Η ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ
Τρεις
ή τέσσερις ημέρες μετά την είσπραξη του μισθού ή της σύνταξης, θα σας πουν, οι
περισσότεροι από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, ότι, «δεν έχουν ούτε
ένα ευρώ στην τσέπη». Το ίδιο θα σας πουν και οι καταστηματάρχες, ακόμη και
ειδών πρώτης ανάγκης, οι οποίοι παρατηρούν ότι μετά τις πρώτες πέντε ημέρες από
την καταβολή μισθών και συντάξεων, βλέπουν τους τζίρους τους να μειώνονται δραστικά,
ακόμη και κατά 70%.
Εάν
κάποιοι πιστεύουν ότι το φαινόμενο αυτό είναι προσωρινό μέχρι να έρθει πάλι η
ανάκαμψη της οικονομίας, δεν έχουν ιδέα από......
οικονομική ιστορία, αλλά ούτε ποιες
είναι σήμερα οι οικονομικές τάσεις και εξελίξεις παγκοσμίως.
Η
έγκυρη γερμανική εφημερίδα “Die
Welt”,
αφιερώνει (στις 09.11.2017) ένα ολόκληρο ρεπορτάζ για την «Υπερχρέωση» των
γερμανικών νοικοκυριών με τίτλο:«Η
διάβρωση της Μεσαίας τάξης». Συγκεκριμένα, αναρωτιέται «Πως είναι δυνατόν να αναπτύσσεται
η γερμανική οικονομία με τέτοιους εξωφρενικούς ρυθμούς, οι θέσεις εργασίας να είναι
τόσο ασφαλείς και όμως το χρέος των νοικοκυριών να συνεχίζει να αυξάνεται»,
επισημαίνοντας τον ιδιαίτερο κίνδυνο «για τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας που
είναι η Μεσαία Τάξη, της οποίας εφτά(7) εκατομμύρια άτομα, αδυνατούν να
αποπληρώσουν τα χρέη τους! …..Μπορεί, σε σύγκριση με άλλες χώρες, οι μισθοί στη
Γερμανία να είναι πολύ υψηλοί αλλά σε σύγκριση με τους πραγματικούς μισθούς της
Γερμανίας πριν 100 χρόνια, δεν είναι τόσο υψηλοί όσο μερικοί νομίζουν. Ειδικά
μετά την “Agenda 2010“(που
ανάγκασε πάνω από εννιά(9) εκατομμύρια ανέργων να εργαστούν με ένα ευρώ την ώρα
διότι διαφορετικά θα έχαναν το επίδομα ανεργίας) η εκμετάλλευση των γερμανών εργαζομένων
έφτασε την τελειότητα» και αυτά τα γράφει μια συντηρητική γερμανική εφημερίδα
που πρόσκειται πολιτικά προς το κυβερνών κόμμα της κας Μέρκελ!
Σύμφωνα
πάλι με την Huffington
Post,
η οποία αφιερώνει ένα ρεπορτάζ για τη νέα γενιά της Δύσης γενικώς, τη λεγόμενη
γενιά Millennium:
«Η αγορά ενός σπιτιού σήμερα είναι για τους περισσότερους
νέους ένα όνειρο σχεδόν ανέφικτο, αλλά ακόμη και η αγορά ενός αυτοκινήτου είναι
δύσκολη. Το μέλλον για τις νέες γενιές είναι αβέβαιο και έτσι, οι νέοι από τις
γενιές Y και Z επιλέγουν τα ταξίδια». (βλέπε https://www.huffingtonpost.com/sarah-clark/4-ways-millennials-are-ch_b_10503146.html)
Το
ότι, σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα “Die
Welt”,
«δημιουργούνται στρατιές δούλων, που με την εργασία τους, ίσα-ίσα που θα
επιβιώνουν δεν είναι διόλου τυχαίο αλλά σκόπιμο….»!
Αυτό
λοιπόν που συμβαίνει ακόμη και στη Γερμανία, στη λεγόμενη «Ατμομηχανή της
Ευρώπης», η οποία διανύει την πιο καλύτερη εποχή στην ιστορία της, θα είναι το
μέλλον για ένα μεγάλο μέρος εργαζόμενων και όχι απαραίτητα ανειδίκευτων σε όλο
τον πλανήτη και το ερώτημα είναι:«Πόσο
ελεύθερος μπορεί να είναι σήμερα ένας πολίτης, όταν το μυαλό του είναι διαρκώς
απασχολημένο με το που θα βρει τα χρήματα για τον επόμενο λογαριασμό, για την
επόμενη δόση (δανείου, ενοικίου κ.λ.π.) ή ακόμη και για το επόμενο γεύμα; Πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι κάποιος,
όταν, τις περισσότερες ημέρες του χρόνου, έχει άδειες τσέπες ή όταν δεν μπορεί
να εξυπηρετήσει βασικές του ανάγκες δίχως να υπερχρεώνεται διαρκώς;
Το
πιο τραγελαφικό σε όλη αυτήν την ιστορία, και αναφέρομαι στη Γερμανία, είναι το γεγονός, ότι από τη μια μεριά,
υπάρχουν εκείνοι οι οικονομικοί «αναλυτές» και οι πολιτικοί, οι οποίοι
καυχώνται για την αύξηση της καταναλωτικής πίστης στη Γερμανία, η οποία
συμβάλλει στην ανάπτυξη του ΑΕΠ και την ίδια ώρα κάποιοι άλλοι προειδοποιούν
για τους κινδύνους υπερχρέωσης των νοικοκυριών, προτείνοντας μάλιστα μαθήματα
σε δυνάμει δανειολήπτες, ώστε να παίρνουν δάνεια, αλλά «με σύνεση»!
Η
ιστορία μου θύμισε μια πρόταση της Υπουργού
Εργασίας της Μεγάλης Βρετανίας ( βλέπε ένθετο «Εθνους»,”Εργασία”. 01.02.2000), η
οποία για την καταπολέμηση της ανεργίας, είχε ανακοινώσει την έναρξη ειδικών
σεμιναρίων σε ανέργους, όπου οι άνεργοι θα εκπαιδεύονται σε κανόνες καλής
συμπεριφοράς και συγγραφής βιογραφικών. «Υπάρχουν
μέθοδοι που σε κάνουν επαγγελματία προτού καν τριφτείς με τη δουλειά», έλεγε η Βρετανίδα Υπουργός κ.Τζόβελ. Είναι
πιο εύκολο να δίνεις μαθήματα συγγραφής βιογραφικών από το να δίνεις δουλειά
δημιουργώντας θέσεις εργασίας και είναι πολύ πιο εύκολο και βολικό να δίνεις
μαθήματα ορθής δανειοληψίας, από το να δίνεις το αντίτιμο της αξίας της
πραγματικής εργατικής δύναμης στον εργαζόμενο.
.
Το ζητούμενο λοιπόν στο θέμα της
υπερχρέωσης, δεν είναι η αύξηση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων,
αντίστοιχη, με την ομολογουμένως συνεχή αύξηση της παραγωγικότητας της
εργασίας, αλλά η μείωση της υπερχρέωσης των εργαζομένων, αντίστοιχη με το
ποσοστό της υπεραξίας της εργασίας τους το οποίο καρπώνονται οι εργοδότες τους.
Με τον εκπληκτικό αυτό τρόπο, όχι μόνο κάνεις αόρατη την εκμετάλλευση των εργαζόμενων,
αλλά τους καθιστάς και υπεύθυνους για τη μιζέρια τους, γιατί δεν έμαθαν να
είναι εγκρατείς αποταμιεύοντας από αυτό που δεν τους περισσεύει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου