Η Ελλάδα έχει γίνει ένας νεομαλθουσιανός κρανίου τόπος.
Ο ελληνικός λαός πεθαίνει. Η ανεργία, ο υποσιτισμός, η πείνα, η
αρρώστια, οι αυτοκτονίες αυξάνονται και πληθύνονται και όλα φαίνονται
ότι δεν έχουν τέλος. Το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε κατά 2, τουλάχιστον,
χρόνια. Η ανεργία και τα επακόλουθά της μαστίζουν. Όσοι εργαζόμενοι
έχουν απομείνει δουλεύουν κάτω από συνθήκες σκλαβιάς και ο μισθός τους
φθάνει μόνο για να φάνε ένα πιάτο χυλό και να δουλέψουν άλλη μια μέρα,
μέχρι να απομυζηθεί και ο τελευταίος μυς, ο τελευταίος ιστός, η
τελευταία σταγόνα αίματος. Όσοι προσπαθήσουν να επιζήσουν πουλώντας
χόρτα και κρεμμύδια, αντιμετωπίζουν την αστυνομία, τα δικαστήρια, τα
εξοντωτικά πρόστιμα και τη φυλακή.
Οι συλλήψεις γίνονται ανάλογα με τη όρεξη του τελευταίου χωροφύλακα και δικαστήρια δικάζουν σύμφωνα με παραγγελίες και τις διαθέσεις τους. Αποδεδειγμένα δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, χλευάζοντας τα θύματά τους και αποδεδειγμένα αθώοι φυλακίζονται για δεκαετίες. Ακόμα και οι στοιχειώδεις νόμοι έχουν καταργηθεί.
Αφηνιασμένες ορδές φορώντας το σχήμα του νόμου, οπλισμένες με πιστόλια, γκλομπς και χημικά εξαπολύονται σε όποιον τολμήσει να φωνάξει δημόσια «δεν θέλω να πεθάνω».
Αργυρώνητοι κυβερνήτες, ξεπουλημένοι αντιπολιτευόμενοι, αλλοτριωμένες «πρωτοπορίες», προδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, αντιδραστικοί μηχανισμοί και κάθε κατακάθι της κοινωνίας, έχουν κηρύξει ολοκληρωτικό πόλεμο στον ελληνικό λαό και γελούν, κοροϊδεύουν, λεηλατούν το πληγωμένο σώμα και θριαμβολογούν.
Τα σχολεία γίνονται επίσημα χώροι πλύσης εγκεφάλου για να μεγαλώσουν πνευματικά ευνουχισμένες, άβουλες γενιές που θα είναι ευχαριστημένες μέσα στη σκλαβιά και την εξαθλίωση.
Η Ελλάδα έχει γίνει ένας νεομαλθουσιανός κρανίου τόπος.
Αυτές οι διαπιστώσεις είναι κοινές σε κόμματα, παρατάξεις, οργανώσεις, τάσεις, συνιστώσες, συλλογικότητες και ομάδες που αυτοαποκαλούνται «αντιμνημονιακοί», «δημοκράτες», «πατριώτες», «ριζοσπάστες» ή «αριστεροί». Επίσης, είναι κοινή η διαπίστωση ότι πρέπει να υπάρξει ενωμένη πολιτική δράση για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης. «Πρέπει να σχηματιστεί ένα μέτωπο», λένε όλοι με μια φωνή.
Όμως, όταν αρχίζει ο ανάλογος διάλογος, όλοι θυμούνται τα κακά πράγματα των άλλων. Τότε θυμούνται ότι ο τάδε δεν είναι αρκετά αριστερός ή είναι πολύ αριστερός, ο δείνα δεν είναι αρκετά δεξιός ή είναι πολύ δεξιός, ο άλλος έχει κεντρώα στοιχεία, ο τέταρτος δεν είναι πολύ πατριώτης ή είναι υπερβολικά πατριώτης, ο πέμπτος δεν είναι αρκετά δημοκράτης ή παραείναι δημοκράτης, ο έκτος έκανε «εκείνο το κακό πράγμα τότε», ο έβδομος δεν έχει «πέραση» στον κόσμο, ο όγδοος δεν ενέκρινε το Athens Pride και ούτω κάθ’ εξής. Μάλιστα, επαναλαμβάνουν σαν εκπαιδευμένοι παπαγάλοι το ρεφραίν «ο κόσμος δεν σηκώνονται από τον καναπέ», ξεχνώντας ότι αυτοί είναι οι πρώτοι που έσπειραν την ηττοπάθεια με την μωρία και την μιζέρια τους. Έτσι δεν προχωρεί τίποτα και μόνο οι ύαινες ουρλιάζουν από χαρά.
Αυτή η κατάσταση δεν είναι καινούργια - επικρατεί πολλά χρόνια. Όμως, στην πολιτική, ένα λάθος που επαναλαμβάνεται ή διαρκεί δεν είναι λάθος - είναι σκοπιμότητα και όλα τα παραπάνω αποτελούν προσχήματα. Αυτό που θέλουν οι διάφοροι αρχηγίσκοι και ηγετίσκοι είναι να μην γίνει τίποτα, επειδή, στην καλύτερη περίπτωση φοβούνται ότι θα χάσουν το παραγοντιλίκι και τον ηγετικό τους ρόλο επάνω στα πολύ λίγα άτομα που μισοεπηρρεάζουν για να μπορούν να πατούν σε πολλές βάρκες. Να μην γίνει τίποτα, επειδή, αν κάτι πάρει σάρκα και οστά και προχωρήσει, θα αποκαλυφθεί η μεγάλη ανεπάρκειά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει σταματήσει κάθε αναφορά στα Δεκεμβριανά του 2008 και τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων, αφού τότε η διάχυτη οργή πήρε υλική έκφραση και πέταξε στην άκρη κόμματα, ηγεσίες και παράγοντες.
Στην χειρότερη περίπτωση βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, με σκοπό να σαμποτάρουν οποιαδήποτε προσπάθεια μπορεί να απειλήσει το εξωνημένο καθεστώς.
Τρίτη εξήγηση δεν υπάρχει.
Όσοι δημιουργούν εμπόδια στην ένωση των πληττομένων μαζών και την δημιουργία ενός μετώπου διεξόδου από την ζοφερή κατάσταση που βιώνουμε, βρίσκονται κάθετα και απόλυτα στην πλευρά των φονιάδων, ανεξάρτητα από τα κίνητρά τους. Στηρίζουν άμεσα το έγκλημα που επιτελείται σε βάρος του ελληνικού λαού και είναι συνεργοί των δολοφόνων είτε είναι δεξιοί είτε αριστεροί είτε κεντρώοι.
Του Προκόπη Μπίχτα
Πηγή: dromosanoixtos.gr
Οι συλλήψεις γίνονται ανάλογα με τη όρεξη του τελευταίου χωροφύλακα και δικαστήρια δικάζουν σύμφωνα με παραγγελίες και τις διαθέσεις τους. Αποδεδειγμένα δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, χλευάζοντας τα θύματά τους και αποδεδειγμένα αθώοι φυλακίζονται για δεκαετίες. Ακόμα και οι στοιχειώδεις νόμοι έχουν καταργηθεί.
Αφηνιασμένες ορδές φορώντας το σχήμα του νόμου, οπλισμένες με πιστόλια, γκλομπς και χημικά εξαπολύονται σε όποιον τολμήσει να φωνάξει δημόσια «δεν θέλω να πεθάνω».
Αργυρώνητοι κυβερνήτες, ξεπουλημένοι αντιπολιτευόμενοι, αλλοτριωμένες «πρωτοπορίες», προδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, αντιδραστικοί μηχανισμοί και κάθε κατακάθι της κοινωνίας, έχουν κηρύξει ολοκληρωτικό πόλεμο στον ελληνικό λαό και γελούν, κοροϊδεύουν, λεηλατούν το πληγωμένο σώμα και θριαμβολογούν.
Τα σχολεία γίνονται επίσημα χώροι πλύσης εγκεφάλου για να μεγαλώσουν πνευματικά ευνουχισμένες, άβουλες γενιές που θα είναι ευχαριστημένες μέσα στη σκλαβιά και την εξαθλίωση.
Η Ελλάδα έχει γίνει ένας νεομαλθουσιανός κρανίου τόπος.
Αυτές οι διαπιστώσεις είναι κοινές σε κόμματα, παρατάξεις, οργανώσεις, τάσεις, συνιστώσες, συλλογικότητες και ομάδες που αυτοαποκαλούνται «αντιμνημονιακοί», «δημοκράτες», «πατριώτες», «ριζοσπάστες» ή «αριστεροί». Επίσης, είναι κοινή η διαπίστωση ότι πρέπει να υπάρξει ενωμένη πολιτική δράση για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης. «Πρέπει να σχηματιστεί ένα μέτωπο», λένε όλοι με μια φωνή.
Όμως, όταν αρχίζει ο ανάλογος διάλογος, όλοι θυμούνται τα κακά πράγματα των άλλων. Τότε θυμούνται ότι ο τάδε δεν είναι αρκετά αριστερός ή είναι πολύ αριστερός, ο δείνα δεν είναι αρκετά δεξιός ή είναι πολύ δεξιός, ο άλλος έχει κεντρώα στοιχεία, ο τέταρτος δεν είναι πολύ πατριώτης ή είναι υπερβολικά πατριώτης, ο πέμπτος δεν είναι αρκετά δημοκράτης ή παραείναι δημοκράτης, ο έκτος έκανε «εκείνο το κακό πράγμα τότε», ο έβδομος δεν έχει «πέραση» στον κόσμο, ο όγδοος δεν ενέκρινε το Athens Pride και ούτω κάθ’ εξής. Μάλιστα, επαναλαμβάνουν σαν εκπαιδευμένοι παπαγάλοι το ρεφραίν «ο κόσμος δεν σηκώνονται από τον καναπέ», ξεχνώντας ότι αυτοί είναι οι πρώτοι που έσπειραν την ηττοπάθεια με την μωρία και την μιζέρια τους. Έτσι δεν προχωρεί τίποτα και μόνο οι ύαινες ουρλιάζουν από χαρά.
Αυτή η κατάσταση δεν είναι καινούργια - επικρατεί πολλά χρόνια. Όμως, στην πολιτική, ένα λάθος που επαναλαμβάνεται ή διαρκεί δεν είναι λάθος - είναι σκοπιμότητα και όλα τα παραπάνω αποτελούν προσχήματα. Αυτό που θέλουν οι διάφοροι αρχηγίσκοι και ηγετίσκοι είναι να μην γίνει τίποτα, επειδή, στην καλύτερη περίπτωση φοβούνται ότι θα χάσουν το παραγοντιλίκι και τον ηγετικό τους ρόλο επάνω στα πολύ λίγα άτομα που μισοεπηρρεάζουν για να μπορούν να πατούν σε πολλές βάρκες. Να μην γίνει τίποτα, επειδή, αν κάτι πάρει σάρκα και οστά και προχωρήσει, θα αποκαλυφθεί η μεγάλη ανεπάρκειά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει σταματήσει κάθε αναφορά στα Δεκεμβριανά του 2008 και τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων, αφού τότε η διάχυτη οργή πήρε υλική έκφραση και πέταξε στην άκρη κόμματα, ηγεσίες και παράγοντες.
Στην χειρότερη περίπτωση βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, με σκοπό να σαμποτάρουν οποιαδήποτε προσπάθεια μπορεί να απειλήσει το εξωνημένο καθεστώς.
Τρίτη εξήγηση δεν υπάρχει.
Όσοι δημιουργούν εμπόδια στην ένωση των πληττομένων μαζών και την δημιουργία ενός μετώπου διεξόδου από την ζοφερή κατάσταση που βιώνουμε, βρίσκονται κάθετα και απόλυτα στην πλευρά των φονιάδων, ανεξάρτητα από τα κίνητρά τους. Στηρίζουν άμεσα το έγκλημα που επιτελείται σε βάρος του ελληνικού λαού και είναι συνεργοί των δολοφόνων είτε είναι δεξιοί είτε αριστεροί είτε κεντρώοι.
Του Προκόπη Μπίχτα
Πηγή: dromosanoixtos.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου