Ο θρύλος των μπλουζ B.B. King

 Το πραγματικό του όνομα ήταν Riley B. King. Γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1925. Έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες των μπλουζ.

Δεν έπινε, δεν κάπνιζε, ήταν γνωστός τζογαδόρος και έπασχε από διαβήτη. Μάλιστα συχνά μιλούσε για την ασθένεια για να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει το κοινό.

Οι αγαπημένες του Lucille 

Σήμα κατατεθέν του B. B. King ήταν η κιθάρα με το προσωνύμιο Lucille, μια "ειδικής κατασκευής" Gibson, την οποία ξεκίνησε να χρησιμοποιεί τη δεκαετία του 1950. 
Με το πέρασμα των χρόνων, πέρασαν διάφορες Lucille από τα χέρια του, αλλά ουσιαστικά ήταν το ίδιο μοντέλο κιθάρας, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του καλλιτέχνη. 

Η πρώτη του επιτυχία πέρα από την καθαρή μπλουζ μουσική ήρθε με το κομμάτι The Thrill Is Gone

 

Η πορεία στην επιτυχία

Το 1949, ο King ξεκίνησε να ηχογραφεί δίσκους στην εταιρεία RPM Records, η οποία έδρευε στο Λος Άντζελες. Πολλές από τις πρώτες δουλειές του καλλιτέχνη ηχογραφήθηκαν από τον Sam Phillips, ο οποίος αργότερα ίδρυσε τη θρυλική Sun Records και ανακάλυψε τον Elvis Presley. 
Ο King ήταν επίσης disc jockey στο Μέμφις, όπου και του δόθηκε το παρατσούκλι Beale Street Blues Boy, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στο γνωστό B.B.
Τη δεκαετία του '50, ο King έγινε ένα από τα πιο σημαντικά ονόματα της R&B μουσικής, θέση στην οποία οδηγήθηκε από τραγούδια όπως τα You Know I Love You, Woke Up This Morning, Please Love Me, When My Heart Beats like a Hammer, Whole Lotta Love, You Upset Me Baby, Every Day I Have the Blues, Sneakin' Around, Ten Long Years, Bad Luck, Sweet Little Angel, On My Word of Honor, και Please Accept My Love. 
Το 1962 υπέγραψε με την εταιρεία ABC-Paramount Records.
Η πρώτη του επιτυχία πέρα από την καθαρή μπλουζ μουσική, ήρθε με το κομμάτι The Thrill Is Gone, το οποίο ήταν επανεκτέλεση, με πρώτο εκτελεστή τον Roy Hawkins. Το τραγούδι έγινε επιτυχία στα τσαρτς της R&B αλλά και της ποπ, κάτι πρωτόγνωρο για έναν R&B καλλιτέχνη.
Τα βλέμματα όλων κέρδισε όταν έκανε το άνοιγμα στις συναυλίες της περιοδείας των Rolling Stones το 1969. Η επιτυχία του King συνεχίστηκε τη δεκαετία του '70 με τραγούδια όπως τα To Know You Is to Love You και I Like to Live the Love. 
Από το 1951 έως και το 1985 εμφανίστηκε στον πίνακα των charts του Billboard για την R&B συνολικά 74 φορές. 
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, δηλαδή αυτές του '80, του '90 και του '00, ο B. B. King ηχογραφούσε ολοένα και λιγότερα νέα τραγούδια. Αντ' αυτού, αφιερώθηκε σε εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, κινηματογραφικές ταινίες αλλά και ζωντανές εμφανίσεις, οι οποίες μετρούσαν 300 νύχτες κάθε χρόνο. 
Το 1988, πάντως, δημιούργησε μια νέα γενιά θαυμαστών με την κυκλοφορία του single When Love Comes To Town, με τη συνεργασία του με το Ιρλανδικό συγκρότημα U2, στο άλμπουμ Rattle and Hum. 
Το 2000, ο B. B. King συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Έρικ Κλάπτον για την ηχογράφηση του Riding With the King.
Tο 2003 μοιράστηκε τη σκηνή για 30 λεπτά με το ροκ συγκρότημα Phish στο Νιου Τζέρσεϊ, ενώ τον Ιούνιο του 2006 ο King ήταν παρόν στο Three Deuces Building, στο Γκρίνγουντ του Μισισίπι, για τη γιορτή που έγινε προς τιμή της πρώτης του ραδιοφωνικής μετάδοσης. 
Έως και σήμερα, πάνω από 100 συναυλίες του έχουν μεταδοθεί από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση (τουλάχιστον ένα μέρος από αυτές) σε πολλές χώρες.

Never Say Never Again

Στην ηλικία των 80 ετών, στις 29 Μαρτίου 2006, ο B. B. King έπαιξε στο Hallam Arena του Σέφιλντ. Αυτή ήταν η πρώτη μέρα της αποχαιρετιστήριας περιοδείας του καλλιτέχνη για το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη.
Σε αυτή τη συναυλία συνεργάστηκε με τον Gary Moore, με τον οποίο ο King είχε και παλαιότερα συνεργαστεί για το τραγούδι Since I Met You Baby. Η περιοδεία ολοκληρώθηκε στις 4 Απριλίου 2006 στο Wembley Arena.
Τον Ιούλιο του ίδιου έτους επέστρεψε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ελβετία, όπου και έδωσε δύο συναυλίες, στις 2 και στις 3 του μήνα, κατά τη σαρακοστή επέτειο του διάσημου Montreux Jazz Festival.
Συνέχισε στη Ζυρίχη οπού και έδωσε μια παράσταση στις 14 Ιουλίου στο Blues at Sunset. Στη τελευταία του εμφάνιση στο Montreux εμφανίστηκε με τους Joe Sample, Randy Crawford, David Sanborn, Gladys Knight, Lella James, Earl Thomas, Stanley Clarke, John McLaughlin, Barbara Hendrix και George Duke. 
Τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, ο B. B. King εμφανίστηκε επίσης στη Βραζιλία έξι φορές κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδείας.
Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης Tύπου στις 29 Νοεμβρίου 2006 στο Σάο Πάολο, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον καλλιτέχνη αν αυτή θα είναι η πραγματική αποχαιρετιστήρια περιοδεία. 
Κι εκείνος απάντησε: "Ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες είναι ένας άνθρωπος από την Σκωτία με το όνομα Σον Κόνερι. Πολλοί θα τον ξέρετε σαν τον James Bond 007. Έπαιξε σε μια ταινία με τον τίτλο Never Say Never Again".

"Θέλω να γίνω καλύτερος"

 

"Θέλω να γίνω καλύτερος"

Το περιοδικό Rolling Stone το 2011 κατέταξε τον μεγάλο μουσικό, τραγουδιστή και συνθέτη στην 6η θέση ανάμεσα στους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών.
"Νομίζω πως έχω κάνει ότι καλύτερο μπορούσα", είχε δηλώσει το 2012 στην Guardian. 
"Θέλω εντούτοις να παίζω όλο και καλύτερα, να προχωρώ περαιτέρω. Υπάρχουν τόσοι πολλοί ήχοι που εξακολουθώ να θέλω να δημιουργήσω, τόσα πράγματα που δεν έχω ακόμη κάνει. Όταν ήμουν νεότερος, σκεφτόμουν πως ίσως είχα φτάσει στην κορυφή. Αλλά τώρα που είμαι 86 ελπίζω να τα καταφέρω να φτάσω τα 87. Και τώρα πλέον ξέρω πως ποτέ δεν θα είναι τέλεια, ποτέ δεν θα είναι όπως ακριβώς έπρεπε να είναι, επομένως πρέπει να προχωρήσω κι άλλο, να γίνω καλύτερος".