Καλοκαίρι στο χωριό!

“Να πίνεις ρακή μέσα σε ένα αυτοσχέδιο ποτήρι από λεπτές φλούδες μανταρινιού, προσθέτοντας φέτες αγγουριού από το χωράφι κάποιου συγχωριανού”. Ακούγοντας τη λέξη “καλοκαίρι”, ενεργοποιούνται σχεδόν ταυτόχρονα, όλες οι αισθήσεις που ξεπηδούν από στιγμές που κάποτε όλοι ζήσαμε... Είδαμε, μυρίσαμε, αγγίξαμε, γευτήκαμε.

Πολλοί συμφωνούν πως είναι η ομορφότερη εποχή του χρόνου. Όταν το καλοκαίρι δεν συνδέεται με τον τσιμεντένιο χαρακτήρα της πόλης, ανασύρει εικόνες που θα μπορούσαν να συναγωνιστούν ακόμη και το πιο ειδυλλιακό μέρος του κόσμου. Προσωπικά, οι μνήμες από καλοκαιρινά βιώματα είναι πολλές, όπως πολλά είναι και τα καλοκαίρια κάθε Έλληνα, στα οποία όλες οι αισθήσεις χωρούν και στροβιλίζονται, πλέκονται και καταλήγουν στο ότι αυτή η εποχή του χρόνου είναι πράγματι, μαγική αν την ζήσουμε στο σωστό μέρος.
Στο δικό μου καλοκαίρι, κερδίζει η αίσθηση της όσφρησης. Το χώμα, τα φρούτα, το αντηλιακό, ακόμη και η νύχτα, ο αέρας μυρίζουν διαφορετικά αυτή την εποχή του χρόνου. Και όλες αυτές οι μυρωδιές με την σειρά τους, ξυπνούν και τις υπόλοιπες αισθήσεις. Το τριζόνι για παράδειγμα, είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το καλοκαίρι. Ο ήχος του από τα αρχαία χρόνια, θεωρείται ότι συντροφεύει τις ζεστές νύχτες της Μεσογείου, ενώ δεν ήταν λίγοι οι ρομαντικοί ποιητές που είχαν αφιερώσει πολύ μελάνι, αναλύοντας το ιδιαίτερο φωνητικό χάρισμα του γρύλου.

Τιμητική θέση στο ελληνικό καλοκαίρι κατέχουν όμως, και τα τζιτζίκια. Η αίσθηση που αφήνει μία ζεστή ημέρα στο τέλος της, συνοδεύεται πάντοτε από αυτό το άκουσμα. Από μικρή σε κάθε ταξίδι προς το χωριό, ένιωθα ότι το καλοκαίρι ξεκινούσε αμέσως μόλις περνούσαμε από μία χαρακτηριστική στροφή, στην οποία, κάπου ανάμεσα στα δέντρα στηνόταν μία ολόκληρη χορωδία.    Οι αναμνήσεις προκύπτουν αβίαστα και επιστρέφουν και πάλι στην κυρίαρχη όσφρηση. Οι μυρωδιές από την κουζίνα της γιαγιάς, όλα εκείνα τα αρώματα από τα χόρτα, τα γεμιστά, τους ανθούς, τις τηγανητές πατάτες στο πετρογκάζ. Μία ιδιαίτερη, αλλά υπαρκτή οσφρητική εικόνα ξυπνάει κάθε φορά που σκέφτομαι το καλοκαίρι στο χωριό. Δεν είναι άλλη από την μυρωδιά που άφηνε κάθε ζεστό πρωί μετά το ντους, το αγαπημένο κίτρινο σαμπουάν για “όχι πια δάκρυα”.
Καλοκαίρι είναι ένα σωρό εικόνες, μαζεμένες στο μυαλό του καθενός από εμάς. “Το μάζεμα αχιβάδων για να μαγειρέψει η γιαγιά”, “οι μεγάλες φέτες από καρπούζι που λερώνουν τα καθαρά ρούχα”, “οι απογευματινές βόλτες στο αλώνι”, “τα μεγάλα μακροβούτια”, “οι νυχτερινοί περίπατοι σε κάποιο παραθαλάσσιο εξωκλήσι”. Ένα καλοκαίρι στο χωριό ίσως, υπενθυμίζει πως είναι από τις λίγες φορές που έχουμε την όρεξη να ακούσουμε τους κόκορες να λαλούν, που θέλουμε να ξυπνήσουμε μαζί τους, να βγούμε έξω και να εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μέσα στην ημέρα. Με αυτό τον τρόπο καλλιεργούνται οι ξεχωριστές εικόνες που συνδυάζουν αισθήσεις. Από μία απλή αλλά γεμάτη στιγμή γεννιούνται οι καλοκαιρινοί έρωτες, τα έντονα σκιρτήματα, οι δυνατές αναμνήσεις που δημιουργούνται μόνο, μέσα σε λίγες ημέρες του χρόνου, όσο κρατάει ένα καλοκαίρι. Οι ομορφότερες ιδέες και στιγμές αυτής της εποχής συλλαμβάνονται σε ένα μπαλκόνι, σε μία παραλία, σε μία ταράτσα με θέα που εμπνέουν να δοκιμάσουμε κάτι για πρώτη φορά... Την πρώτη τσιχλόφουσκα, το πρώτο τσιγάρο, το πρώτο φιλί. 
Ό,τι ξεκινά από τις αισθήσεις, γίνεται μεγαλειώδες. Και το καλοκαίρι είναι μια εποχή που μας ωθεί να ζήσουμε τα πάντα πιο έντονα, με όλη μας την ψυχή, και με κάθε πειραματισμό. Ένα παράδειγμα είναι αυτό ενός πατέρα με τον μικρό του γιο πέρσι το καλοκαίρι. Παρότι οικονομικά ευκατάστατος, προσπαθούσε να μάθει στο παιδί πώς να μαζεύει σύκα για να τα πουλάει από χωριό σε χωριό με το ποδήλατο. Ποιος θα περίμενε να ακούσει την παράδοση ενός μαθήματος για την αποφυγή της ευνοιοκρατίας μέσα σε ένα χαλαρό μεσημέρι; Κι όμως, η έμπνευση μπορεί να δοθεί από την "αφή" της άμμου... Στην αρχή μίας ζεστής, καλοκαιρινής ημέρας.  
Ας "μυρίσουμε" ένα ακόμα καλοκαίρι!

http://www.pathfinder.gr Έλενα Κρητικού