Άρθρο της Ελίνας Λαζαρίδου
Σε μία κυριακάτικη εφημερίδα διάβασα ότι ο ΟΑΕΔ ετοιμάζει πρόγραμμα επιμόρφωσης εργοδοτών. Σωστή ιδέα! Σκοπός του προγράμματος είναι να μάθουν οι εργοδότες να αξιολογούν την εργασία και να θέτουν τα κριτήρια βάσει των οποίων θα προχωρούν σε απολύσεις. Ενδέχεται μάλιστα, αντί αποζημιώσεως, να δίνουν δώρο στον απολυμένο λαντόζ, πρόζακ και άλλα δημοφιλή χάπια ευτυχίας, έτσι ώστε η χώρα των μόνιμων γλεντζέδων να μη χάσει τη φήμη και τη δόξα της.
Όπως όλοι ξέρουμε, παντού γίνονται μειώσεις μισθών, επιδομάτων, bonus, συντάξεων. Σε όλα τα γραφεία της χώρας επικρατεί αναστάτωση, θλίψη και κατήφεια. Σκέτη πίκρα.
Η εκδίκηση, όμως, είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Οι πρώτοι που το σερβίρουν είναι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο. Η απάντησή τους στα νέα μέτρα και στον κουτσουρεμένο μισθό τους δεν είναι μόνο η απεργία. Δεν είναι μόνο το σχόλασμα μία ώρα μετά την άφιξη στη δουλειά, δεν είναι μόνο μία αναπάντεχη ασθένεια. Από έγκυρες πηγές έχω πληροφορηθεί ότι σε ένα υπουργείο δύο υπάλληλοι έχουν ήδη εγκαταστήσει μέσα στο γραφείο τους φούρνο μικροκυμάτων, για να μαγειρεύουν τα φασολάκια που μέχρι χθες καθάριζαν (ενώ εγώ περίμενα στην ουρά). Έτσι, γυρίζουν σπίτι νωρίτερα από ποτέ, με έτοιμο το φαγητό σε τάπερ, και κερδίζουν περισσότερες στιγμές ιδιωτικής ευτυχίας, κοντά στα αγαπημένα τους πρόσωπα ή μακριά από αυτά. Ψιθυρίζεται, μάλιστα, ότι κάποιοι άλλοι συνάδελφοί τους εγκατέστησαν και πλυντήρια ρούχων, για να ξεμπερδεύουν και με το θέμα του πλυσίματος μια ώρα αρχύτερα.
Όμως, χάος επικρατεί όχι μόνο στα υπουργεία αλλά και στα νοσοκομεία. Εκεί όλα πάνε με τον αραμπά. Ο ασθενής που, παραδείγματος χάριν, μπαίνει αύριο σε δημόσιο νοσοκομείο, πρέπει, αφού δει τι δικαιούται, κρεβάτι, πάτωμα, ράντζο, καρέκλα ή μπαλκόνι, να καλέσει συμβολαιογράφο και να μοιράσει δίκαια τα περιουσιακά του στοιχεία. Το πατρικό με τις κότες στο χωριό στην κόρη, το δίκυκλο στο γιο, μπας και μοιράσει καμιά πίτσα. Γιατί που πάς, κύριε - θα έρθει το κράτος να τον ρωτήσει - και κάνεις παιδιά; Δεν ήξερες ότι κάποτε μπορεί να αρρωστήσεις; Ποιος θα τα κοιτάξει; Η Πολιτεία; Γιατί τη ρώτησες; Πώς αποφασίζεις να κάνεις οικογένεια; Έχεις καλό μισθό, είπες; Γιατί; Από ποιον τα παίρνεις; Τώρα θα γίνει απογραφή και θα δούμε πού θα καταλήξεις κι εσύ και οι όμοιοί σου. Επιπλέον, ο άρρωστος, χώρια από αυτά, πρέπει να πάρει μία τουλάχιστον 2μηνη άδεια άνευ αποδοχών από την εργασία του, γιατί ουδείς γνωρίζει πότε θα επιστρέψει, αφού δεν ξέρουμε πότε και πώς θα εγχειριστεί. Επίσης, πρέπει οπωσδήποτε να αγοράσει από πριν: φάζες, σύριγγες, βαμβάκι, πάνες, στεντ, το αναισθητικό του και τα άλλα φάρμακα που θα χρειαστεί, γάντια για τους γιατρούς, τις στολές τους, τις μάσκες τους, τις λαβίδες και τα μηχανήματα αποστείρωσης και, αν δεν είναι πρόβλημα, να φέρει και τον γιατρό από κάποιο άλλο νοσοκομείο. Έτσι, μπορεί και να βγει γρήγορα, να επιστρέψει στη δουλειά του και να βοηθήσει αμέσως την οικονομία να ανακάμψει.
Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι βρίσκονται, επίσης, σε εγρήγορση και κυκλοφορούν με πάνες βρακάκι (για να μη χάνονται πολύτιμες εργατοώρες), κάνουν καθημερινά κατανυκτικές λειτουργίες, εσπερινούς και αρτοκλασίες. Το πρόσφορο έχει αντικαταστήσει την τυρόπιτα. Την ώρα της προσευχής, ευχαριστούν τον εργοδότη που τους δίνει να φάνε και κάνουν μετάνοιες, επειδή θέλουν κάποια στιγμή να πάνε σπίτι τους να ξεκουραστούν, πράγμα που φυσικά είναι αμαρτία. Κυβερνητικά στελέχη εξετάζουν την περίπτωση να νομοθετήσουν τη μεταφορά των κρεβατιών στα γραφεία, έτσι ώστε οι τυχεροί που έχουν ακόμα δουλειά να είναι κοντά στην εργασία τους, αν κάτι προκύψει. Στο τέλος του μήνα, πρέπει φυσικά να προσφέρουν τον μισθό τους στον εργοδότη τους, επειδή δεν τους έχει ακόμη απολύσει. Με αυτό τον τρόπο βοηθάνε τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα. Το χρήμα ανακυκλώνεται στην ίδια επιχείρηση και αυτή μπορεί να γίνει ανταγωνιστική και να κάνει κι άλλες επενδύσεις. Έτσι, θα δικαιολογηθούν και οι Κυριακές με τα μαγαζιά να μένουν ανοιχτά για τους Έλληνες καταναλωτές, που θα σπρώχνονται για το ποιος θα πρωτοαγοράσει.
Επιτέλους, ο Έλληνας θα καταλάβει ότι η εργασία, εκτός από ανεξαρτησία, δίνει και υγεία. Με τη δουλειά δεν ξενυχτάει, δεν παίζει, δεν πίνει ποτά, δεν παίρνει ναρκωτικά και δεν ακολουθεί γενικά τον δρόμο της κακίας. Ο μόνος δρόμος που θα είναι ανοιχτός να ακολουθήσει, θα είναι ο δρόμος για τη δουλειά. Δεν θα υπάρχει ούτε δεύτερος και φυσικά ούτε για αστείο, τρίτος δρόμος.
Ευτυχώς, χάρη στα κινητά με το ενσωματωμένο GPS, που θα είναι υποχρεωτικά πλέον, θα μπορεί ο εργοδότης να διαπιστώσει στο λεπτό, αν ο υπάλληλος χαζεύει. Πού κρύβεται και δεν δουλεύει. Με αυτό τον τρόπο, θα καταπολεμηθεί η οκνηρία και θα μπορέσουμε από συνώνυμο του φραπέ, να γίνουμε ένα παραγωγικό έθνος. Και θα καταφέρουμε να ξοφλήσουμε το χρέος μας στο ΔΝΤ και στα φιλεύσπλαχνα τραπεζικά ιδρύματα διεθνώς.
Το μέλλον διαγράφεται ρόδινο. Όλα αυτά τα δικαιώματα που είχαν κατακτήσει οι πρόγονοί μας, είχαν καταντήσει κουραστικά.
Το πληκτικό οκτάωρο. Το επικίνδυνο δικαίωμα στην απεργία. Το δώρο του Πάσχα. Το δώρο των Χριστουγέννων. Το επίδομα αδείας. Το δικαίωμα στη μητρότητα, με άδειες κ.λπ.. Ένα κάρο δικαιώματα πάνω από το κεφάλι μας. Οι εποχές άλλαξαν. Τώρα θα παλέψουμε για τις υποχρεώσεις μας και θα απελευθερωθούμε από τα βαρίδια του παρελθόντος. Πώς το ‘λεγε και ο Αδόλφος; Η εργασία απελευθερώνει - Εργασία και Χαρά.
Τώρα, όλοι θα κληθούμε να απαντήσουμε στο φιλοσοφικό ερώτημα: Τι να τα κάνεις τα λεφτά, όταν δεν έχεις μία;
πηγή : www.zougla.gr
Όπως όλοι ξέρουμε, παντού γίνονται μειώσεις μισθών, επιδομάτων, bonus, συντάξεων. Σε όλα τα γραφεία της χώρας επικρατεί αναστάτωση, θλίψη και κατήφεια. Σκέτη πίκρα.
Η εκδίκηση, όμως, είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Οι πρώτοι που το σερβίρουν είναι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο. Η απάντησή τους στα νέα μέτρα και στον κουτσουρεμένο μισθό τους δεν είναι μόνο η απεργία. Δεν είναι μόνο το σχόλασμα μία ώρα μετά την άφιξη στη δουλειά, δεν είναι μόνο μία αναπάντεχη ασθένεια. Από έγκυρες πηγές έχω πληροφορηθεί ότι σε ένα υπουργείο δύο υπάλληλοι έχουν ήδη εγκαταστήσει μέσα στο γραφείο τους φούρνο μικροκυμάτων, για να μαγειρεύουν τα φασολάκια που μέχρι χθες καθάριζαν (ενώ εγώ περίμενα στην ουρά). Έτσι, γυρίζουν σπίτι νωρίτερα από ποτέ, με έτοιμο το φαγητό σε τάπερ, και κερδίζουν περισσότερες στιγμές ιδιωτικής ευτυχίας, κοντά στα αγαπημένα τους πρόσωπα ή μακριά από αυτά. Ψιθυρίζεται, μάλιστα, ότι κάποιοι άλλοι συνάδελφοί τους εγκατέστησαν και πλυντήρια ρούχων, για να ξεμπερδεύουν και με το θέμα του πλυσίματος μια ώρα αρχύτερα.
Όμως, χάος επικρατεί όχι μόνο στα υπουργεία αλλά και στα νοσοκομεία. Εκεί όλα πάνε με τον αραμπά. Ο ασθενής που, παραδείγματος χάριν, μπαίνει αύριο σε δημόσιο νοσοκομείο, πρέπει, αφού δει τι δικαιούται, κρεβάτι, πάτωμα, ράντζο, καρέκλα ή μπαλκόνι, να καλέσει συμβολαιογράφο και να μοιράσει δίκαια τα περιουσιακά του στοιχεία. Το πατρικό με τις κότες στο χωριό στην κόρη, το δίκυκλο στο γιο, μπας και μοιράσει καμιά πίτσα. Γιατί που πάς, κύριε - θα έρθει το κράτος να τον ρωτήσει - και κάνεις παιδιά; Δεν ήξερες ότι κάποτε μπορεί να αρρωστήσεις; Ποιος θα τα κοιτάξει; Η Πολιτεία; Γιατί τη ρώτησες; Πώς αποφασίζεις να κάνεις οικογένεια; Έχεις καλό μισθό, είπες; Γιατί; Από ποιον τα παίρνεις; Τώρα θα γίνει απογραφή και θα δούμε πού θα καταλήξεις κι εσύ και οι όμοιοί σου. Επιπλέον, ο άρρωστος, χώρια από αυτά, πρέπει να πάρει μία τουλάχιστον 2μηνη άδεια άνευ αποδοχών από την εργασία του, γιατί ουδείς γνωρίζει πότε θα επιστρέψει, αφού δεν ξέρουμε πότε και πώς θα εγχειριστεί. Επίσης, πρέπει οπωσδήποτε να αγοράσει από πριν: φάζες, σύριγγες, βαμβάκι, πάνες, στεντ, το αναισθητικό του και τα άλλα φάρμακα που θα χρειαστεί, γάντια για τους γιατρούς, τις στολές τους, τις μάσκες τους, τις λαβίδες και τα μηχανήματα αποστείρωσης και, αν δεν είναι πρόβλημα, να φέρει και τον γιατρό από κάποιο άλλο νοσοκομείο. Έτσι, μπορεί και να βγει γρήγορα, να επιστρέψει στη δουλειά του και να βοηθήσει αμέσως την οικονομία να ανακάμψει.
Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι βρίσκονται, επίσης, σε εγρήγορση και κυκλοφορούν με πάνες βρακάκι (για να μη χάνονται πολύτιμες εργατοώρες), κάνουν καθημερινά κατανυκτικές λειτουργίες, εσπερινούς και αρτοκλασίες. Το πρόσφορο έχει αντικαταστήσει την τυρόπιτα. Την ώρα της προσευχής, ευχαριστούν τον εργοδότη που τους δίνει να φάνε και κάνουν μετάνοιες, επειδή θέλουν κάποια στιγμή να πάνε σπίτι τους να ξεκουραστούν, πράγμα που φυσικά είναι αμαρτία. Κυβερνητικά στελέχη εξετάζουν την περίπτωση να νομοθετήσουν τη μεταφορά των κρεβατιών στα γραφεία, έτσι ώστε οι τυχεροί που έχουν ακόμα δουλειά να είναι κοντά στην εργασία τους, αν κάτι προκύψει. Στο τέλος του μήνα, πρέπει φυσικά να προσφέρουν τον μισθό τους στον εργοδότη τους, επειδή δεν τους έχει ακόμη απολύσει. Με αυτό τον τρόπο βοηθάνε τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα. Το χρήμα ανακυκλώνεται στην ίδια επιχείρηση και αυτή μπορεί να γίνει ανταγωνιστική και να κάνει κι άλλες επενδύσεις. Έτσι, θα δικαιολογηθούν και οι Κυριακές με τα μαγαζιά να μένουν ανοιχτά για τους Έλληνες καταναλωτές, που θα σπρώχνονται για το ποιος θα πρωτοαγοράσει.
Επιτέλους, ο Έλληνας θα καταλάβει ότι η εργασία, εκτός από ανεξαρτησία, δίνει και υγεία. Με τη δουλειά δεν ξενυχτάει, δεν παίζει, δεν πίνει ποτά, δεν παίρνει ναρκωτικά και δεν ακολουθεί γενικά τον δρόμο της κακίας. Ο μόνος δρόμος που θα είναι ανοιχτός να ακολουθήσει, θα είναι ο δρόμος για τη δουλειά. Δεν θα υπάρχει ούτε δεύτερος και φυσικά ούτε για αστείο, τρίτος δρόμος.
Ευτυχώς, χάρη στα κινητά με το ενσωματωμένο GPS, που θα είναι υποχρεωτικά πλέον, θα μπορεί ο εργοδότης να διαπιστώσει στο λεπτό, αν ο υπάλληλος χαζεύει. Πού κρύβεται και δεν δουλεύει. Με αυτό τον τρόπο, θα καταπολεμηθεί η οκνηρία και θα μπορέσουμε από συνώνυμο του φραπέ, να γίνουμε ένα παραγωγικό έθνος. Και θα καταφέρουμε να ξοφλήσουμε το χρέος μας στο ΔΝΤ και στα φιλεύσπλαχνα τραπεζικά ιδρύματα διεθνώς.
Το μέλλον διαγράφεται ρόδινο. Όλα αυτά τα δικαιώματα που είχαν κατακτήσει οι πρόγονοί μας, είχαν καταντήσει κουραστικά.
Το πληκτικό οκτάωρο. Το επικίνδυνο δικαίωμα στην απεργία. Το δώρο του Πάσχα. Το δώρο των Χριστουγέννων. Το επίδομα αδείας. Το δικαίωμα στη μητρότητα, με άδειες κ.λπ.. Ένα κάρο δικαιώματα πάνω από το κεφάλι μας. Οι εποχές άλλαξαν. Τώρα θα παλέψουμε για τις υποχρεώσεις μας και θα απελευθερωθούμε από τα βαρίδια του παρελθόντος. Πώς το ‘λεγε και ο Αδόλφος; Η εργασία απελευθερώνει - Εργασία και Χαρά.
Τώρα, όλοι θα κληθούμε να απαντήσουμε στο φιλοσοφικό ερώτημα: Τι να τα κάνεις τα λεφτά, όταν δεν έχεις μία;
πηγή : www.zougla.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου