Η κυβέρνηση να διακόψει τη διαπραγμάτευση, να κηρύξει άκυρο το επαχθές μέρος του χρέους και να πάει στη δραχμή

Η κυβέρνηση να διακόψει τη διαπραγμάτευση, να κηρύξει άκυρο το επαχθές μέρος του χρέους και να πάει στη δραχμή

Η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν ρεαλιστική, είχε αρκετές θετικές πτυχές και θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή και από τους εταίρους και από την ελληνική κοινωνία, και κυρίως να υλοποιηθεί με σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας.

Αντιθέτως, η πρόταση των δανειστών, όπως δημοσιοποιήθηκε χθες, προβλέπει τεράστια δημοσιονομικά πλεονάσματα....
(που επιτυγχάνονται με περικοπές και φόρους) για τα επόμενα χρόνια. Έτσι, η όποια πιθανότητα ανάπτυξης παραπέμπεται για το 2019, αφού προβλέπονται πρωτογενή πλεονάσματα 3% για το ‘17 και 3,5% για το ‘18. Επίσης, προβλέπεται προκαταβολή φόρου 100% από τις επιχειρήσεις (!), κάτι που οδηγεί χιλιάδες επιχειρηματίες στον αφανισμό και νέα εκτίναξη της ανεργίας. Εξάλλου, για μια ακόμα φορά επιχειρείται εσωτερική υποτίμηση. Διότι, αν και οι προτεινόμενες περικοπές σε συντάξεις και μισθούς δεν είναι φαινομενικά μεγάλες για το ΄15 και ΄16, τα προβλεπόμενα πλεονάσματα για το ΄17 και το ΄18 κρύβουν άμεσα μέτρα περικοπών και φόρων, συνεπώς νέα συρρίκνωση της κατανάλωσης και βαρειά πολυετή ύφεση.

Πέραν αυτών, η πρόταση των δανειστών προβλέπει ιδιωτικοποιήσεις αεροδρομίων, λιμανιών και ενέργειας, δηλαδή γενικό ξεπούλημα των κρατικών υποδομών (στην ίδια την Γερμανία, αντιθέτως, τα λιμάνια ανήκουν στους οικείους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης).

Είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι κινούνται στην ίδια λανθασμένη υφεσιογόνο συνταγή, που όχι μόνον δεν επέλυσε τα προβλήματα, αλλά απεναντίας δημιούργησε βομβαρδισμένο τοπίο στην ελληνική οικονομία. Μπορεί κανείς να πει, παραφράζοντας τον Ταλλεϋράνδο, ότι η πρόταση αυτή είναι κάτι χειρότερο από κοινωνικό έγκλημα, είναι οικονομικό λάθος, αφού επαναφέρει στο τραπέζι μία συνταγή που δοκιμάστηκε και απέτυχε, και που έχει κατακριθεί από τους κορυφαίους οικονομολόγους.

Στην ουσία, οι Ευρωπαίοι και οι «θεσμοί» σπρώχνουν, είτε το επιδιώκουν είτε όχι, την Ελλάδα σε Grexit. Και το μόνο που απομένει προς συζήτηση, είναι οι όροι που θα συνοδεύουν την αποχώρηση, και αν το διαζύγιο θα είναι βελούδινο ή βίαιο.

Πιστεύουμε ότι είναι προς το συμφέρον και της Ελλάδας και των δανειστών της να υπάρξει μία συναινετική λύση, που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να ανακάμψει σύντομα και ταυτόχρονα θα προφυλάξει την Ευρώπη από αποσταθεροποιητικές καταστάσεις.

Υπ’ αυτήν την έννοια, η κυβέρνηση θα πρέπει να ανακοινώσει άμεσα ότι σταματάει η διαπραγμάτευση, να κηρύξει άκυρο τουλάχιστον το επαχθές μέρος του χρέους, να ζητήσει τη δραχμοποίηση του υπολοίπου (που είναι και το κυριότερο), και να θεσπίσει σταθερή ισοτιμία ευρώ-δραχμής ή να συνδέσει τη δραχμή με κάποιο ισχυρό νόμισμα.

Για όλα αυτά δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να συγκροτηθεί κυβέρνηση «οικουμενική» ή «εθνικής ενότητας» κλπ., που απλώς θα επιτρέψει να αποκτήσουν ασπίδα προστασίας αυτοί που ευθύνονται για την οικονομική καταστροφή της χώρας, και να επιστρέψουν στη διακυβέρνηση οι ηττημένοι των εκλογών.