Υπάρχει διέξοδος;
Ένα χάος σαν ομίχλη έχει απλωθεί πάνω στις λαϊκές μάζες, παγκόσμια. Το βλέπουμε; Ποιος τρόπος υπάρχει να βγει κανείς απ αυτό; Υπάρχει διέξοδος;
Τώρα που ο κουρνιαχτός της «επανάστασης
του λαού» αρχίζει να κάθεται, καιρός είναι να σηκώσουμε τα μάτια και να
δούμε στο βάθος του ορίζοντα. Να κάνουμε έναν απολογισμό των
αποτελεσμάτων, των θετικών και των αρνητικών.
Ίσως κάποιοι αναρωτηθούν για ποια τάχα «επανάσταση» μιλάμε.
Πρόκειται για την «ροζ επανάσταση» του
Σύριζα, που το μόνο που κατάφερε να κάνει, ήταν, να εκτονώσει κατά
κάποιο τρόπο την (σίγουρα χλιαρή) δυναμική αντίδρασης που είχε
αναπτυχθεί στις τάξεις του λαού – όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στην Ευρώπη
γενικά.
Ποιόν ωφέλησε αυτό;
Ποιόν άλλον εκτός απ αυτούς που
ενορχήστρωσαν όλο αυτό το τσίρκο… Αυτούς που επιχειρούν να οδηγήσουν τα
πράγματα στην τελική ευθεία, που δεν είναι παρά ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
(καλό θα ήταν εδώ να σταματήσουν να μειδιούν πλέον οι διάφοροι
σκεπτικιστές, και δήθεν ρεαλιστές, διότι σύντομα θα βρεθούν προ
εκπλήξεων).
Δεν είναι τυχαίο που η ελληνική πολιτική
σκηνή έχει γίνει σήμερα «καραγκιόζ μπερντέ», αυτό ήταν φυσική συνέπεια
των όσων προηγήθηκαν, γι’αυτό έπρεπε να έρθει στο προσκήνιο μια «λαϊκή»
εκπροσώπηση, για να ριχτεί στάχτη στα μάτια και να δοθεί χρόνος για
ανασυγκρότηση των εγχώριων συστημικών εκπροσώπων.
Αν πιστεύει σοβαρά κάποιος ότι η χώρα μας
έχει σήμερα κυβέρνηση ή σοβαρούς πολιτικούς οι οποίοι εκπροσωπούν τα
συμφέροντα του λαού αυτός ζει σίγουρα σε άλλον κόσμο, στον κόσμο της
φαντασίας. Ο πραγματικός κόσμος όμως «φωνάζει» πως διεθνώς επικρατεί
αυτό που θα ονομάζαμε ΧΑΟΣ.
Ένα χάος που έχει απλωθεί σαν ομίχλη πάνω
στις λαϊκές μάζες παγκόσμια για να τους στερήσει την πνευματική και
διανοητική ορατότητα. Είναι κάτι σαν το παραβάν που πέφτει στο θέατρο
όταν πρόκειται να αλλαχτεί σκηνικό.
Έχουμε άρα εδώ αλλαγή σκηνικού;
Μα φυσικά. Αυτό είναι ποιο βέβαιο από το ότι αύριο θα ανατείλει ξανά ο Ήλιος.
Αλλαγή σκηνικού όμως για ένα πανηγυρικό φινάλε, διότι το «παιχνίδι» τελειώνει…
Τι πρέπει τότε να κάνουμε εμείς, ως απλοί
άνθρωποι του λαού; Θα ρωτήσει τώρα κάποιος. Η απάντηση είναι: ΔΕΝ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, σε ότι αφορά τουλάχιστον τα όσα
διαδραματίζονται στο παρασκήνιο, όπως συμβαίνει σε ένα οποιοδήποτε
θέατρο. Το ίδιο συμβαίνει και σε αυτό εδώ το θέατρο του παραλόγου.
Αυτό που μπορούμε μόνο να κάνουμε είναι
σε προσωπικό επίπεδο, να ανοίξουμε τους ορίζοντες σκέψεις και να πάμε
κόντρα στα στερεότυπα. Να σταματήσουμε να σκεπτόμαστε και να ενεργούμε
ως παθητικοί θεατές και να βγούμε έξω στη ζωή αντιλαμβανόμενοι ότι όλα
αυτά δεν είναι παρά ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ.
Να σταματήσουμε να τρώμε το κουτόχορτο
που προσφέρουν τα κατευθυνόμενα «μέσα» και να στρέψουμε την προσοχή μας
στις πραγματικές αξίες, που έχουμε αφήσει δυστυχώς εδώ και καιρό στα
αζήτητα…
Αυτές είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, είναι η
οικογένεια, είναι ο πολιτισμός, είναι η αντικειμενική έρευνα, είναι η
μάθηση, είναι τέλος η ΑΡΕΤΗ.
Αν τα προσεγγίσουμε πάλι όλα αυτά τότε θα
έχουμε περισσότερες ελπίδες να βγούμε από το τούνελ μέσα στο οποίο μας
έχουν εγκλωβίσει. Ας μη ξεχνάμε ότι ο εχθρός της ομίχλης είναι ο Ήλιος
και στην προκειμένη περίπτωση είναι το φως της γνώσης. Της αληθινής
γνώσης όμως, όχι της …μεταλλαγμένης.
Όμως προσοχή! Αυτό ακριβώς είναι εκείνο
που προσπαθούν να εμποδίσουν, γι’αυτό έχουν εξαπολύσει τα διάφορα τρολ,
που αποστολή τους είναι η παραπληροφόρηση και ο μηδενισμός.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου