Να περπατάμε... μαζί

Να σε καλέσω θα ’θελα ένα πρωινό

να με συνοδέψεις στο μονοπάτι εκείνο.

Να περπατήσουμε πάνω στα ξερά πεσμένα φύλλα.

Ν’ ακούμε τον ήχο τους και να λέμε…

Να λέμε… κλωτσώντας κάθε μικρή πέτρα  που θα βρίσκουμε μπροστά μας, στο διάβα μας.

Να γελάμε!

Να μεθάμε με... το τίποτα…

Κι όπως θα περνάμε απ' το θάμνο με το δεντρολίβανο, θ' απλώσουμε το χέρι να κόψουμε ένα κλωναράρι… 

να το μυρίζουμε.

Να περπατάμε και να σιγοψιθυρίζουμε εκείνο το τραγούδι…

Να περπατάμε δίχως να κοιτάμε πίσω.

Να ξεχάσουμε…

Κι ύστερα να κάνουμε μια ευχή

για να ξαναβρεθούμε.

Όταν η μοίρα θα έχει τα κέφια της…

Να σμίξουμε.

 mithymnaios