Μετέωρα, Μονή Βαρλαάμ.
Σε ένα από τα πιο επιβλητικά και σπάνιας ομορφιάς μέρη της Ελλάδας,
στα Μετέωρα, βρίσκεται η Μονή Βαρλαάμ. Απέναντι από τη Μονή Μεγάλου
Μετεώρου σε έναν επιβλητικό βράχο, στέκεται αυτό το γαλήνιο μοναστήρι σε
ύψος 373 μέτρων.
Η μονή Βαρλαάμ οφείλει το όνομά της στον ασκητή Βαρλαάμ, ο οποίος πρώτος κατοίκησε τον βράχο τον 14ο αιώνα ενώ αργότερα, τα επόμενα χρόνια έγιναν ανακαινίσεις μέχρι να έχει τη σημερινή εικόνα.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα στα μοναστήρια των Μετεώρων και επομένως και στο συγκεκριμένο είναι η πρόσβαση σε αυτά και ο τρόπος προμήθειας των μοναχών με όλα τα απαραίτητα αγαθά.
Μετά το 1350 περίπου η ανάβαση στο μοναστήρι γινόταν με ξύλινες σκάλες με τους μοναχούς ουσιαστικά να είναι αναγκασμένοι να πηδούν από τη μία σκάλα στην άλλη με κίνδυνο πολλές φορές, ανάλογα και των καιρικών συνθηκών, να χάσουν και τη ζωή τους. Η μορφολογία των βραχών και η ιδιαιτερότητα του σημείου δεν επέτρεπε τότε να γίνει κάτι πιο ασφαλές.
Μετά από αρκετά χρόνια ξεκίνησε η ανέλκυση των μοναχών, των υλικών για την ανακαίνιση αλλά και όλων των απαραίτητων αγαθών με το λεγόμενο δίχτυ ενώ από τις αρχές του 19ου αιώνα δημιουργήθηκαν λαξευτές σκάλες στον βράχο με ενδιάμεση γέφυρα. Ακολούθησαν διάφορες μετατροπές για να γίνει με την πάροδο του χρόνου περισσότερο ασφαλής η ανάβαση στο μοναστήρι.
Ο επισκέπτης, φτάνοντας στη μονή θα έρθει αντιμέτωπος με ένα μεγαλοπρεπές καθολικό αλλά ολόκληρη η ατμόσφαιρα του χώρου προκαλεί δέος. Πρόκειται για ένα μοναστήρι με επιβλητική μορφή ενώ το εσωτερικό του αποπνέει την ομορφιά της απλότητας.
Η θέα μάλιστα από εκεί κόβει την ανάσα και παραμένει χαραγμένη στο μυαλό του επισκέπτη για χρόνια.
http://www.newsbeast.gr/Η μονή Βαρλαάμ οφείλει το όνομά της στον ασκητή Βαρλαάμ, ο οποίος πρώτος κατοίκησε τον βράχο τον 14ο αιώνα ενώ αργότερα, τα επόμενα χρόνια έγιναν ανακαινίσεις μέχρι να έχει τη σημερινή εικόνα.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα στα μοναστήρια των Μετεώρων και επομένως και στο συγκεκριμένο είναι η πρόσβαση σε αυτά και ο τρόπος προμήθειας των μοναχών με όλα τα απαραίτητα αγαθά.
Μετά το 1350 περίπου η ανάβαση στο μοναστήρι γινόταν με ξύλινες σκάλες με τους μοναχούς ουσιαστικά να είναι αναγκασμένοι να πηδούν από τη μία σκάλα στην άλλη με κίνδυνο πολλές φορές, ανάλογα και των καιρικών συνθηκών, να χάσουν και τη ζωή τους. Η μορφολογία των βραχών και η ιδιαιτερότητα του σημείου δεν επέτρεπε τότε να γίνει κάτι πιο ασφαλές.
Μετά από αρκετά χρόνια ξεκίνησε η ανέλκυση των μοναχών, των υλικών για την ανακαίνιση αλλά και όλων των απαραίτητων αγαθών με το λεγόμενο δίχτυ ενώ από τις αρχές του 19ου αιώνα δημιουργήθηκαν λαξευτές σκάλες στον βράχο με ενδιάμεση γέφυρα. Ακολούθησαν διάφορες μετατροπές για να γίνει με την πάροδο του χρόνου περισσότερο ασφαλής η ανάβαση στο μοναστήρι.
Ο επισκέπτης, φτάνοντας στη μονή θα έρθει αντιμέτωπος με ένα μεγαλοπρεπές καθολικό αλλά ολόκληρη η ατμόσφαιρα του χώρου προκαλεί δέος. Πρόκειται για ένα μοναστήρι με επιβλητική μορφή ενώ το εσωτερικό του αποπνέει την ομορφιά της απλότητας.
Η θέα μάλιστα από εκεί κόβει την ανάσα και παραμένει χαραγμένη στο μυαλό του επισκέπτη για χρόνια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου