ΕΣΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΛΑ?

Να νιώθεις ασφαλής, μέσα στο σώμα σου, σε μια αγκαλιά,σε μια σχέση, στο σπίτι σου, στη χώρα σου... Αυτό είναι το ζητούμενο. Αλλά ποια είναι η σειρά; ποια είναι η αρχή; από που ξεκινάω και που τελειώνω; αυτό δεν ξέρω.

Δεν ξέρω αν έβαλα στην σωστή σειρά τις λέξεις μου. Και γω τις φοβάμαι τις λέξεις. Άλλοτε λένε αλήθειες σκληρές και άλλοτε είναι καλυμμένες με δηθενιά και γκλαμουριά Στολισμένες με ψεύτικο νοιάξιμο και δήθεν ευτυχία. Φορούν τον μανδύα μιας ψεύτικης παιδείας, μιας ψεύτικης αγάπης. Τις φοβάμαι τις λέξεις, γιατί λέξεις αλήθειας μπορούν να στη κρύψουν τελικά.

Μα δεν φταίνε αυτές, φταίνε τα στόματα που τις φτύνουν μια μια, διαλέγοντας αυτές που παίρνουν το ρόλο των μαχαιριών. Και αυτή ακόμα η ασφάλεια που ζητώ, είναι μια λέξη που ο καθένας την ερμηνεύει όπως γουστάρει.

Μα για μένα σημαίνει τη γαλήνη που βρίσκω όταν κρύβομαι μέσα μου, μέσα σου, στα μάτια σου. Σημαίνει την ηρεμία, το χαμόγελο, που θα βρεις όταν σταματάς να τρέχεις. Ασφάλεια σημαίνει να χώνεσαι σε μια αγκαλιά, τη δική σου, του ανθρώπου σου, της χώρας σου και να λες: «εδώ είμαστε! φτάσαμε επιτέλους σπίτι...»

Σπίτι είναι εκείνο που η κραυγή σου σβήνει, σπίτι είναι εκείνο που κρύβει φυλαγμένη την ελπίδα σου. Να έχεις κάπου να επιστρέφεις.

Να έχεις την αίσθηση ότι προστατεύεσαι. Ότι σε αγκαλιάζουν με αγάπη, ότι σε νοιάζονται.

Όταν γυρνάς κατάκοπος μετά από μία ζόρικη μέρα και πέφτεις στον καναπέ σου, γυρεύοντας μια στιγμή γαλήνης και χαλάρωσης.

Όταν γυρνάς κομματιασμένος και πέφτεις σε μία αγκαλιά σφιχτή που ενώνει όλα σου τα σπασμένα κομματάκια.

Να νιώθεις ασφαλής πια. Που επέστρεψες…

Να νιώθεις ασφαλής όταν τρέχεις γιατί κάποιος σε περιμένει.

Είτε είναι ένα σπίτι που εκεί έχεις αφήσει κομματάκια της ψυχής σου, είτε ένα μία αγκαλιά, είτε η χώρα σου.

Να ξέρεις ότι στο τέλος της μέρας σου σώμα και ψυχή θα ξανασυναντηθούν στο λιμάνι σας

Να νιώθεις ασφαλής λοιπόν είναι το ζητούμενο… Μέσα στο σώμα σου, σε μία αγκαλιά, σε μία σχέση, στο σπίτι σου, στη χώρα σου.

Να νιώθεις ασφαλής… Δύο λεξούλες, απλές, αληθινές, κοφτερές ίσως.

Δεν ξέρω αν είναι στη σωστή σειρά, αν πονάνε όταν τις διαβάζεις, δεν ξέρω αν όταν σου λείπει μία από αυτές νιώθεις να κρέμεσαι στο κενό.

Σώμα,αγκαλιά, σπίτι, σχέση, χώρα, φτιάχνουν μια άλλη λέξη, την ολοκλήρωση.

Για αυτό σου λέω, τις φοβάμαι τις λέξεις, από αλλού ξεκινάς και αλλού πας, άλλο θες να πεις άλλο λες και ανακαλύπτεις και κενά που δεν τα υπολόγιζες πριν.

Ένα μπέρδεμα λέξεων, ένα μπέρδεμα συναισθημάτων.

Αλλά η ασφάλεια είναι μία λέξη πολύ σημαντική.

Φαντάσου ένα μωρό, όταν νιώθει ασφάλεια δεν κλαίει.

Όταν νιώθει καλά… Και σκέψου τώρα πότε νιώθει καλά.

Ένα μωρό και συ τα ίδια γυρεύει και η ψυχή σου.

Αν δεν τα έχεις ψάξε τα διεκδίκησέ τα. Ένα ένα τη φορά και ξεκίνα από αυτό που είναι δική σου προτεραιότητα.

Γι’ αυτό θέλω να σε ρωτήσω, βάζοντας πολύ προσεκτικά τις λέξεις μου σε μια σειρά:

Εσύ νιώθεις ότι έχεις κάπου να επιστρέψεις ασφαλής?

Εσύ νιώθεις καλά?

 

 

 Λίλα Μήτσουρα

 http://sioualtec.blogspot.com