Τουρκοφάγος με τ’ όνομα

Τουρκοφάγος με τ’ όνομα. Όχι απλά Νικήτας, αλλά Νικηταράς, παικταράς όπως θα λέγαμε σήμερα. Και αξίζει σήμερα να θυμηθούμε αυτόν τον παλλήκαρο…, ίσως δώσουμε έτσι κάποιες εξηγησούλες για όσα συμβαίνουν στις μέρες μας…
Στις 25 Σεπτεμβρίου, το 1849, πέθανε στον Πειραιά πάμφτωχος. Τυφλός. Ζουρλός. Του σάλεψε, διότι δεν χώνεψε το πόσο υπέφερε από την επίσημη Ελλάδα. Τον φυλάκισαν και τον βασάνισαν κι αυτόν, ως ρωσόφιλο. Κι όταν ο βασιλεύς του έδωσε… χάρη, για τις υπηρεσίες στην πατρίδα, του χορήγησαν τιμητικά ''άδεια επαιτείας''. Να ζητιανεύει νόμιμα.

Αχ! Ελλάδα.
Σε ιστορικές μάχες με το γιαταγάνι στο χέρι έστειλε στον Αλλάχ αμέτρητους Τούρκους, με το χέρι απλωμένο ζητιάνευε έξω από το ναό της Ευαγγελίστριας. Πριν πεθάνει του απένειμαν το βαθμό του στρατηγού και του χορήγησαν συμβολική σύνταξη.
Στα καλά του τον Νικήτα Σταματελόπουλο, που γεννήθηκε σε χωριό κάτω από τον Ταϋγετο, δεν τον πλησίαζες στα διόμισυ μέτρα, αν ήσουν σκάρτος. Την είχες βαμμένη. Επιτόπου σε χώριζε στα δύο. Πέθανε στα 62 του. Η τελευταία του επιθυμία ήταν να τον θάψουν δίπλα στον τάφο του Κολοκοτρώνη.

.apodytiriakias.gr/