Τrafficking
Τrafficking είναι η αρπαγή, η μεταφορά, η υπόθαλψη, η μετακίνηση και η εκμετάλλευση ανθρώπων με παράνομα μέσα όπως η χρήση σωματικής και ψυχολογικής βίας, η εξαπάτηση, η εκμετάλλευση θέσης του θύτη και πολλά άλλα. Με δυο λέξεις το trafficking είναι εμπορία ανθρώπων. Οι γυναίκες και τα παιδιά αποτελούν τα κυριότερα θύματα για σεξουαλικό εμπόριο, αλλά όσον αφορά στα παιδιά έχει να κάνει και με την αφαίρεση οργάνων για μεταμόσχευση. Έτσι κι αλλιώς, το χρήμα δεν καταστρέφει το αγαθό. Το νεφρό, αν υπάρχει συμβατότητα, θα λειτουργήσει ανεξάρτητα από την οικονομική συναλλαγή
Σχετικά με την ερωτική επιθυμία για κοριτσάκια και αγοράκια, όπως και η ερωτική συνεύρεση έναντι ελεύθερης χρηματικής συναλλαγής-έστω υπό την πίεση δεινών οικονομικών καταστάσεων-μπορεί να θεωρηθούν ηθικά επιλήψιμα. Όμως, ένα «πρόσωπο» αν «σε διεγείρει ρωτάς τι ζώδιο είναι και αμέσως μετά ζητάς ταυτότητα ή τουλάχιστον μια υπεύθυνη δήλωση όπου να εμφανίζεται ευκρινώς και ολογράφως η χρονολογία γεννήσεως, έτοιμη για το ΚΕΠ;» (Τάκης Θεοδωρόπουλος: Στοιχειώδες, κ. Νίκο Γεωργιάδη Καθημερινή 1-3-2019)
Μια μέρα τα παιδιά, που δεν έχουν την δυνατότητα να βολοδέρνουν στα shopping centers, στερούνται το δικαίωμα να είναι παιδιά γιατί κάποιος κωλομπαράς με γεμάτες τσέπες δεν τους ζήτησε ταυτότητα…Σκλαβάκια του άτυπου τομέα των ελεύθερων συναλλαγών, δέσμια ενός συστήματος που συνεχώς αυξάνει την φτώχεια συνθλίφτηκαν στο αποκρουστικό παζάρι της λευκής σαρκός. Αγόρια και κορίτσια, με παντελή έλλειψη κάθε προοπτικής, προς πώληση όχι μόνο ως σεξουαλικά αντικείμενα αλλά και ως πάμφθηνα εργατικά χέρια: από τις βιομηχανίες που κατασκευάζουν προϊόντα για λογαριασμό μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών όπως η Wallmart, η ΖARA,η GAP, η NIKE, ως εργάτες με μεροκάματο του τίποτα και του καθόλου, σε φυτείες καφέ και κακάο για λογαριασμό της Nestlé, της Cargill, της Callebaut, και μέχρι τυφλοπόντικες με αντίτιμο μιας μέρας ζωής ακόμα, στα ορυχεία τανταλίου για λογαριασμό της Cabot, της HC Starc, της Nigncxia οι οποίες θα το πουλήσουν στην Nokia, τη Motorola, την Compaq, την Sony, την Apple και άλλους κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων… Είναι γεγονός πως οι πιο ικανοί, οι άριστοι, είναι εθισμένοι στο κέρδος που αποκομίζουν πάντα από την εξαθλίωση.
Και για όσους έχουν άγνοια της πραγματικότητας: «Αν
συγκεντρώναμε σε μια χώρα όλα τα παιδιά, που υποχρεώνονται σε
αναγκαστική εργασία, θα δημιουργούσαμε την 9η μεγαλύτερη χώρα του
κόσμου, με 151 εκατομμύρια πληθυσμό (151.622.000). Θα ήταν μια χώρα με
64 εκατομμύρια κορίτσια και 88 εκατομμύρια αγόρια. Αγόρια και κορίτσια
σαν αυτά που αναθρέφουμε, σαν αυτά που φιλάμε κάθε βράδυ, σαν αυτά που
κοιτάμε με κρυφό καμάρι και αγωνία. Αγόρια και κορίτσια δικά μας, σαν
όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου. […]Παιδιά που σακατεύονται χωμένα μέσα
σε ορυχεία, σε στοές που δεν χωράει ολόκληρος άνθρωπος. Παιδιά
κλειδωμένα σε δωμάτια πίσω από τοίχους που κρύβουν τις πιο βαθιές
σεξουαλικές διαστροφές των ενηλίκων. Παιδιά σε βιομηχανικές καλλιέργειες
αγκαλιά με επικίνδυνα χημικά. Παιδιά «στρατιώτες», παιδιά «εραστές»,
παιδιά «βαποράκια», παιδιά «σκλάβοι»… εν τέλει, παιδιά αναλώσιμα». (Σοφία Χουδαλάκη: Τα αναλώσιμα παιδιά μας Ημεροδρόμος.Ωστόσο, το κλειδί για την επιβίωση και την ευημερία όλων αυτών των κυκλωμάτων που ασχολούνται με το εμπόριο ανθρώπων και το οποίο παρουσιάζει ταχεία εξέλιξη, βρίσκεται αφενός στην αυξημένη ζήτηση από αξιοσέβαστους ανθρώπους -μην αμελούμε πως φιλελεύθερος αρθογράφος της «Καθημερινής» κύριος Τάκης αναρωτιέται σκωπτικά «αν η ερωτική επιθυμία για ένα δεκαπεντάχρονο μπορεί να θεωρηθεί παιδεραστία»-αφετέρου στην ικανότητα τους να επικοινωνούν τόσο με κυβερνητικούς και δικαστικούς αξιωματούχους, όσο και με την αστυνομία, στέλνοντας τα σωστά πακέτα και στις δυο πλευρές. Άλλωστε, το μαύρο χρήμα, που εξ’ ορισμού δεν έχει ανάγκη να δηλώσει την προέλευσή του, είναι το πιο σύνηθες εισόδημα των πολιτικών και των δημόσιων αξιωματούχων. Μαφιόζικο οικονομικό σύστημα, μαφιόζικο πολιτικό σύστημα.
Η Μολδαβία, ένα κράτος σφηνωμένο μεταξύ Ουκρανίας και Ρουμανίας με πρωτεύουσα το Κινισάου, κατατάσσεται πρώτη στις προτιμήσεις των κυκλωμάτων εμπορίας ανθρώπων.
Οι παγκόσμιες αγορές έχουν ανάγκη από διεύρυνση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η έξαρση του φαινομένου αυτού τα τελευταία χρόνια συμπίπτει με την εντατικοποίηση της τάσης για την παγκοσμιοποίηση της διεθνούς οικονομίας, των αγορών και της ελεύθερης μετακίνησης ανθρώπων, κεφαλαίων και αγαθών. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον των ελεύθερων αγορών, τα μαφιόζικα κυκλώματα βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθούν και να αναδειχθούν σε μία από τις πιο αποδοτικές οικονομικά παράνομες δραστηριότητες.
Αλήθεια, που ξεπλένουν τον πακτωλό των κερδών τους;
Μα σε μια οποιανδήποτε χρηματοπιστωτική επιχείρηση που εδρεύει στο Λουξεμβούργο, στο Λιχτεστάιν, στην Ελβετία στο Γιβραλτάρ ή στις νήσους Κέιμαν, που χωρίς ερωτήσεις διευκολύνει με μια πλειάδα συναλλαγών και επενδυτικών δραστηριοτήτων το ξέπλυμα του κτηνωδώς αποκτώμενου κεφαλαίου. Η νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες είναι γνωστή στον κύκλο των ενδιαφερόμενων με τον αγγλικό όρο «money laundering».
Από χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης κάθε χρόνο έως 120.000 γυναίκες και παιδιά διακινούνται προς τη Δυτική Ευρώπη. Το φαινόμενο της εμπορίας ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση στο εσωτερικό της ΕΕ έχει καταγραφεί ως νέος και αναπτυσσόμενος οικονομικός κλάδος. «Το σημαντικό είναι ότι υπάρχουν μεγάλες επιχειρήσεις και διεθνή δίκτυα που δημιουργούν μια περίπλοκη και καλά οργανωμένη “βιομηχανία” με πολιτική υποστήριξη και οικονομικούς πόρους στις χώρες προέλευσης, διαμετακόμισης και προορισμού. Αναφέρονται και περιπτώσεις διαφθοράς αξιωματούχων, ενώ φαίνεται ότι υπάρχουν επίσης δεσμοί με άλλες μορφές εγκληματικότητας.» (Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Όνειρο και εξαθλίωση: από φτώχεια στη σεξουαλική δουλεία
Ωστόσο, η εμπορία γυναικών και παιδιών δεν είναι αποκλειστικά γέννημα της φτώχειας και της άνισης κατανομής του πλούτου. Είναι κυρίως αποτέλεσμα μιας ιδεολογίας που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε κατώτερους και ανώτερους. Αυτή η ιδεολογία είναι αμιγώς και αποκλειστικά ταξική, είναι η κοσμοθεώρηση όσων κατέχουν θέσεις εξουσίας και πλούτου. Είναι ο καπιταλισμός στην χειρότερη μορφή του.
Η ύπαρξη παγιδευμένων ανθρώπων στην μέγγενη της φτώχειας, της ανέχειας και της ανάγκης, ανθρώπων που δεν έχουν τίποτα καθώς δεν κατέχουν τίποτα, ίσως ούτε καν μια δουλειά που θα τους επέτρεπε να φυτοζωούν μέσα στην αγωνία της καθημερινής τους επιβίωσης, είναι το ουσιαστικό συστατικό που επιτρέπει την ύπαρξη της ταξικής βαρβαρότητας. Μεθερμηνευόμενον, σημαίνει πως αυτό που απομένει για τους πολλούς, σε μια κοινωνία που τα πάντα μπορούν να πουληθούν και να αγοραστούν, ακόμα και τα μέχρι χθες «δικαιώματα» που συνιστούν δημόσια παροχή, όπως το δικαίωμα στην υγεία, την παιδεία, την πρόνοια- είναι η βαναυσότητα της οργανωσιακής βίας: απόλυτη ανέχεια, καθολική στέρηση, δυστυχία του κόσμου, καθημερινή σκλαβιά και αποκτήνωση, γενικά, εκποίηση της ζωής στην αγορά!
Μην ανησυχείτε όμως…
Γιατί, ως γενική τόνωση των απελπισμένων και ηττημένων που δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στον θαυματουργικό χαρακτήρα των αγορών, θα επικαλεστώ έναν άνθρωπο του οποίου μόνο το βλέμμα του να συναντήσεις, εάν καταφέρεις και δεν κονιορτοποιηθείς, τότε θα καταληφθείς από έναν μανδύα δέους και μυστηρίου.Μιλάω, φυσικά, για τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος ασυγκράτητος, αλλά με γαλατική ευγένεια κι επίδειξη δημοκρατικών αντιλήψεων που κυριολεκτικά σκλαβώνει, δήλωσε: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα».
Θα μπορούσα να πω ότι η έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλο του Μητσοτάκη οδηγεί την σκέψη του προς την εξαφάνιση. Όμως φευ! Ο Κούλης περιέγραψε την ωμή πραγματικότητα του καπιταλισμού: αυτός που έχει λεφτά να πληρώνει κάνει ότι θέλει σε όλους τους άλλους που διάγουν έναν απελπισμένο βίο.
Και η απελπισία ψάχνει να βρει έναν απτό στόχο, κι όσο δεν τον βρίσκει τόσο παράγει φόβο, και ο φόβος εμποδίζει την σκέψη και παράγει βαθύ πνεύμα υποταγής. Όπως άλλωστε έγραψε κάποτε ο Γάλλος ποιητής Λεό Φερρέ : «Θα καταφέρουμε να πουλήσουμε ακόμα και την απελπισία, αρκεί να βρούμε τον σωστό τρόπο».
Δυστυχώς η κοινωνία έχει παραδοθεί στην υπηρεσία μιας εγκληματικής και μαφιόζικης «ελίτ-αρίστων», και δεν υπάρχει καμία διαχωριστική γραμμή μεταξύ αυτής της επενδυτικής Καμόρα, της μερίδας της αστικής κοινοβουλευτικής εξουσίας, μερικών δημοσιογραφικών αποφύσεων και δικηγόρων, υπέρμαχων της φιλελεύθερης αριστείας, που διαβεβαιώνουν την κοινή γνώμη πως «αποπλάνηση θεωρείται αν η ανήλικη ή ο ανήλικος είναι κάτω των 14 ετών»…
Ρε φίλε σαπίλα υπάρχει ακόμα πιο κάτω από τον πάτο του βόθρου…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου