Εμίλ Σιοράν

Η ανθρωπότητα λάτρεψε μόνο τους εξολοθρευτές της…

Ακόμα αναρωτιέστε γιατί μας συμβαίνουν όλα αυτά τα δεινά; Καταφύγετε στη σκέψη του Εμίλ Σιοράν περί της ανθρωπότητας… Αν και πάλι δεν πειστείτε…Ε, τότε κάντε μήνυση στον Μεγαλοδύναμο…

…Απτόητο μπροστά σε μια καθορισμένη άποψη ή ένα διαφανές είδωλο, το πλήθος εξάπτεται με το ανεπαλήθευτο και τα ψευδομυστήρια. – Ποιός έδωσε ποτέ τη ζωή του για την αυστηρότητα; Κάθε γενιά υψώνει μνημεία στους δήμιους της προηγούμενης. Αληθεύει εξίσου ότι τα θύματα θα δέχονταν πρόθυμα να σφαγιαστούν από τη στιγμή που πίστεψαν στη δόξα, στο θρίαμβο ενός και μόνο, στην ήττα όλων…

…Η ανθρωπότητα λάτρεψε μόνο τους εξολοθρευτές της. Τα βασίλεια όπου οι πολίτες έσβησαν ειρηνικά δεν εμφανίζονται καθόλου μέσα στην ιστορία, ούτε ο συνετός ηγεμόνας, ο οποίος ανέκαθεν περιφρονείται από τους υπηκόους του· το πλήθος αγαπάει το μυθιστόρημα, έστω κι αν του κοστίζει, γιατί το σκάνδαλο των ηθών συνιστά το υφάδι της ανθρώπινης περιέργειας και το υπόγειο ρεύμα κάθε συμβάντος…

…Αφού η τιμιότητα δεν έχει βιογραφία ούτε χάρη, από την Ιλιάδα ως το κωμειδύλλιο, μόνο η έκρηξη της ατίμωσης διασκεδάζει και θέλγει. Συνεπώς είναι πολύ φυσικό η ανθρωπότητα να προσφέρεται ως ζύμη στους κατακτητές, να θέλει να την ποδοπατούν, ένα έθνος χωρίς τυράννους να μένει στην αφάνεια, και το σύνολο των παρανομιών που διαπράττει ένας λαός να είναι η μόνη ένδειξη της παρουσίας και της ζωτικότητάς του…

…Παγκόσμια ιστορία: ιστορία του Κακού. Το να αφαιρέσει κανείς τις καταστροφές από το ανθρώπινο γίγνεσθαι, είναι σαν να εκλαμβάνει τη φύση χωρίς εποχές. Δεν έχετε συνεισφέρeι σε μια καταστροφή: θα εξαφανιστείτε χωρίς να αφήσετε ίχνος πίσω σας. Επισύρουμε την προσοχή των άλλων με τη δυστυχία που σκορπάμε γύρω μας…

…Αλλά ας παρηγορηθούμε: οι κοντινοί ή μακρινοί επίγονοί μας θα πάρουν εκδίκηση. Γιατί δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τη στιγμή που οι άνθρωποι θα αλληλοσφάζονται από αηδία για τον εαυτό τους, που η Ανία θα κυριαρχεί πάνω στις προκαταλήψεις και τις αποσιωπήσεις τους, που θα βγαίνουν στο δρόμο για να ικανοποιήσουν την αιμοδιψή τους διάθεση και το καταστρφικό όνειρο που πάει από γενιά σε γενιά θα γίνει έργο όλων…

Εμίλ Σιοράν

Εγκόλπιο Ανασκολοπισμού, Η ανία των κατακτητών (απόσπασμα) – μετ. Κωστής Παπαγιώργης, Εκδ. Εξάντας (σελ 209-211)

Πίνακας αρχής : Γιάννης Σταύρου, Καληνύχτα, λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Πηγή: yannisstavrou

Ο Εμίλ Μιχάι Σιοράν γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1911 στο Ρασινάρι της Ρουμανίας (τότε Αυστροουγγαρίας) και σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Πολύ νέος ανακάλυψε τον Νίτσε, τον Ντοστογιέφκι, τον Σοπενχάουερ, τον Φλωμπέρ, τον Λίχτενμπεργκ, τον Μπαλζάκ, τον Ταγκόρ και τον Σένγκλερ, οι οποίοι επηρέασαν τη σκέψη του, όπως αργότερα ο Χέγκελ, ο Χούσερλ, ο Καντ, ο Βάινιγκερ, ο Φίχτε και ο Κίρκεγκωρ. Το 1937, και έχοντας ήδη συγγράψει τέσσερα δοκίμια στη μητρική του γλώσσα, στάλθηκε με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου Βουκουρεστίου, στο Παρίσι, όπου και παραμένει έως το τέλος της ζωής του. Το πρώτο του έργο που δημοσιεύτηκε στα γαλλικά ήταν το “Εγκόλπιο ανασκολοπισμού” το 1949, και ακολούθησαν πλήθος μελέτες και δοκίμια. Πέθανε στις 20 Ιουνίου 1995.