Η ΓΑΛΛΙΑ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ

Καμιά χώρα στην Ευρωπαϊκή ήπειρο δεν σφράγισε τόσο έντονα την κοινωνική και πολιτική της εξέλιξη τα τελευταία 250 χρόνια όσο η Γαλλία. Οι επαναστάσεις και οι συμβολισμοί τους για όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς είναι αυταπόδεικτοι. 

Όλοι – της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης – καθόμαστε στα γόνατα της Γαλλίας που μας έμαθε τι σημαίνει εξέγερση, επανάσταση, λαϊκό δίκαιο, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Όλοι θυμόμαστε με άπειρο σεβασμό τον διαρκή αγώνα ενός μεγάλου λαού για την ανθρώπινη και λαϊκή ελευθερία και ισότητα, την αποφασιστική και ατρόμητη στάση του απέναντι στις κυρίαρχες τάξεις της εποχής, τον λαό που γκρέμισε Μοναρχίες και εστεμμένους, εξευτέλισε και περιποιήθηκε δεόντως Μαρίες Αντουανέττες και Λουδοβίκους, τον λαό που εισήγαγε τον Επαναστατικό Πόλεμο και την Επαναστατική Τρομοκρατία, ανάλογη του συνθήματος «Φωτιά και Τσεκούρι στους προσκυνημένους» του μεγάλου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη στην διάρκεια της λαϊκής/εθνικής Επανάστασης του 1821. 

Καμιά χώρα δεν αντιμετώπισε με ανάλογη ανδρεία και θάρρος, αποφασιστικότητα και τόλμη την αντίδραση των Κυρίαρχων Προνομιούχων Τάξεων όσο οι Γάλλοι sans– culottes και οι Επαναστάτες της Μασσαλιώτιδας και κανένα έθνος δεν ξερίζωσε με τέτοια ορμή όλα τα απομεινάρια του Ancient Regime.

 Oπως και κανένας λαός δεν άλλαξε τόσο ριζικά τον Κοινωνικό και Πολιτικό Χάρτη της Ευρώπης όσο τα επαναστατικά στρατεύματα του μυθικού Κορσικανού κατά την διάρκεια της Ναπολεόντειας Φάσης της Γαλλικής Επανάστασης. 

Τέλος, καμιά χώρα και κανένας λαός δεν τιμώρησε τόσο αποφασιστικά τις Κυρίες με το Παντεσπάνι και τους άχρηστους Μονάρχες όσο η Γαλλία όπως και κανένας Σοσιαλισμός δεν είναι ο ίδιος μετά την ένδοξη Κομμούνα του Παρισιού (1871), την πρώτη στα παγκόσμια χρονικά Εργατική Δημοκρατία, μια αληθινή Δημοκρατία των Λαϊκών Τάξεων, ρηξικέλευθη και καινοτόμα όπως μόνο οι Γάλλοι γνωρίζουν. 

Αυτήν λοιπόν την Γαλλία, περιφρόνησε ο παρακμιακός Μακρόν, δούλος των Rotscield και της Γαλλικής Haute Bourgeoisie, δηλαδή της Γαλλικής Αστικής Τάξης που βλέπει μόνιμους εφιάλτες μετά το μεγάλο 1789. 

Για τον Μακρόν δεν υπάρχουν εργαζόμενοι που πένονται και ελεύθεροι επαγγελματίες ή μικρομεσαίοι που δύσκολα τα βγάζουν πέρα αλλά μόνο οι Start Uppers, η Ελίτ των Ομοφυλοφίλων και οι CEO Φεμινίστριες που αντροφέρνουν και γίνονται Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη.

 Δεν υπάρχει λαός αλλά μια χυλώδης μεταμοντέρνα κατάσταση που θυμίζει Αρχαία Ρώμη της Παρακμής, όπως δεν υπάρχουν λαϊκές Ανάγκες αλλά Λαός που πρέπει να αναγκάζεται, δηλαδή να στερείται και να υποφέρει για χάρη των Οικονομικών Δεικτών. 

Αλλά ο Μακρόν – στο κάτω κάτω της γραφής– είναι Γάλλος και εκπροσωπεί την Ελίτ και τους Προνομιούχους, όπως εκπροσωπεί και τις ταξικές φαντασιώσεις όλων των Δικαιωματιστών και Μη μου άπτου Κεντροαριστερών και Αριστερών του γλυκού νερού, της λεγόμενης Gauche Caviar (Αριστεράς του Χαβιαριού). 

Από αυτήν την άποψη δεν έχουμε ιδιαίτερες απαιτήσεις από τον Μανωλάκη τον Μακρόν, τον αποπλανηθέντα από την έμπειρη καθηγήτρια του 15χρονου… 

 

 

 Ηλίας Παπαναστασίου

ΠΗΓΗ