ΑΠΟ ΤΟΝ " ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ " ΟΧΙ ΚΙ ΕΤΣΙ ΡΕ ΑΕΚ !
Σε παιχνίδια για όμιλο του Champions League και απέναντι σε ομάδες όπως είναι η Μπενφίκα, χωρίς να καταλάβεις καν από πού σου ήρθε, μπορείς να αρχίσεις να μαζεύεις την μπάλα από τα δίχτυα χωρίς σταματημό. Θυμηθείτε πως μόλις πριν λίγες εβδομάδες, ο ΠΑΟΚ έφαγε τέσσερα γκολ μέσα στην Τούμπα.
Και τώρα η ίδια ομάδα, ήρθε στο ΟΑΚΑ και έβγαλε δυο γκολ μέσα σχεδόν δέκα λεπτά. Με την ΑΕΚ πραγματικά να μην έχει καν προλάβει να καταλάβει από πού ήρθαν αυτά τα δυο γκολ. Βεβαίως η απάντηση και στις δυο περιπτώσεις, είναι από κάκιστη συνολική αμυντική λειτουργία. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.
Η ποδοσφαιρική λογική, με βάση την εικόνα του ματς και των δυο ομάδων, έλεγε πως ο κίνδυνος να γίνει στο ΟΑΚΑ η ποδοσφαιρική νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, ήταν μπροστά στα μάτια όλων όσων βρέθηκαν στο γήπεδο. Μάλιστα, για να ξέρουμε και τι λέμε, αν υπήρχε η δυνατότητα να ρωτήσεις έναν προς έναν τους 40χιλιάδες που βρέθηκαν στο γήπεδο, αν θέλουν να λήξει το παιχνιδάκι με 0-2 εκείνη την στιγμή και να πάνε στα σπίτια τους, θα απαντούσαν όλοι «ναι», χωρίς δεύτερη κουβέντα. Διότι η ΑΕΚ (φαινόταν πως) κινδύνευε να βρεθεί σε κατηφόρα.
Όλοι στο ΟΑΚΑ αυτό φοβήθηκαν. Όλοι στο ΟΑΚΑ αυτό πίστεψαν. Όλοι εκτός από τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ. Οι ίδιοι παίκτες που αλλού πατούσαν και αλλού βρισκόντουσαν στο πρώτο τέταρτο, οι ίδιοι που είχαν αλλού για αλλού αμυντική λειτουργία, βρήκαν τον τρόπο να φέρουν τούμπα πρώτα την δική τους κατάσταση μέσα στο γήπεδο. Από το 20άλεπτο του παιχνιδιού και μετά, η ΑΕΚ αρχίζει να βγάζει αντίδραση. Πριν καν η Μπενφίκα μείνει με δέκα παίκτες. Μάλιστα ακόμα και αυτή η αποβολή που πήρε ο Πορτογάλος, ήταν κομμάτι της αντίδρασης που έβγαλε η ΑΕΚ ήδη από τα μέσα του πρώτου ημιχρόνου και μετά.
Αλλά αυτό που έκανε η ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν εικόνα και αντίδραση ομάδας, που αξίζει να βρίσκεται στους ομίλους του Champions League και ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Από το πάθος που έβγαλαν οι παίκτες, μέχρι τον τρόπο που οργάνωσαν την πίεση στην άμυνα της Μπενφίκα και τις επιθέσεις τους. Σκεφτείτε μόνο πως κανένα από τα δυο γκολ του Κλωναρίδη, δεν προήλθε από τσαφ της αντίπαλης άμυνας ή από αναμπουμπούλα. Και τα δυο από οργανωμένη επίθεση. Όπως από εντυπωσιακές κάθετες του Μπακασέτα, ήρθαν και οι ευκαιρίες του Πόνσε και του Κλωναρίδη. Ειδικά η δεύτερη πάσα, ήταν πάρε – βάλε. Αλλά ποιος να κατηγορήσει τον παίκτη που ήδη είχε βάλει δυο γκολ, για το γεγονός πως έψαξε το χατ τρικ, αντί να πασάρει δίπλα του στον Γιακουμάκη που είχε άδειο όλο το τέρμα μπροστά του.
Η ΑΕΚ πήγε να κάνει μια ιστορική ανατροπή, όχι διότι απλά έτσι της κάθισε το ματς. Το πίστεψε, το κυνήγησε και το δρομολόγησε. Και η εικόνα του παιχνιδιού, όταν είχε γίνει το 2-2, ήταν πως αυτή η ανατροπή θα ερχόταν. Το είχαν ψυχανεμισθεί και το είχαν φοβηθεί ακόμα και οι Πορτογάλοι. Γι αυτό και πανηγύρισαν το τρίτο γκολ, λες και πήραν στο ΟΑΚΑ το Champions League. Διότι είχαν φοβηθεί πως θα έφευγαν χωρίς καν τον έναν βαθμό. Τελικά όμως ήταν η ΑΕΚ αυτή που τελικά έφυγε με άδεια χέρια. Δεν πήρε τίποτα. Και είναι κρίμα. Πλήρωσε τα λάθη της, θα πείτε. Όπως τα πλήρωσε και στην Τούμπα. Μάλιστα ο τρόπος που ο παίκτης της Μπενφίκα προχωρά και τελειώνει την φάση στο τρίτο γκολ, πρέπει να προκαλέσει μεγαλύτερο προβληματισμό, ακόμα και από το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ στην Τούμπα.
Όμως έτσι όπως εξελίχθηκε το ματς, η ΑΕΚ δεν άξιζε να φύγει έτσι από το γήπεδο στο παιχνίδι με την Μπενφίκα. Μέχρι το 2-0 ήταν απολύτως ξεκάθαρο πως δεν δικαιούταν ούτε… κουκούτσι κέρδους από το ματς. Από τα μισά του πρώτου ημιχρόνου, μέχρι και αυτό που έγινε εως και το φινάλε, είναι κρίμα και άδικο. Κυρίως διότι η ΑΕΚ, μετά από τέτοια προσπάθεια και τέτοια ανατροπή, βγήκε πληγωμένη και ψυχολογικά (υπήρχαν πολλοί παίκτες που ξέσπασαν σε κλάματα), αλλά και αγωνιστικά (καθώς από την υπερπροσπάθεια έχασε ακόμα δυο παίκτες). Και τώρα ακολουθεί ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
Κάτι που σημαίνει πως πρέπει μέσα σε διάστημα τεσσάρων ημερών να βρει μεγάλα αποθέματα δυνάμεων. Σωματικών και αγωνιστικών. Αλλά υπάρχει κάτι εξαιρετικά σημαντικό που μπορεί να κρατήσει η ΑΕΚ απ’ αυτό το ματς με την Μπενφίκα. Το μοναδικό μεν, σημαντικό δε. Ομάδα η οποία στο ChampionsLeague χάνει στο δεκάλεπτο 2-0, μέσα στο σπίτι της και βρίσκει τρόπο να βγάλει τέτοια αντίδραση, αυτά τα αποθέματα δυνάμεων που λέγαμε (κυρίως τα ψυχολογικά) δεδομένα τα διαθέτει.
Και κάτι τελευταίο αγωνιστικό. Ο Σιμόες και ο Μάνταλος δεν είναι στα καλύτερά τους από πλευράς αγωνιστικής φόρμας. Και μιλάμε για δυο ποδοσφαιριστές που είναι κλειδιά για την λειτουργία της ΑΕΚ. Έχει και αυτό την σημασία του. Αντιθέτως ο Μπακασέτας συνεχίζει να κάνει συγκλονιστικά παιχνίδια. Ακόμα και όταν χρειάζεται να παίξει ως χαφ. Ακόμα και όταν χρειάζεται να κάνει παιχνίδι και όχι να εκτελέσει. Επίσης το πρώτο του τόσο συγκλονιστικό παιχνίδι από τότε που ήρθε στην ΑΕΚ, έκανε ο Χουλτ. Και ήρθε τη μέρα που χειρουργήθηκε στους χιαστούς ο Λόπες. Κάτι είναι και αυτό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου