40 Χρόνια μετά...τι άλλα νέα;

[Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο! Των ελεύθερων αγωνιζόμενων ματατζήδων]  του Χάρη Καλαμπόκη

Σε όσους αγωνίζεστε πραγματικά...βαστάτε. Έχουμε ακόμα.

Σαράντα χρόνια πέρασαν και μυαλό δεν βάλαμε. Και χρησιμοποιώ τον πρώτο πληθυντικό γιατί αντίθετα με ό,τι μας αρέσει να πιστεύουμε, οι ευθύνες βαραίνουν κι εμάς. Αλλά δεν θα διαφωνήσω
καθόλου...βαραίνουν και τους πολιτικούς οι οποίοι αξίζουν μία σειρά από ωραιότατες δίκες. Αλλά τι τα θες. Στις 17 Νοέμβρη όλοι μαζί, πολιτικοί και πολίτες, αριστεροί και δεξιοί, φτωχοί και πλούσιοι ενωνόμαστε για χάρη της μνήμης (;) του Πολυτεχνείου. Έτσι δεν είναι;

Είναι έτσι;;;

Τι σημαίνει 17 Νοέμβρη; 

Η 17η μέρα του Νοέμβρη ορίστηκε ως εορταστική ημερομηνία λόγω της εξέγερσης του πολυτεχνείου που έλαβε χώρα 40 χρόνια πριν. Ήταν τότε που φοιτητές (και όχι μόνο) αντιστάθηκαν στον φασισμό. Τότε που έχασαν την ζωή τους, επειδή τόλμησαν να σηκώσουν το κεφάλι τους. Η ημερομηνία αυτή λοιπόν σημαίνει πως θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε το παρελθόν μας. Γιατί κι εκείνοι οι φοιτητές αναγκάστηκαν να ζήσουν όσα έζησαν επειδή κάποιοι δεν θυμόνταν το παρελθόν τους.  

17 Νοέμβρη σημαίνει αξιοπρέπεια, αντίσταση, δυναμισμός,σκέψη, ελευθερία, κρίση, γενναιότητα, αλληλεγγύη, δικαιώματα. Σημαίνει αγώνας. Αγώνας που πρέπει συνεχώς να υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας πως πρέπει να συνεχίζεται. Ή μάλλον πως θα πρεπε να έχει συνεχιστεί.

Γιατί πάνω κάτω όλοι (;) ξέρουμε τι σημαίνει 17 Νοέμβρη. Τι πραγματικά συμβαίνει όμως στις 17 Νοέμβρη;

Στις 17 Νοέμβρη του 2014 οι δημόσιες υπηρεσίες είναι κλειστές. Οι φοιτητές παίρνουν τα λεωφορεία και γυρίζουν πίσω στις πόλεις τους να απολαύσουν το τριήμερο. Οι μαθητές πηγαίνουν στις σχολικές γιορτές και περιμένουν υπομονετικά να τελειώσει ο Λοίζος για να πάνε για καφέ. Αν μπορούσαν θα έκαναν διαφορετικά, αλλά αναγκάζονται να αντιστέκονται στον φασισμό γιατί διαφορετικά μπαίνουν απουσίες. Κάποια θρανία βέβαια έχουν ζωγραφισμένες σβάστικες, αλλά κι αυτοί που τις ζωγράφισαν πηγαίνουν στην γιορτή...Απουσίες...

Στις 17 Νοέμβρη του 2014 το κοινοβούλιο έχει μία ζεστή θέση για τους νοσταλγούς της Χούντας.  Ναι, μιλάω για το γνωστό «κόμμα». Βασικά δεν μιλάω μόνο για το γνωστό «κόμμα». Μιλάω και για τους άλλους...εκείνους που είναι στην κυβέρνηση. Τον Άδωνι, τον Βορίδη, τον Πλεύρη...τον Σαμαρά. Κάποιοι τους λένε ακροδεξιούς, κάποιοι τους λένε φασίστες, κάποιοι τους ψηφίζουν. Εντάξει δεν θα κολλήσουμε εκεί τώρα...

Όσον αφορά στο γνωστό «κόμμα» για κάποιον λόγο νομίζουμε ότι τελείωσε το όλο πράγμα ή είναι ιδέα μου; Σε λίγο βγαίνουν τα μεγάλα κεφάλια από την φυλακή και η μάχη κατά της δημοκρατίας συνεχίζεται. Όχι πως όσο είναι μέσα δεν συνεχιζεται, απλά όχι τόσο...φωναχτά. Ποιας δημοκρατίας θα μου πεις...ε να σου πω πως έχεις εντελώς άδικο δεν μπορώ, αλλά όλο και κάποια διαφορά θα έχει μια κυβέρνηση Μιχαλολιάκου με όσες πέρασαν... Δεν συμφωνείς;

Στις 17 Νοέμβρη του 2014 μία βδομάδα πριν την ημέρα της γιορτής αρχίζουμε τα σκετς και τις αναπαραστάσεις. Εορταστικό κλίμα. Κάθε χρόνο το κάνουμε. Πέρυσι στείλαμε τα ΜΑΤ μέχρι και στην ΕΡΤ...ήταν εντυπωσιακό. Τελευταία στιγμή ακυρώθηκαν τα τανκς. Φέτος τα στέλνουμε στην Νομική, στο Πολυτεχνείο...σε όλες τις σχολές γενικά. Σχεδόν κάθε χρόνο το κάνουμε βασικά. Χτυπάμε φοιτητές...να θυμηθούμε τα παλιά. 

Στις 17 Νοέμβρη του 2014 αμφισβητούμε ιστορικές αλήθειες. Μας έβαλαν το μικρόβιο κάτι καλοπροαίρετα παιδιά που χαιρετάνε «αρχαιοελληνικά». Λέμε πως δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο. Πως στην Χούντα τρώγανε με χρυσά κουτάλια, πως ο χαιρετισμός που είπαμε και πριν....είναι αρχαιοελληνικός. Εντάξει οκ νεκροί υπήρχαν, όποιος έτρωγε με χρυσά κουτάλια στην χούντα θα έπρεπε να το κρύβει , και ο χαιρετισμός δεν είναι αρχαιοελληνικός αλλά για να είσαι κόντρα στο σύστημα αυτά πρέπει να υποστηρίζεις. Και να είσαι υπέρ των εφοπλιστών. Αυτά τα δύο...

Στις 17 Νοέμβρη του 2014 φέραμε ξανά στο προσκήνιο της συζήτηση για τα δύο άκρα. Δεν ξέρω αν έφυγε κιόλας ποτέ από το προσκήνιο αλλά δεν νομίζω να ήταν πάντα έτσι. Βέβαια δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα ποιο είναι το άκρο της αριστεράς. Κάποτε ήταν η οργάνωση της 17 Νοέμβρη. Κάποτε, ήταν οι κομμουνιστές που θα μας έπαιρναν τα σπίτια. Τώρα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί είναι δεύτερο κόμμα. Αλλάζει κατά καιρούς...

Για να τελειώνουμε στις 17 Νοέμβρη του 2014 φτύνουμε στα μούτρα τους φοιτητές που αγωνίστηκαν για να έχουμε σήμερα εμείς αμνησία. Αυτό κάνουμε στις 17 Νοέμβρη φέτος. Και κρεμάμε και σημαίες...και μετά τις μαζεύουμε. Θα τις ξαναβγάλουμε τον Μάρτη.

Γενικά σαν πολίτες το χρέος μας το κάνουμε...

Άντε και καλή μας επέτειο. Και του χρόνου χειρότερα. Σε όσους αγωνίζεστε πραγματικά...βαστάτε. Έχουμε ακόμα.

Xάρης Καλαμπόκης

Φοιτητής του Ιστορικού-Αρχαιολογικού Ιωαννίνων

http://www.alfavita.gr