Χαμένη 6ετία...

(Αν θα ζούμε) θα την θυμόμαστε την μακαρίτισσα την Ελληνική Οικονομία.
Μια από τις απορίες μου:
Γιατί οι, εκάστοτε, κυβερνώντες αντί να ασχοληθούν σοβαρά - ως έχουν υποχρέωση - με τη δημοσιονομία, τα δημοσιονομικά, επιλέγουν τη δημοσιολογία φλυαρώντας ακατάπαυστα στο κυρίαρχο φόρουμ των τηλε-πάνελς.
Είναι κοινός τόπος πως η δημοσιονομική μας πολιτική πάσχει. Η δημοσιονομική κατάσταση επιδεινώνεται σταθερά και ανησυχητικά. Το σκέλος της φορολογίας υπερτρέφεται σε βαθμό απαράδεκτο, ενώ εκείνο του περιορισμού των δημοσίων δαπανών παραμένει ατροφικό.
Αποτέλεσμα η χωλότητα, η αστάθεια, η προβληματικότητα, η χρεωκοπία, η φτωχοποίηση.
Βαδίζουμε ρακένδυτοι αλλά ανέμελοι στον έβδομο χρόνο στην σταθερή πορεία διολίσθησης, κατολίσθησης, κατάρρευσης. Υποτίθεται ότι το αλήστου μνήμης "δίδυμο της συμφοράς" το 2010 προσκάλεσε το ΔΝΤ και την Τρόικα ώστε ο μηχανισμός στήριξης τους να μας σώσει.
Δυστυχώς τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Οι λόγοι - βασικά- είναι δύο, όσοι και οι ευθυνόμενοι: εμείς και εκείνοι, οι ξένοι, οι δανειστές.
-Εκείνοι -ως ειδικοί (KNOW HOWτζήδες) τα έκαναν μούσκεμα, όπως παραδέχτηκε τόσο το ΔΝΤ, όσο και οι Γερμανοί, ομολογώντας ότι το πρόγραμμα των μνημονίων απέτυχε. (Σ.Σ επανέλαβαν τα περί αποτυχίας τους και πρόσφατα).
- Εμείς, επειδή ουδέποτε εφαρμόσαμε αυτά που συμφωνήσαμε και υπογράψαμε.
Υπερφορολογηθήκαμε, χωρίς όμως να περιορίσουμε δραστικά τον Δημόσιο Τομέα και να επικεντρωθούμε στην ανάπτυξη, την προσέλκυση επενδύσεων.
Όταν έχεις εξωπραγματικές δαπάνες συντήρησης και δεν τις μειώνεις τότε δημιουργείς τις καταλληλότερες προϋποθέσεις για αύξηση των χρεών σου και καταβύθιση των προοπτικών αποπληρωμής και αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Αλλά η οικονομική νοσηρότητα αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, επεκτείνεται ταχύτατα και προσβάλλει τα πάντα, με πρώτο τον Ιδιωτικό Τομέα.
Για να είμαι δίκαιος θα πρέπει να αναφέρω πως οι δημόσιες δαπάνες κάπως μειώθηκαν. Αλλά όχι όσο θα έπρεπε, επειδή η θλιβερή ανεπάρκεια όλων όσων κυβέρνησαν διαδοχικά κατά την 6χρονη δραματική περίοδο δεν τους επέτρεψαν να ακολουθήσουν τον ορθό οικονομικό κανόνα που θέλει: η μείωση των δημ. δαπανών να είναι μεγαλύτερη από την μείωση του ΑΕΠ.
Είχαμε αναστροφή: Το ΑΕΠ μειώθηκε ... περισσότερο - κατά περίπου 7% ! - από ότι οι δημ. δαπάνες!.....

Προδήλως η συνεχιζόμενη - ως πανάκεια;- υπερφορολόγηση, κλείνει επιχειρήσεις, αυξάνει την ανεργία, βουλιάζει τα Ταμεία, μειώνει τις συντάξεις. Φαύλος κύκλος. Αδιέξοδο.

 Περισσότερο και από την χρεωκοπία είναι  η ανικανότητα των ταγών μας, και η αδυναμία τους να συνεργαστούν ώστε να βγούμε από την κρίση.
Δυστυχώς Μεσσίες δεν υπάρχουν. Θαύματα δεν γίνονται. Ο δε φίλα προσκείμενος .... μηχανόβιος (ο "από μηχανής") Θεός δεν μας επισκέπτεται πλέον, ίσως επειδή είμαστε ανεπίδεκτοι; βελτιώσεως , άξιοι της τύχης/μοίρας μας.

Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)