Τα σενάρια τρόμου του Μέλλοντος

Ο Erik Plahte διάβασε την Έκθεση 2016 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για το πως οι δισεκατομμυριούχοι και οι άνθρωποί τους βλέπουν το εγγύς μέλλον. Διότι δεν μιλάμε για το απώτερο μέλλον. Αυτό που βλέπουν είναι ο κίνδυνος για τα επόμενα 14 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2030 - σε ιστορική προοπτική για μια στιγμή. 

Ο Plahte γράφει ότι η "Έκθεση" υπογραμμίζει τους 29 κινδύνους, και στη συνέχεια παραλείπει κομψά έναν, δηλαδή το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και μεταξύ των υπερ-πλουσίων και του υπόλοιπου κόσμου. Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι κίνδυνοι θεωρούνται αρκετά πιθανοί και θα έχουν πολύ σοβαρές συνέπειες.

 

Σενάριο 1 - “Οχυρωμένες πόλεις”  

Erik Plahte γράφει: Διάβασα την περιγραφή, που μια νεοφιλελεύθερη κόλαση μοιάζει πολύ με το βιβλίο Oryx και Crake (Aschehoug, 2004), με ακραία ανισότητα, όλα τα δημόσια αγαθά και οι δημόσιες υπηρεσίες θα ιδιωτικοποιηθούν και θα είναι προσβάσιμες μόνο σε εκείνους που έχουν χρήματα και οι οποίοι ζουν σε φρούρια πόλεις για να κρατήσουν τους καταπιεσμένους και λιγότερο ή περισσότερο τις ορδές των φτωχών έξω. Σε αυτόν τον υπόλοιπο κόσμο ζουν όλοι οι φτωχοί και οι άνεργοι, οι πρόσφυγες, οι ένοπλες συμμορίες, η μαφία και εγκληματικές οργανώσεις, με εμφύλιους πολέμους και ανθρωπιστικές κρίσεις που οι στρατιωτικοποιημένες δυνάμεις ασφαλείας δεν είναι σε θέση να ελέγξουν. Ο κόσμος θα μοιάζει στον Μεσαίωνα, αλλά στα μάτια μας αυτό το μέλλον θα είναι πολύ χειρότερο. 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες με πολέμους, πραξικοπήματα και παρεμβάσεις έχουν ήδη δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες σε ορισμένες χώρες. Αυτές είναι το Αφγανιστάν, η Σομαλία, το Ιράκ, η Υεμένη, η Λιβύη, η Συρία ... και περισσότερες χώρες σε γρήγορη διαδοχή έρχονται. Θα μπορούσε να είναι μια περιγραφή για διάφορες ευρωπαϊκές χώρες πολύ πριν από το 2030.

Σενάριο 2 - “Ισχυρές περιοχές” 

Ο Erik Plahte γράφει: Σε αυτό το σενάριο, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) αναφέρεται σε ένα σταθερό καπιταλιστικό κόσμο των ισχυρών, φασιστικά κράτη ή περιοχές που είναι τα ίδια αρκετά ισχυρά, χωρίς ιμπεριαλισμό, και χωρίς παγκόσμιους θεσμούς. Όπως το 1930, οι ηγέτες πείθουν τους κατοίκους να "ξεφύγουν από την ελευθερία». Αυτοί οι ηγέτες οδηγούν σε αυστηρό έλεγχο των συνόρων, χρησιμοποιούν τη βία για να αποτρέψουν τους ανθρώπους να κινούνται μέσα ή έξω εστιάζοντας περισσότερο στην αστυνομία και τον στρατό, και πείθουν τους ανθρώπους να αποδεχθούν ότι η εποπτεία της μάζας είναι η μόνη προστασία ενάντια σε θανατηφόρες απειλές, με άλλα λόγια ένα “1984”. 

Μέλη ή περιφέρειες αποδέχονται ο ένας τον άλλο και ο ένας σέβεται τα σύνορα και τα συμφέροντα του άλλου. Η τέταρτη τεχνολογική επανάσταση (αυτοματοποίηση και ρομποτική) μειώνει την ανάγκη για το διεθνές εμπόριο και τη μετακίνηση της παραγωγής σε χώρες χαμηλού κόστους. Μπορούμε ήδη να δούμε ότι η αντίδραση της ελίτ σε κρίσεις εισάγει το αστυνομικό κράτος. Η απάντηση στην κρίση είναι περισσότερη αστυνομία, μεγαλύτερη επιτήρηση, λιγότερη προσωπική ελευθερία και σημαντικά λιγότερη δημοκρατία. Το όνομα είναι ήδη σαφές: “Υπουργείο Αγάπης”.

Σενάριο 3 - “Πόλεμος και Ειρήνη”

Ο Erik Plahte γράφει για αυτό το σενάριο: Ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος ανάμεσα σε δύο κορυφαίες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (μαντέψτε τι;) ξεσπά, αλλά τελειώνει χωρίς σαφή νικητή και χωρίς ολόκληρο τον κόσμο που καταστράφηκε από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Ο πόλεμος οδηγεί σε μια ανακατανομή και αναδιοργάνωση του παγκόσμιου συστήματος. Η σχέση μεταξύ των κρατών θα πρέπει να ρυθμίζεται από την οικονομία και τους ηγέτες των επιχειρήσεων των πολιτών που θα αναλάβει τη διαχείριση των διεθνών υποθέσεων.

Φιλελεύθερες ιδέες, όπως η ελευθερία, η ισότητα, η δημοκρατία και το κράτος δικαίου πετιούνται στα παλιοσίδερα της ιστορίας. Παραδόξως, αυτός ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος οδηγεί σε έναν κόσμο χωρίς ιμπεριαλισμό. Ακόμη και σε αυτό το σενάριο δεν θα υπάρξει καμία πρόοδος σε θέματα όπως η κλιματική αλλαγή ή άλλα παγκόσμια θέματα. Οι παγκόσμιες λύσεις έχουν αποκλειστεί. Την συνέχεια, μπορείτε να την φανταστείτε Το σενάριο αυτό φαίνεται ακατανόητο. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι συγγραφείς το πιστεύουν. Όμως ο κίνδυνος του πολέμου είναι πραγματικός. Επιστήμονες που ερωτήθηκαν για το Doomsday απάντησαν είμαστε στο δώδεκα παρά τρία: Ο χρόνος τρέχει πλέον, μόλις τρία λεπτά πριν τα μεσάνυχτα, διότι οι διεθνείς ηγέτες δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν πιο σημαντικό καθήκον τους, δηλαδή τη διαφύλαξη και διατήρηση της υγείας και τη ζωτικότητα του ανθρώπινου πολιτισμού.

Η Δύση υποστηρίζει τον πόλεμο στη Συρία και έχει φέρει δύο φορές (Αύγουστος 2013 και τον Αύγουστο του 2015) τον κόσμο παράξενα κοντά σε ένα μεγάλο πόλεμο μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Το πραξικόπημα στην Ουκρανία, την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2014 έφερε ένα παρόμοιο κίνδυνο. Αλλά ότι ένας μεγάλος πόλεμος θα προκύψει έτσι, το WEF θεωρεί ότι είναι εξαιρετικά απίθανο.

Η λύση; Το τέταρτο σενάριο τρόμου

Οι συντάκτες της έκθεσης WEF παραδέχονται ότι τα τρία αυτά σενάρια είναι κάτι δυστοπικό, και σε αυτό δεν είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς. Στην κοινή περιγραφή σεναρίου υπάρχει πάντα ένα σενάριο που είναι φωτεινό και χαρούμενο, αλλά δεν είναι εδώ. Η επιλογή, ο σύλλογος δισεκατομμυριούχων έχει να μας προσφέρει το τέταρτο σενάριο τρόμου. Erik Plahte γράφει: Αν ξεφύγουμε από όλες τις μη δεσμευτικές, όπως οι διαχειριστικές και φαινομενικά ουδέτερες ιδέες της έκθεσης, έχουμε μείνει με ότι παρουσιάζετε σαν ένα πρόγραμμα οπού οι ιδιωτικές εταιρίες, (1) θα εμπλακούν περισσότερο στις διεθνείς υποθέσεις (δηλαδή θα αναζητήσουν περισσότερη δύναμη στη διεθνή σκηνή ), (2) θα πάρουν στα χέρια τους τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς για τη δημιουργία ενός περισσότερου δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (δηλαδή η ιδιωτική ομάδα, πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη επιρροή σε αυτές τις οργανώσεις), (3) να είναι πιο «ευέλικτη» στο να πάρει από την κοινότητα τη μόχλευση ιδιωτικών πόρων σε μεγαλύτερο βαθμό και για τη δημιουργία μεγαλύτερης ασφάλειας (σελ. 34-35). 

  

Η πρόταση των Δισεκατομμυριούχων για τον κόσμο

Για να αποφύγετε αυτά τα σενάρια τρόμου, τα μονοπώλια θα πρέπει να έχουν περισσότερο έλεγχο πάνω στον κόσμο. Με άλλα λόγια, η παγκόσμια διακυβέρνηση, η TISA, το διατλαντικό εμπόριο και οι επενδύσεις της εταιρικής σχέσης και ολόκληρο το πακέτο, η ιδιωτικοποίηση του νερού, η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών παροχών, η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, με λίγα λόγια όλα όσα κάνουν ήδη. 

Αυτό θα είναι σαν η Nestle να επικρατήσει στην Νορβηγία ως ο μεγαλύτερος μέτοχος, είναι σαν ο Bill Gates να ασχοληθεί με την Αφρική. Σαν η Google, το Facebook και άλλοι να πάρουν τον έλεγχο των παγκόσμιων μέσων ενημέρωσης και της παγκόσμιας παρακολούθησης και τον ελέγχο γνώμης. Σαν οι μεγαλύτερες τράπεζες όπως η Goldman Sachs να επικρατήσουν σαν διεθνείς υπερκυβερνήτες. Αυτή η τέταρτη δυστοπία σέρνεται επάνω μας ήδη, και χωρίς οποιαδήποτε από τις άλλες τρεις να αποφευχθεί. 

Οι πλουσιότερες επιχειρήσεις του κόσμου και οι ισχυρότεροι άνθρωποι έχουν πει πώς οραματίζονται το μέλλον, και τι σκοπεύουν να κάνουν. Εμείς έχουμε τη δύναμη να το συνειδητοποιήσουμε; Ελάτε ρε, μην με πιστέψετε, απλά μην πείτε ότι δεν σας προειδοποίησα.

Μετάφραση-προσαρμογή από το "steigan.no" : Ζαχαρίας Σκευάκης