρόβαλαν θρασύτατα σε άλλες μεριές περήφανα και το ίδιο μοσχομύριστα, αντίθετα στους νόμους των τεράτων, να δίνουν την ελπίδα της άνοιξης πού όσο και να αργούσε, δεν θα μπορούσε να μην έρθει κι ας ήτανε μισή, παραμορφωμένη και τσίτσιδη, αλλά θα λειτουργούσε πάντα σαν ένα λεπίδι πού θα γρατζουνούσε τον νευρώνα της ευαισθησίας μας, καθώς κι ως πυρκαγιά πού θα καιγε τα στήθια των νέων και θα δημιουργούσε καινούργιες ανυπόταχτες ψυχές, αλλά κι ως δρόμος, δύσκολος και επικίνδυνος, αλλά πού θα σου έδειχνε την κατεύθυνση πού θα πρεπε να ακολουθήσεις.

Μπορεί η ντυμένη με τα χακί χούντα να έφυγε, αλλά οι χούντες πάντα βρίσκουν τρόπους να επανέρχονται, ντυμένες με το πολύχρωμο δημοκρατικό μανδύα των δημοσιονομικών προσαρμογών, κρατώντας αριθμούς αντί για βούρδουλες, φυλακή να γίνετε το ίδιο σου το μυαλό, ντυμένο με το μαυρογκρί της κατάθλιψης, γιατί οι σύγχρονες χούντες ξέρουν πού κτυπάνε, στο μυαλό βαράνε, εκεί είναι ο στόχος, όπως έλεγε η Κατερίνα Γώγου και δεν χρειάζονται σφαίρες και βασανιστήρια, Πορτοσάλτε, Παπαδημητρίου, Τατιάνες, σκυλοτράγουδα και την φανατίλα της σωβρακοφανέλας χρειάζονται.

Το ψωμί-παιδεία-ελευθερία, δεν είναι ένα απλό σύνθημα, πεταμένο σε κάποιο παλιό τοίχο η σε μιά κιτρινισμένη φωτογραφία καρφιτσωμένη στο δωμάτιο κάποιου ιδεοληπτικού, είναι ένα διαχρονικό ζητούμενο, πού για να επιτευχθεί είναι απαραίτητες εκείνες οι παλιές ξεθωριασμένες φλόγες, πού θα λειτουργήσουν ως προσάναμμα πού θα κάψει αυτό το κόσμο τον άδικο συθέμελα, πού έτσι όπως είναι δομημένος μόνο πόνο μπορεί να προσφέρει!

Ο Νοέμβρης δεν είναι γιορτή είναι ανάγκη!

 

Κώστας Γκιώνης 

http://sioualtec.blogspot.gr