«Η Ελλάδα είναι μία de facto αποικία»
«Η Ελλάδα είναι μία de facto αποικία»
Βίτολντ Βαζικόφσκι, υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας
Το πρωτεύον ζήτημα παιδείας σήμερα είναι η γνώση και κατανόηση ότι η χώρα μας μετατρέπεται σε μια αποικία. Οι οπτικές που παραβλέπουν αυτό το βασικό, ή το συσκοτίζουν προβάλλοντας άλλα ζητήματα ως κεντρικά, πρέπει να καταδειχθούν ως επιζήμιες.
Η συνήθεια να υπάρχουμε ως αποικιοκρατούμενος λαός, η συνήθεια της σκλαβιάς, η προσαρμογή και η επιβίωση μέσα στα πλαίσια που αυτή ορίζει –παρά τις ιαχές «περηφάνιας» κυβερνήσεων που δεν είναι παρά μαριονέττες- αποτελεί την εσωτερίκευση αυτής της νέας ποιότητας.
Οι πιο ευαίσθητες κεραίες της μιντιοκρατίας και των πολιτικών «δεξαμενών σκέψης» αντιλαμβάνονται ότι δημιουργούνται όροι ώστε η Ελλάδα να γίνει χώρα «πρώτης γραμμής» στη γειτονιά της, σε ένα εντελώς ρευστό και υπό ανατίναξη περιβάλλον. Σε άλλες στροφές της ιστορίας (μεσανατολική κρίση, καταστροφή Λιβάνου κ.λπ. τις δεκαετίες του ’70 και ’80), οι άρχουσες ελίτ της χώρας επωφελήθηκαν και παζάρεψαν ορισμένους όρους με τους δυτικούς «συμμάχους». Τώρα, όμως, αυτό που προσφέρεται, κοστολογείται αναλόγως στο «χρηματιστήριο» υποβαθμισμένων ελίτ μιας αποικιοκρατούμενης χώρας. Ο Σόιμπλε το διακηρύσσει ανοιχτά: Τέτοιοι είστε, έτσι σας φερόμαστε και πολύ σας πάει. Δεν εκφράζει απλά τον ρατσισμό του απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά και απέχθεια για την ποιότητα του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας που τον προσκυνά παρά τα γρυλίσματα.
Βασικό θέμα παιδείας λοιπόν: Μετατρεπόμαστε σε αποικία. Ποια τα βασικά χαρακτηριστικά της; Χώρα υποτελής, υπό εποπτεία, χωρίς ανεξαρτησία και κυριαρχία, με περασμένη την θηλιά των δόσεων και του δανεισμού. Με καταργημένη πολιτεία, ανύπαρκτο πολιτικό κόσμο και εθνικό σχέδιο, με ξεριζωμένο πολιτισμό και σβησμένη ελπίδα. Με έντονο δημογραφικό πρόβλημα και αιμορραγία δυναμικού προς άλλες χώρες, με κατηργημένο μέλλον για δεκαετίες. Στην αποικία, οι αφέντες μοιράζονται τα λάφυρα και διορίζουν τους εκπροσώπους τους. Αρπάζουν ό,τι τους γυαλίσει. Αποικία σημαίνει αρπαγή και καταστροφή μαζί με εξανδραποδισμό.
Σήμερα, 32 εκατομμύρια πρόσωπα (το 0,7% των κατοίκων του πλανήτη) κατέχουν περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Υπολογίζεται ότι αυτή η κάστα έχει προσλάβει περίπου 100.000 υπαλλήλους σε ολόκληρο τον κόσμο, τους οποίους αμείβει με πολλά εκατομμύρια δολάρια ή ευρώ το χρόνο. Αυτοί στελεχώνουν τις σημαντικές θέσεις των κυβερνήσεων, των διεθνών οργανισμών, της Ε.Ε., του ΔΝΤ, των μεγάλων εταιρειών. Ασφαλώς και υπάρχει μια ιεραρχία ανάμεσά τους. Ελάχιστοι, πάντως, είναι οι κυβερνώντες και τα στελέχη που δεν ανήκουν σε αυτήν την υπαλληλία του 0,7% των δισεκατομμυριούχων. Αυτοί οι 100.000 υπάλληλοι, αδιαφορούν εντελώς αν το «οικόπεδο» που τους έχει ανατεθεί θα λειτουργεί υπό καθεστώς αποικίας, ημιαποικίας, προτεκτοράτου ή κυρίαρχης χώρας.
Είναι πρώτιστο θέμα παιδείας, λοιπόν, ο αγώνας ενάντια στο μνημονιακό αποικιακό καθεστώς στην Ελλάδα και τις μορφές που αυτό παίρνει. Χωρίς αμφιβολία, δεν θα βρεθούν 29 πρεσβείες να δηλώσουν χορηγοί αυτού του αγώνα.
Τη λευτεριά πρέπει να την θέλεις πολύ για να την κατακτήσεις…
Πηγή: e-dromos.gr
Βίτολντ Βαζικόφσκι, υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας
Το πρωτεύον ζήτημα παιδείας σήμερα είναι η γνώση και κατανόηση ότι η χώρα μας μετατρέπεται σε μια αποικία. Οι οπτικές που παραβλέπουν αυτό το βασικό, ή το συσκοτίζουν προβάλλοντας άλλα ζητήματα ως κεντρικά, πρέπει να καταδειχθούν ως επιζήμιες.
Η συνήθεια να υπάρχουμε ως αποικιοκρατούμενος λαός, η συνήθεια της σκλαβιάς, η προσαρμογή και η επιβίωση μέσα στα πλαίσια που αυτή ορίζει –παρά τις ιαχές «περηφάνιας» κυβερνήσεων που δεν είναι παρά μαριονέττες- αποτελεί την εσωτερίκευση αυτής της νέας ποιότητας.
Οι πιο ευαίσθητες κεραίες της μιντιοκρατίας και των πολιτικών «δεξαμενών σκέψης» αντιλαμβάνονται ότι δημιουργούνται όροι ώστε η Ελλάδα να γίνει χώρα «πρώτης γραμμής» στη γειτονιά της, σε ένα εντελώς ρευστό και υπό ανατίναξη περιβάλλον. Σε άλλες στροφές της ιστορίας (μεσανατολική κρίση, καταστροφή Λιβάνου κ.λπ. τις δεκαετίες του ’70 και ’80), οι άρχουσες ελίτ της χώρας επωφελήθηκαν και παζάρεψαν ορισμένους όρους με τους δυτικούς «συμμάχους». Τώρα, όμως, αυτό που προσφέρεται, κοστολογείται αναλόγως στο «χρηματιστήριο» υποβαθμισμένων ελίτ μιας αποικιοκρατούμενης χώρας. Ο Σόιμπλε το διακηρύσσει ανοιχτά: Τέτοιοι είστε, έτσι σας φερόμαστε και πολύ σας πάει. Δεν εκφράζει απλά τον ρατσισμό του απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά και απέχθεια για την ποιότητα του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας που τον προσκυνά παρά τα γρυλίσματα.
Βασικό θέμα παιδείας λοιπόν: Μετατρεπόμαστε σε αποικία. Ποια τα βασικά χαρακτηριστικά της; Χώρα υποτελής, υπό εποπτεία, χωρίς ανεξαρτησία και κυριαρχία, με περασμένη την θηλιά των δόσεων και του δανεισμού. Με καταργημένη πολιτεία, ανύπαρκτο πολιτικό κόσμο και εθνικό σχέδιο, με ξεριζωμένο πολιτισμό και σβησμένη ελπίδα. Με έντονο δημογραφικό πρόβλημα και αιμορραγία δυναμικού προς άλλες χώρες, με κατηργημένο μέλλον για δεκαετίες. Στην αποικία, οι αφέντες μοιράζονται τα λάφυρα και διορίζουν τους εκπροσώπους τους. Αρπάζουν ό,τι τους γυαλίσει. Αποικία σημαίνει αρπαγή και καταστροφή μαζί με εξανδραποδισμό.
Σήμερα, 32 εκατομμύρια πρόσωπα (το 0,7% των κατοίκων του πλανήτη) κατέχουν περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Υπολογίζεται ότι αυτή η κάστα έχει προσλάβει περίπου 100.000 υπαλλήλους σε ολόκληρο τον κόσμο, τους οποίους αμείβει με πολλά εκατομμύρια δολάρια ή ευρώ το χρόνο. Αυτοί στελεχώνουν τις σημαντικές θέσεις των κυβερνήσεων, των διεθνών οργανισμών, της Ε.Ε., του ΔΝΤ, των μεγάλων εταιρειών. Ασφαλώς και υπάρχει μια ιεραρχία ανάμεσά τους. Ελάχιστοι, πάντως, είναι οι κυβερνώντες και τα στελέχη που δεν ανήκουν σε αυτήν την υπαλληλία του 0,7% των δισεκατομμυριούχων. Αυτοί οι 100.000 υπάλληλοι, αδιαφορούν εντελώς αν το «οικόπεδο» που τους έχει ανατεθεί θα λειτουργεί υπό καθεστώς αποικίας, ημιαποικίας, προτεκτοράτου ή κυρίαρχης χώρας.
Είναι πρώτιστο θέμα παιδείας, λοιπόν, ο αγώνας ενάντια στο μνημονιακό αποικιακό καθεστώς στην Ελλάδα και τις μορφές που αυτό παίρνει. Χωρίς αμφιβολία, δεν θα βρεθούν 29 πρεσβείες να δηλώσουν χορηγοί αυτού του αγώνα.
Τη λευτεριά πρέπει να την θέλεις πολύ για να την κατακτήσεις…
Πηγή: e-dromos.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου