Ας μην αφήσουμε τον παππού και την γιαγιά να περάσουν μόνοι τις γιορτές. Μια αγκαλιά και μια ευχή μπορούν εύκολα να φέρουν το χαμόγελο στα χείλη τους.

Ας μην αφήσουμε τον παππού και την γιαγιά να περάσουν μόνοι τις γιορτές. Μια αγκαλιά και μια ευχή μπορούν εύκολα να φέρουν το χαμόγελο στα χείλη τους.

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι ...

Σίγουρα όλοι όσοι διαβάσατε τον τίτλο θα σας ήρθε στο μυαλό το παλιό και αγαπημένο τραγούδι που τόσο μοναδικά είχε ερμηνεύσει η αξέχαστη Βίκυ Μοσχολιού. Δανείζομαι λοιπόν τον στίχο και συνεχίζω ...
Ξέρω, όλοι θα μαζευτείτε στο σπίτι με τα αγαπημένα σας πρόσωπα για να φάτε και να περάσετε καλά. Θα καθίσετε αγαπημένοι στο τραπέζι για να ανταλλάξετε ευχές και να γευτείτε τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες που έχει φτιάξει η μαμά, η γιαγιά ή η θεία.

Άλλοι θα προτιμήσετε να μείνετε εντός της πόλης, άλλοι να φύγετε εκτός κι άλλοι να βρεθείτε εκτός ... Ελλάδας. Το κάθε τι από αυτά είναι επιθυμητό και σεβαστό.Στη γιορτή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είθισται όλοι να ανταλλάζουμε ευχές για το νέο έτος που είναι έξω από τη πόρτα μας με το δάχτυλο έτοιμο να πατήσει το κουδούνι και να μπει μέσα στο σπίτι και τις καρδιές μας.

Πάντα ευχόμαστε ο νέος χρόνος να είναι καλύτερος από τον προηγούμενο, να έχουμε υγεία και να είμαστε με τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν. Κάθε χρονιά που φεύγει αφήνει πίσω της και καλές και κακές αναμνήσεις. Κρατάμε τις καλές λοιπόν και συνεχίζουμε ακάθεκτοι γιατί μας περιμένει ένα νέο έτος γεμάτο ελπίδες και αγωνία για τον καθένα ξεχωριστά... Όμως πέρα από τη λάμψη των γιορτών και των δώρων, πέρα από το φως από τα λαμπάκια που έχουν αγκαλιάσει το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, πέρα από κάθε χλιδή και άνεση υπάρχει μια θλίψη και μια μελαγχολία.
Αυτή η λυπητερή εικόνα την οποία σας περιγράφω αυτή τη στιγμή, πηγάζει αναπόφευκτα από ανθρώπους που και φέτος τις γιορτές θα είναι μόνοι. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε δει στο δρόμο ηλικιωμένους ανθρώπους να περιπλανιούνται στα σοκάκια της πόλης άσκοπα ; Πόσο άσκοπο όμως είναι αυτό το ''άσκοπα'' ; Μήπως να το ξανασκεφτούμε λίγο ; Μήπως τριγυρνάνε ψάχνοντας κάτι ;

Ίσως λοιπόν να τριγυρνάνε για να βρουν αυτό που έχασαν ή αυτό που δεν είχαν ποτέ. Πολλοί από αυτούς μένουν σε γηροκομεία και σε σπίτια που αν μπεις θα πάθεις κατάθλιψη από τη μοναξιά που θα σου φωνάζει. Είτε γιατί τα παιδιά τους δεν θέλουν να ασχοληθούν μαζί τους – δυστυχώς υπάρχει και αυτό το φαινόμενο στις μέρες μας – είτε γιατί δεν έχουν παιδιά και επέλεξαν να ζήσουν εκεί. Το ξέρω. Κάποιοι από εκείνους έχουν επιλέξει συνειδητά να πάνε σε γηροκομείο για τους δικούς τους λόγους ενώ έχουν παιδιά και τους προσέχουν.

Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν είναι μόνοι. Είναι ο παππούς και η γιαγιά μας που δούλευαν μια ζωή. Ο παππούς και η γιαγιά που αν είχαν δυο δραχμές στη τσέπη μας τις έδιναν για να πάρουμε κάτι από το περίπτερο της γειτονιάς. Έστω κι αν αυτές οι δυο δραχμές ήταν οι τελευταίες τους. Φυσικά υπάρχει και το άλλο. Στις μέρες και στις δύσκολες συνθήκες που έχουμε έρθει, κάποιοι παππούδες συντηρούν οικονομικά ολόκληρη οικογένεια. Όταν σε ένα σπίτι 4 ατόμων οι τρεις είναι άνεργοι, εκείνοι είναι εκεί για να βοηθήσουν και να ''σπρώξουν'' την κατάσταση.
Ας μη ξεχνάμε αυτούς τους ανθρώπους ακόμα κι αν ζουν μαζί μας λίγα μέτρα πιο πάνω ή δυο-τρεις γειτονιές πιο δίπλα. Ας τους χαρίσουμε λίγη χαρά με μια επίσκεψη. Μην τους αφήσετε στιγμή να σκεφτούν ότι τους ξεχάσατε. Ξέρετε οι ηλικιωμένοι είναι και λίγο πεισματάρηδες και αν τους μπει κάτι στο μυαλό άντε μετά να τους πείσεις για το αντίθετο. Ένα φιλί , μια αγκαλιά και μια ευχή είναι γι' αυτούς ο λόγος για να ζουν. Μπορεί να σας φαίνεται πολύ δραματικό όλο αυτό όμως δεν είναι. Πρέπει να περάσουμε όλοι καλά αυτές τις γιορτές γιατί το έχουμε ανάγκη. Όμως μην το ξεχνάτε ποτέ ... πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι...
Διώξτε τη μοναξιά τους. Όχι από λύπηση. Ποτέ από λύπηση! Απλά δεν το αξίζουν να είναι μόνοι.. Καλές γιορτές και χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη για όλο τον κόσμο !

Του Γιώργου Παπαδάκη
 prismanews.gr