Γιατί δεν ήθελαν το Grexit

Πυλώνας σταθερότητας η Ελλάδα για την ευρύτερη περιοχή, σύμφωνα με ΗΠΑ και Ε.Ε.Η 

Ελλάδα, παρά τα όσα προβλήματά της αυτή την πενταετία της βαθιάς ύφεσης, εξακολουθεί να αποτελεί πυλώνα σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή, με τις ΗΠΑ.... , αλλά και τον πρόεδρο της Ε.Ε. Ντόναλντ Τουσκ να τονίζουν επανειλημμένα τις τελευταίες μέρες τον γεωπολιτικό ρόλο της χώρας ειδικά σ’ αυτό το κρίσιμο τάιμινγκ. 

Μια απλή ματιά στον χάρτη πείθει εύκολα για τη διεθνή σημασία μιας Ελλάδας που μπορεί να πατάει στέρεα στα πόδια της, αφού ενδεχόμενο άτακτης χρεοκοπίας και χαοτικής κατάστασης θα έβαζε σε μπελάδες αστάθειας πολλές χώρες σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Β. Αφρική.

Βαλκάνια

Η διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας και στη συνέχεια ο πόλεμος στη Σερβία διατηρούν τις φλόγες της έντασης κι όπως αποδεικνύεται ειδικά τον τελευταίο καιρό αρκούν μερικές σπίθες για να ανάψουν μεγάλες πυρκαγιές. Που, ευτυχώς, προς το παρόν αποφεύγονται έπειτα από πυροσβεστικές παρεμβάσεις. Ωστόσο, η ρευστή κατάσταση και τα αιώνια μίση ταρακουνούν συχνά τα Βαλκάνια. 

Το περασμένο Σάββατο ο πρωθυπουργός της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς δέχθηκε επίθεση στις εκδηλώσεις μνήμης για την 20ή επέτειο της σφαγής στη Σρεμπρένιτσα, στην πόλη της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης. Τράπηκε σε άτακτη φυγή, όταν προσερχόμενος στο κοιμητήριο Ποτοτσάρι εκτοξεύθηκαν εναντίον του πέτρες και άλλα αντικείμενα.

Ο Βούτσιτς ήταν περικυκλωμένος από άνδρες της ασφάλειάς του, όταν το συγκεντρωμένο πλήθος άρχισε να φωνάζει υβριστικά συνθήματα εναντίον του, του πέταξε πλαστικά μπουκάλια και πέτρες, ενώ ένα άτομο επιχείρησε να του επιτεθεί. Δέχθηκε χτυπήματα στο κεφάλι, έσπασαν τα γυαλιά του, ενώ χιλιάδες μουσουλμάνοι φώναζαν την επίκληση «Αλλάχ ακμπάρ» (ο Θεός είναι μεγάλος).

Ο ίδιος ο Σέρβος πρωθυπουργός δήλωσε την επόμενη μέρα ότι «το χέρι μου συνεχίζει να είναι απλωμένο για τη συμφιλίωση, ανάμεσα στους Σέρβους και τους μουσουλμάνους». Ωστόσο, σερβικά ΜΜΕ μετέδωσαν ότι κάποιοι από τους συγκεντρωμένους κρατούσαν πανό με δήλωση που είχε κάνει ο πρωθυπουργός της Σερβίας στη Βουλή λίγες μέρες μετά τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, στις 20 Ιουλίου 1995, ως στέλεχος τότε του Σερβικού Ριζοσπαστικού Κόμματος. Στα πανό αναγραφόταν «Αλεξάνταρ: Για κάθε νεκρό Σέρβο, θα σκοτώνουμε 100 μουσουλμάνους».

Δυο μήνες νωρίτερα υπήρξαν αναταράξεις για τα Σκόπια, όταν στις 8 Μαΐου ομάδα ένοπλων Αλβανών επιτέθηκε σε ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας σε αλβανόφωνη συνοικία της πόλης Κουμάνοβο, με απολογισμό 14 νεκρούς. 

Τον Απρίλιο, περίπου 40 ένοπλοι Αλβανοί εισέβαλαν τα ξημερώματα σε αστυνομικό φυλάκιο του χωριού Γκόσιντσε, κοντά στα σύνορα με το Κόσοβο, και αφόπλισαν τους αστυνομικούς, σύμφωνα με αστυνομικές πηγές από τα Σκόπια.

Κι αν τα Βαλκάνια αποτελούν εδώ και πολλές δεκαετίες εύφλεκτη περιοχή για διάφορους λόγους, έρχεται να προστεθεί τον τελευταίο χρόνο και ο μεγάλος πονοκέφαλος των τζιχαντιστών. 

Σε αστυνομικό τμήμα της πόλης Σβόρνικ, στη «Σερβική Δημοκρατία» της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, ένας άντρας που συνδεόταν με ακραίους ισλαμιστικούς κύκλους εισέβαλε οπλισμένος σε αστυνομικό τμήμα και κραυγάζοντας «Αλλάχ ακμπάρ» σκότωσε έναν αστυνομικό.

Δίκτυα του εξτρεμιστικού Ισλάμ, κατευθυνόμενα από κράτη της Αραβικής Χερσονήσου, δραστηριοποιούνται ήδη σε Αλβανία, Κόσοβο, ΠΓΔΜ, Σερβία, χώρες με σημαντικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Φανατικοί ιμάμηδες στρατολογούν σε τεμένη τζιχαντιστές που στη συνέχεια επανδρώνουν τον στρατό του Ισλαμικού Κράτους.

Με χρόνια οικονομικά προβλήματα, βαλλόμενες συχνά από πολιτική αστάθεια, με άλυτα – μεταξύ τους – εθνικά θέματα και με πύλες εισόδου για τρομοκράτες, οι περισσότερες από τις βαλκανικές χώρες μοιάζουν με καζάνι που βράζει. Σε μια από τις πιο ταραχώδεις περιοχές του πλανήτη έτσι κι αλλιώς... 

Τουρκία 

Η αποδυνάμωση του Ταγίπ Ερντογάν στις πρόσφατες εκλογές, σε συνδυασμό με τη λήξη του οικονομικού θαύματος, τις κοινωνικές αναταραχές και την ακραία ισλαμοποίηση των τελευταίων ετών, απομακρύνουν διαρκώς την Τουρκία από την ευρωπαϊκή προοπτική και τη σπρώχνουν με δύναμη προς την Ανατολή.

Στα σύνορά της μπαινοβγαίνουν τζιχαντιστές, ενώ το ανοιχτό κουρδικό και το θερμόμετρο στα κόκκινα στα σύνορα με τη Συρία δημιουργούν εκρηκτικό κοκτέιλ κι ενίοτε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Ο αυταρχικός σουλτάνος Ερντογάν ξεσηκώνει όλο και περισσότερες αντιδράσεις, με την αμφισβήτηση στο πρόσωπό του να είναι εντονότερη από ποτέ, ενώ βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος και με την οικονομική κατρακύλα, που κάνει μεγαλύτερα τα αδιέξοδά του στην παρούσα φάση. 

Συρία

Το αιματοκύλισμα της χώρας από τον Άσαντ ακολούθησε η αιχμαλωσία και η βιαιότητα από το Ισλαμικό Κράτος, που έχει πλέον υπό τον έλεγχό του μεγάλο μέρος της Συρίας. Οι μαζικές δολοφονίες, η καταστροφή αρχαιοτήτων και οι καθημερινές απίστευτες βαρβαρότητες από τους τζιχαντιστές βυθίζουν τη Συρία σε μια άβυσσο αβεβαιότητας και δυστυχίας. Με την κατάσταση, μάλιστα, να μην δείχνει αναστρέψιμη, μέχρι στιγμής τουλάχιστον. 

Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας, ο αριθμός των προσφύγων από τη Συρία ξεπερνά τα 4.000.000, ενώ μόνο το 24% του απαιτούμενου ποσού για ανθρωπιστική βοήθεια είχε εισπραχθεί μέχρι τα τέλη Ιουνίου.

Από τον συνολικό αριθμό των καταγεγραμμένων προσφύγων, πάνω από 1.800.000 βρίσκονται στην Τουρκία και περίπου 1.200.000 βρίσκονται στον Λίβανο. Ξεπερνούν τους 600.000 οι πρόσφυγες στην Ιορδανία. Οι υπόλοιποι έχουν βρει καταφύγιο στο Ιράκ, την Αίγυπτο και άλλες χώρες της Β. Αφρικής.

Βόρεια Αφρική

Βουτηγμένες στο αίμα είναι οι χώρες της Β. Αφρικής που βρέχονται από τη Μεσόγειο. Ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι προσήλθε ανάστατος στη σύνοδο κορυφής την Κυριακή μετά την αιματηρή επίθεση από τζιχαντιστές κοντά στο ιταλικό προξενείο στο Κάιρο λίγες ώρες πριν.

Ήταν το πρώτο χτύπημα εναντίον δυτικού στόχου στην Αίγυπτο, που βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα εντεινόμενο κύμα ισλαμιστικής βίας.

Στη χώρα επικρατεί χάος τα τελευταία χρόνια, ενώ περισσότεροι από 41.000 άνθρωποι έχουν συλληφθεί από το 2013, ανάμεσά τους πολλοί νεαροί ακτιβιστές, όπως καταγγέλλει σε έκθεσή της η Διεθνής Αμνηστία καταδικάζοντας ταυτόχρονα τη «σιωπή» της διεθνούς κοινότητας.

Οι αρχές αρνούνται όλες τις κατηγορίες για βασανιστήρια και κακοποίηση, ενώ δυτικοί σύμμαχοι της Αιγύπτου περιορίζονται σε εκκλήσεις για δημοκρατία στη χώρα, ωστόσο δίχως κανένα αποτέλεσμα. 

Παρόμοια η κατάσταση και στη Λιβύη στη μετά τον Καντάφι εποχή. Η χώρα αιμορραγεί ασταμάτητα ύστερα από 4,5 χρόνια εμφυλίου πολέμου και τείνει να μετατραπεί σε «Σομαλία της Μεσογείου».

Οι ακραίοι ισλαμιστές εκμεταλλεύτηκαν την κατάρρευση της χώρας κι έχουν εισβάλει προκειμένου να αυξήσουν τη δυναμική τους σε ένα ακόμα κράτος της Β. Αφρικής. 

Η κατάσταση είναι τόσο ανεξέλεγκτη, που η Τυνησία ανακοίνωσε πως θα χτίσει τείχος με τη Λιβύη για να προστατευτεί από την τρομοκρατία, στη σκιά της επίθεσης στην πόλη Σους τον περασμένο μήνα που οδήγησε στον θάνατο 38 ανθρώπους, στην πλειονότητά τους τουρίστες.

Στόχος του τείχους, μήκους 160 χλμ., είναι να εμποδίσει όσο είναι δυνατόν την είσοδο ισλαμιστών μαχητών στη χώρα από τη Λιβύη. Οι εκπαιδευμένοι από το Ισλαμικό Κράτος τρομοκράτες πραγματοποιούν συνεχείς επιθέσεις παραλύοντας και την τουριστική βιομηχανία της Τυνησίας. 

Ούτε, όμως, και η Αλγερία αποτελεί χώρα σταθερότητας στην περιοχή, αφού κι αυτή σπαράζεται από μάχες. Στις αρχές Ιουλίου τουλάχιστον 18 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε εθνοτικές συγκρούσεις μεταξύ Αράβων και Βέρβερων, στην πόλη Γρντάια, στην έρημο της Αλγερίας. Πολλές επιχειρήσεις στην περιοχή παραδόθηκαν στις φλόγες.

Η βία είναι παρούσα στη χώρα από τα τέλη του 2013, με τις δυνάμεις ασφαλείας να στέλνουν διαρκώς ενισχύσεις σε μια προσπάθεια να καταστείλουν τις συνεχείς ταραχές.

Τον Μάιο, εξάλλου, σε μια προσπάθεια να εκδιωχθούν ισλαμιστές αντάρτες, υπήρξε αιματηρή συμπλοκή με τον στρατό, με 25 νεκρούς. Τρομοκράτες που έχουν συμμαχήσει με την Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ ή το ISIS, έχουν παρουσία στην Αλγερία, κυρίως στις ορεινές περιοχές του Βορρά, όπου είναι και πιο εύκολο να κρύβονται. Παρά την παρουσία τους, πάντως, οι επιθέσεις τους δεν είναι συχνές, ιδιαίτερα από τη λήξη του πολέμου της δεκαετίας του 1990 μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και ισλαμιστών ανταρτών.

Ουκρανία

Μπορεί να μην είναι ούτε Βαλκάνια, ούτε Ασία, Μ. Ανατολή ή Β. Αφρική, ούτε και να συνορεύει με την Ελλάδα, όμως οι παρενέργειες από τον πόλεμο με τη Ρωσία δημιουργούν εντάσεις μεταξύ Δύσης και Μόσχας και συνθήκες ανασφάλειας σε όλη την ευρύτερη περιοχή. 

Η Ουκρανία αποτελεί αυτή τη στιγμή, μαζί με το Ιράν, τους μεγαλύτερους πονοκεφάλους στην παγκόσμια σκακιέρα κι ασφαλώς δεν μπορεί να υποτιμηθεί, ούτε να αγνοηθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα. Πολύ περισσότερο όταν λόγω των παρατεταμένων κυρώσεων μεταξύ των δυο πλευρών, δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια λύση σύντομα. 

Κι όπως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς, οι περισσότερες από τις «επικίνδυνες» εστίες στον χάρτη της ευρύτερης περιοχής δεν υπήρχαν μέχρι πριν από λίγα χρόνια, αφού οι περισσότερες δημιουργήθηκαν ή αναζωπυρώθηκαν από το 2010 κι έπειτα...

«Σημαντική η γεωπολιτική της θέση»

Κορυφαίοι αναλυτές επισήμαιναν διαρκώς τους τελευταίους μήνες τους κινδύνους που θα έκρυβε ένα πιθανό Grexit όχι μόνο για την Ελλάδα ή την Ευρωζώνη, αλλά και για την Aνατολική Μεσόγειο. 

Το Bloomberg ήταν από τα πρώτα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ που χτύπησε το καμπανάκι από τον Φεβρουάριο: «Καθώς ο Αλέξης Τσίπρας εστιάζει στα οικονομικά επιχειρήματα για μια νέα συμφωνία για την Ελλάδα με τους εταίρους της, η στρατηγική σημασία της χώρας για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ύψιστη. Με τον πόλεμο στη Συρία, στα ανατολικά, την αποτυχία σχηματισμού κράτους στη Λιβύη, στα νότια, και την εκκολαπτόμενη εκεχειρία στην Ουκρανία, στα βόρεια, όπως και με τις συνεχείς εντάσεις του Ισραήλ με τους γείτονές του, η αξία της Ελλάδας ως μέλους του ΝΑΤΟ και των λιμανιών της στην Αν. Μεσόγειο αυξάνεται».

Στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής ο ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, πρώην ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ, σημείωνε μεταξύ άλλων: «Σε μια ασταθή και οικονομικά καταρρακωμένη Ελλάδα, λόγω ενός Grexit, οι ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας της χώρας θα διαθέτουν λιγότερα μέσα για να φέρουν εις πέρας το έργο τους στα ναυτικά σύνορα του ΝΑΤΟ. Αυτό θα δημιουργήσει πιο προσβάσιμες διόδους προς την Ευρώπη για το Ισλαμικό Κράτος, την Αλ Κάιντα και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια πολύ σημαντική γεωπολιτική θέση. Η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ πρέπει να διασφαλίσουν τη συμμετοχή της σε δράσεις που άπτονται της ασφάλειας».

http://kafeneio-gr.blogspot.com