Νεκρός ο Prince

Εκκεντρικός πρίγκιπας, διαχρονική μουσική

 http://i.telegraph.co.uk/multimedia/archive/02813/PrinceFeb5_2813775b.jpg© 
 
Συνθέτης, τραγουδιστής, παραγωγός, βιρτουόζος της κιθάρας και των ντραμς, ευφυής μουσικός, μοναχικός εργάτης των στούντιο και χαρισματικός σόουμαν, ο Πρινς έφυγε ξαφνικά, χθες Πέμπτη, στα 57 του χρόνια.
Βρέθηκε νεκρός στην πολυτελή κατοικία του στο Τσένχάσεν της Μινεσότα.
Η αιτία του θανάτου του δεν έχει γίνει ακόμη γνωστή. Στην ανακοίνωση τους οι αστυνομικές αρχές της περιοχής, απλά αναφέρουν τα εξής: «Στις 9.43 π.μ (σσ: τοπική ώρα) δεχθήκαμε μία επείγουσα κλήση. Όταν η αστυνομία και το ιατρικό προσωπικό κατέφθασε, εντόπισαν μέσα σε ασανσέρ έναν ενήλικα άνδρα σε πλήρη απώλεια αισθήσεων. Αρχικά επιχειρήθηκε να του γίνει τεχνητή αναπνοή. Αλλά η ανάταξη δεν στάθηκε δυνατή. Στις 10.07 π.μ ο άνδρας δηλώθηκε επισήμως νεκρός. Οι έρευνες συνεχίζονται».
Λεπτομέρεια ίσως όχι ασήμαντη: Την περασμένη εβδομάδα είδε το φως της δημοσιότητας η πληροφορία ότι το αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε ο Πρινς για τις ανάγκες μιας περιοδείας του, είχε υποχρεωθεί σε αναγκαστική προσγείωση ύστερα από φόβους για την υγεία του καλλιτέχνη.Από την πλευρά του Πρινς τότε, η απάντηση που είχε δοθεί (μέσω της εκπροσώπου του Νοέλ Σιούρε) ήταν ότι ο καλλιτέχνης απλώς υπέφερε από γρίπη....
 http://www.slate.com/content/dam/slate/blogs/browbeat/2015/12/07/prince_s_creep_cover_is_finally_online_watch_the_2008_coachella_performance/80875735-prince-performs-during-day-2-of-the-coachella-valley.jpg.CROP.promovar-mediumlarge.jpg
Ανθεκτικός στο χρόνο
Ο Πρινς Ρότζερς Νέλσον (Prince Rogers Nelson) –αυτό ήταν το πλήρες όνομά του- γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου του 1958.
Πλασμένος θαρρείς να υπηρετεί μόνο τη μουσική, υπήρξε παραγωγικότατος τραγουδοποιός, βιρτουόζος της κιθάρας, του συνθεσάιζερ και των ντραμς, αλλά πάνω απ' όλα ένας ευφυέστατος δεξιοτέχνης/δημιουργός της funk, του ροκ και του R&B.
Ο Πρινς και οι συνθέσεις του υπήρξαν διεισδυτικές και ευέλικτες μεταξύ των μουσικών ειδών, αλλά απεδείχθησαν και εξαιρετικά ανθεκτικές στις προτιμήσεις των (αρκετών) «γενεών» που μεγάλωσαν με τα τραγούδια του.Αποπλάνηση
Στην καριέρα του, που διήρκεσε από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 έως και μόλις χθες, ο Πρινς από παιδί – θαύμα της μουσικής, αναδείχθηκε κάποτε σε sex symbol, αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν ένας δημιουργός που έστρωσε την καριέρα του με τρόπο αναιδή προς την συμβατική σοφία της σόου μπίζνες.
Φροντίζοντας πάντοτε να αντιστέκεται και αν μπορέι να διαλύει φυλετικά και σεξουαλικά στερεότυπα.Στις μεγάλες του επιτυχίες τραγουδούσε με πάθος και ένταση για το σεξ και την «αποπλάνηση». Με γλαρωμένα μάτια και πονηρό χαμόγελο, κατάφερε να γίνει ποπ – είδωλό, κι ας μην ήταν ακριβώς (κάθε άλλο δηλαδή...) ποπ.
 http://www.naftemporiki.gr/fu/p/1096917/638/10000/0x0000000000ffdc0a/1/prince.jpg
Η ψύχωση με το μωβ
Αλλά υπήρχαν και άλλα τραγούδια -που δεν θα τα δείτε στις εύκολες επικήδειες αναρτήσεις σαν κι αυτή:
Τραγούδια με έντονο προσανατολισμό στα κοινωνικά θέματα, τραγούδια δύσκολα, με βουτιές στον μυστικισμό και την επιστημονική φαντασία.
Οι εκκεντρικότητές του πολλές: Πρώτη και καλύτερη το μωβ χρώμα, συν-γενεσιουργός αιτία ίσως του Purple Rain.Που για όποιον μεγάλωσε στα 80's, μάλλον θα ακούγεται εφεξής σαν ύμνος.
Δεύτερη, ανώδυνη αλλά και μπροστά από την εποχή της: Του άρεσε να γράφει «U» και όχι «Υou», και να αποδίδει το εγώ (Ι) με τη ζωγραφιά της ομόηχης (Εye) στην αγγλική γλώσσα λέξης «μάτι».Τρίτον του άρεσε να σωρεύει υπομονετικά θησαυρούς μουσικής και να τους δημοσιοποιεί όλους μαζί.
Με τη μία, σαν καταρράκτης.Ηταν όμως κυριολεκτικά «μπουλντόγκ» όταν το πράμα ερχόταν στην επιτήρηση των δικαιωμάτων της on line χρήσης της μουσικής του.
Πάθος για μουσική
Ο Πρινς ηχογραφούσε τα περισσότερα από τα τραγούδια του εντελώς μόνος του, παίζοντας στο στούντιο όλα τα όργανα, τραγουδώντας κάθε στίχο, αποδίδοντας την κάθε φωνή.
Βγαίνοντας στη σκηνή όμως, ο σχολαστικός, σχεδόν υποχόνδριος ενορχηστρωτής μεταμορφωνόταν σε έναν χαρισματικό μαέστρο ενδεδυμένο στη λαμπερή, ενίοτε κραυγαλέα, πλην όμως πάντα γυμνασμένη και εκστατική φιγούρα που για κάποιους παρέπεμπε στον James Brown.
Παρορμητικός αλλά και απόλυτα ακριβής, ήταν ικανός (και πολύ συχνά το συνήθιζε) αμέσως μόλις τελειώσει μια συναυλία να χωθεί σ' ένα μπαράκι και να συνεχίσει να παίζει έως το πρωί.Αφού πάνω απ' όλα, για κείνον, ήταν η μουσική.




 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις