O Μανόλης Γλέζος ξέρει να «συνομιλεί με την Ιστορία»

Όσοι -τουλάχιστον άκομψα, αν όχι κάτι χειρότερο- ειρωνεύτηκαν τον Μανόλη Γλέζο για την πρόσφατη δήλωσή του για τη συμφωνία στο Eurogroup της περασμένης Παρασκευής, μάλλον ελάχιστα γνωρίζουν αυτή την «τιτάνια» προσωπικότητα της ελληνικής πολιτικής και της ελληνικής Αριστεράς. Ο Μανόλης Γλέζος δεν είναι μόνο αυτός που, μαζί με τον Σιάντα, μέσα στη φλόγα της πρώτης νιότης του έγραψε ιστορία κατεβάζοντας τη χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη, ούτε αυτός που το 1960 στάθηκε θαρραλέα μπροστά στο στρατοδικείο αντιμετωπίζοντας
ακόμη και το ενδεχόμενο της θανατικής ποινής, αλλά πάνω απ’ όλα ένας άνθρωπος που με πάνω από 75 χρόνια ενεργού συμμετοχής στην πολιτική, τα περισσότερα εξ αυτών σε συνθήκες υψηλής προσωπικής διακινδύνευσης, κέρδισε την πολύτιμη και σπάνια ικανότητα να «συνομιλεί με την Ιστορία».
Όσοι λένε σήμερα με αφορμή αυτή του τη δήλωση «τον τιμώ αλλά δεν συμφωνώ μαζί του», απλώς δεν έχουν αυτό το πολύτιμο χάρισμα. Δεν μπορούν να αξιολογήσουν με όρους ιστορικού χρόνου και ιστορικής διακύβευσης τη σημασία της συμφωνίας του Eurogroup για την Αριστερά, την ιστορία της, το παρελθόν και το μέλλον της. Ο Μανόλης Γλέζος όμως μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτή η συμφωνία, ακόμη και αν υπακούει στους όρους του πιο σκληρού «ρεαλισμού», είναι έξω από το ιστορικά αποδεκτά πλαίσιο. Γι’ αυτόν, ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί και ιστορική πολιτική εντολή, δεν ήρθε για να «μπαλώσει» κάπως τη μνημονιακή κουρελού.
Στας δυσμάς του βίου του, αισθάνεται ότι αυτός και η Αριστερά, από τις τάξεις της οποίας πάλεψε σε όλη του τη ζωή, λογοδοτούν στο Δικαστήριο της Ιστορίας. Ότι η επαγγελία τους ήταν και παραμένει η αλλαγή του ρου της Ιστορίας και όχι παρόχθιες διευθετήσεις στο μνημονιακό ποτάμι…
Η φιλοτέχνηση της μνημονιακής προσαρμογής, με «ολίγη» από μέτρα κατά της ανθρωπιστικής κρίσης, δεν τον αφορά. Αυτή του η «παρέκκλιση από την κανονικότητα» του ρεαλισμού της προσαρμογής είναι το μεγαλείο του.
Αυτού του «αγύριστου κεφαλιού», που ποτέ δεν μάσησε τα λόγια του, γιατί ποτέ δεν ζήτησε κανένα «αντάλλαγμα» και γι’ αυτό δεν χρωστά σε κανέναν.
Τέτοιους, διαθέτουμε ελάχιστους. Από τους άλλους, είναι γεμάτη η πολιτική «πιάτσα»…

 

Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός

rizopoulospost.com