Εδώ και 8-9 χρόνια έχουμε προβατοποιηθεί απλώνοντας το χέρι ως
ζήτουλες για να μας βοηθήσουν οι ξένοι, οι οποίοι ως κόρακες έχουν
επιπέσει πάνω στην χώρα μας και την κατασπαράσουν. Μας αρπάζουν το βιος
και την αξιοπρέπειά μας. Και εμείς στην πολυθρόνα αναστενάζουμε,
σταυροκοπιόμαστε και περιμένουμε την ελπίδα που όπως μας υπόσχονται οι
κυβερνώντες και οι παπαγάλοι των ΜΜΕ έρχεται.
Αλλά αυτή η άτιμη η ελπίδα είναι σαν τον ουρανό. Όσο τον πλησιάζεις
πάντα απομακρύνεται. Ο ερχομός της ελπίδας κάθε χρόνο αναβάλλεται για
τον επόμενο χρόνο και πάει λέγοντας. Στο μεταξύ, η σφαγή μας και η
καταστροφή της χώρας μας συνεχίζεται.
Μια λύση υπάρχει μόνο για να δούμε την ελπίδα να έρχεται πραγματικά.
Να θυμηθούμε ότι, στη διαδρομή της παγκόσμιας ιστορίας ποτέ κανένα
πρόβατο δε σώθηκε βελάζομντας από τη σφαγή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου