Άνεργος , όχι άεργος !

Μου τηλεφώνησαν από μεγάλη εταιρεία τηλεφωνίας όπου είχα κανει αίτηση εργασίας. Πήγα από εκεί να συζητήσουμε.
Πρόκειται για 6ωρη απασχόληση με βάρδιες πρωινή και απογευματινή Κι αν χρειαζόταν να μείνω παραπάνω ωρα, θα την πληρωνομουν Ο μισθός 320 ευρώ   , μου είπε η κυρία που ήταν υπεύθυνη, σαν να μου ανακοίνωνε ότι ήταν η τυχερή μου μέρα.

"Λοιπόν;" με ρωτάει περιμένοντας να πω το ναι. Ήταν σχεδόν σίγουρη για την απάντηση μου.

"Θα το σκεφτώ και θα σας απαντήσω μέχρι αύριο" είπα και έφυγα χαλαρός, αλλά ήθελα να διακτινιστώ.

Φεύγοντας από εκεί ένιωσα τόσο άσχημα... Από τη μία την ήθελα τη δουλειά , δεδομένου ότι είμαι 55 χρονων, με πενταμελή οικογένεια ,  με 33 χρόνια ένσημα , άνεργος εδώ και 2,5 χρόνια , αλλά δυστυχώς χωρίς καμία ασφαλιστική κάλυψη. Αλλά από την άλλη, έβλεπα τη λέξη εκμετάλλευση να αναβοσβήνει με μεγάλα γράμματα μπροστά μου. Δεν θέλω να φύγω από τη χώρα μου, να πάρει, μετά απο τόσα χρόνια δουλείας να είμαι τόσο ξεκρέμαστος και τόσο απογοητευμένος.
 
Παιδιά, αν αναρωτιέστε ακόμη αν υπάρχουν εξωγηινοι, έχω απάντηση: Εδώ εγώ, ναι εγώ, σαν εξωγήινος νιώθω μέσα σ' αυτό τον κόσμο όπου οι πλούσιοι αυξάνουν τα εισοδήματά τους τόσο προκλητικά (και νόμιμα), ενώ οι άνεργοι που δεν θέλουν να συμμετέχουν σ' αυτό το παράλογο φαίνονται ουτοπιστές και τεμπέληδες. Και δεν θέλω, ρε γαμώτο, να βάλω την υπογραφή μου σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν θέλω να τη δεχτώ και να γίνω κομμάτι της.

άνεργος, όχι άεργος παρακαλώ, 55 χρονών.