Γιατί η παγκόσμια ελίτ θέλει να διαλύσει τη μεσαία τάξη ;

Με πρόσφατες τοποθετήσεις τους, κορυφαίοι τραπεζίτες και οικονομολόγοι τάχθηκαν υπέρ της άρσης της χρήσης μετρητών χρημάτων, ενώ εισηγήθηκαν και την κατάργηση χαρτονομισμάτων, όπως αυτό των 500 ευρώ στην Ευρώπη και των 100 δολαρίων στις ΗΠΑ.

Απώτερος σκοπός τους, φυσικά, είναι να μην μπορούν να αποφύγουν οι καταθέτες τη φορολόγηση των αποταμιεύσεων τους μέσω των αρνητικών επιτοκίων, αφετέρου να μην ακολουθήσουν μαζικές τραπεζικές επιθέσεις (Bank runs), λόγω των φόβων που προκαλεί η υπερχρέωση, καθώς επίσης οι ενδεχόμενες χρεοκοπίες των μεγάλων τραπεζών.

Όταν, μάλιστα, από τις αρχές του 2016 οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών με σκοπό τη διάσωσή τους διενεργούνται των ομολογιούχων, των μετόχων και των καταθετών τους, προτού κληθούν τα κράτη με τη βοήθεια των φορολογουμένων Πολιτών τους, δεν είναι καθόλου δύσκολο να συμπεράνει κανείς, γιατί επιδιώκεται η κατάργηση των μετρητών.

Το παιχνίδι είναι πολύ καλά στημένο.

Υπό το πρόσχημα της ενδυνάμωσης των προσπαθειών για την πάταξη της φοροδιαφυγής και των παράνομων δραστηριοτήτων, ολοένα και περισσότεροι κεντρικοί τραπεζίτες, επιδιώκουν την απόλυτη εγκαθίδρυση των ηλεκτρονικών συναλλαγών και την αποφυγή χρήσης τραπεζογραμματίων, που είναι η μόνη απτή και αληθινή μορφή χρημάτων που υπάρχει εδώ και αρκετούς αιώνες.

Δεν ζητείται, βέβαια, η απόσυρση των χαρτονομισμάτων που κυκλοφορούν, αλλά η μη εκτύπωση νέων – κάτι με το οποίο συμφωνούν τόσο η ΕΚΤ, όσο και η Κομισιόν αλλά και το Βερολίνο.

Η επιβολή των capital controls στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2015 άνοιξε τον ασκό του Αιόλου στην εκπόνηση πολιτικών που θα είχαν στο εξής ως στόχο τον δραστικό περιορισμό ακόμη και την ποινικοποίηση των πραγματικών συναλλαγών με χαρτονομίσματα. 

Υπό το πρίσμα αυτό ξεκίνησε και η ρύθμιση Αλεξιάδη για χτίσιμο του αφορολογήτου το 2016, όχι μέσω των γνωστών αποδείξεων όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος, αλλά διά των συναλλαγών που πραγματοποιούνται μέσω πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας.

Επί της ουσίας, δημιουργήθηκε ένα σοβαρό αντικίνητρο, ενώ στη συνέχεια «κούμπωσε» σε αυτό και η υιοθέτηση αρνητικών επιτοκίων από πλευράς ΕΚΤ, μια πολιτική που τρία χρόνια νωρίτερα, το 2013, είχε χαρακτηριστεί ως παράλογη και ανέφικτη, αφού οι καταθέτες θα έπρεπε να καταβάλλουν στο εξής τόκο επί των αποταμιεύσεών τους, αντί να τον εισπράττουν.

Ο μύθος της ποσοτικής χαλάρωσης

Η αποθέωση, ωστόσο, του σχεδίου των τραπεζιτών να μπει χέρι στα περιουσιακά στοιχεία της μεσαίας τάξης ήρθε ως ένα βαθμό και μέσω των πακέτων ποσοτικής χαλάρωσης που επέβαλαν οι ταγοί της οικονομικής εξουσίας.

Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδημάτων όλων των εποχών, διά της οποίας μεταφέρθηκε τεράστιος πλούτος από τις κατώτερες και μεσαίες εισοδηματικές τάξεις στο ανώτατο 1%, στη λεγόμενη «οικονομική ελίτ».

«Τερτίπια» τοκογλύφων: Χειραγωγούν τις τιμές και στα πολύτιμα μέταλλα

Ενοχοποιώντας το «κακό» χρήμα, οι διεθνείς τοκογλύφοι, επιχειρούν να χειραγωγήσουν τις τιμές σε πολύτιμα μέταλλα, όπως ο χρυσός και η πλατίνα, επειδή η αξία τους είναι κατά πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με το βάρος τους.
Αποτελεί, άλλωστε, γεγονός αδιαμφισβήτητο πως ο χρυσός δεν έχει χάσει ποτέ την αξία του πληθωριστικά ή με άλλον τρόπο, αποτελώντας, εδώ και αιώνες ίσως το πλέον σίγουρο «ανταλλακτικό νόμισμα».

Η χειραγώγηση αυτή έχει διττή εξήγηση : 

πρώτον, όταν η τιμή του χρυσού αρχίζει να αυξάνεται, αμέσως ενεργοποιούνται μηχανισμοί που την οδηγούν σε πτώση. 

Αυτή η πτώση είναι, ωστόσο, αντιστρόφως ανάλογη της ζήτησης που υπάρχει σε χρυσό υπό τη φυσική του μορφή, ενώ η προσφορά του παραμένει παραδοσιακά σταθερή.

Παγκόσμια συνωμοσία, καλοστημένο σχέδιο ή συγκάλυψη ενός οικονομικού εγκλήματος ;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό φαντάζει να μην είναι διόλου εύκολη, αφού πολλοί είναι εκείνοι οι κύκλοι – σκοτεινοί και μη – που θέλουν να εκμεταλλευτούν την παρούσα οικονομική συγκυρία και να βάλουν χέρι στα μεσαία εισοδήματα.

Όμως, εξετάζοντας τα δεδομένα με μια πιο ψύχραιμη ματιά και πέρα από τα διάφορα συνωμοσιολογικά σενάρια που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας, η πραγματικότητα δείχνει πως το τελικό σχέδιο της παγκόσμιας ελίτ δεν είναι τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από μια απόπειρα συγκάλυψης ενός οικονομικού εγκλήματος.

Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται μπροστά σε ένα «έγκλημα χρέους», αφού τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα φάνηκε πως δεν έλαβαν ποτέ ως μάθημα το πάθημα του 2008 με την κατάρρευση της Lehman Brothers και το συνακόλουθο ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Και το χειρότερο; Το έγκλημα αυτό συντελείται εν αγνοία της πλειονότητας των ανθρώπων που αγωνίζονται καθημερινά για εκείνες τις περιβόητες «καλύτερες ημέρες», που όλο είναι να έρθουν, μα ποτέ δεν θα φτάνουν.

Άλλωστε, η μόνιμη επωδός στα χείλη των οικονομικών «τσακαλιών» είναι το κλασικό πια ρητό: «

Καλύτερα βασιλιάς στην Κόλαση, παρά δούλος στον Παράδεισο».

newsbomb

ΣΧΟΛΙΟ : ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΞΟΥΝΕΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙ, ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ. ΔΗΛ. ΒΟΥΤΥΡΟ ΣΤ ΨΩΜΙ ΤΩΝ ΚΟΡΑΚΙΩΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ.

shmantikanea