Nicky Hopkins

Nicky Hopkins: Όταν οι Rolling Stones, οι Kinks, οι Who και ο Gary Moore συνάντησαν τον καλύτερο πιανίστα του rock ‘n roll

Ο Nicky Hopkins είναι από τις περιπτώσεις των μουσικών που έχει παράγει σπουδαίο και σημαντικό έργο αλλά συνήθως ήταν στην σκιά άλλων πιο διάσημων δημιουργών και τραγουδιστών. Γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου το 1944 και δυστυχώς πέθανε σχετικά νέος στις 6 Σεπτεμβρίου το 1994 σε ηλικία μόλις 50 ετών.

Πιάνο ξεκίνησε να παίζει από τριών ετών ενώ στη συνέχεια κέρδισε υποτροφία στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής του Λονδίνου. Υπέφερε από τη νόσο του Crohn και αυτή η ασθένεια τον ανάγκασε να είναι κυρίως session μουσικός μιας και δεν μπορούσε να περιοδεύει.

Οι συμμετοχές του, σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών είναι αμέτρητες και το Rocktime.gr απλά διάλεξε μερικές από τις πιο γνωστές αλλά και πιο όμορφες στιγμές του. Δυστυχώς αφήσαμε εκτός από αυτή την παρουσίαση συμμετοχές του σε άλμπουμ σημαντικών καλλιτεχνών όπως του Harry Nilsson, Ringo Starr, Cat Stevens, Marc Bolan, Jerry Garcia, Carly Simon, Paul McCartney, The Dogs D'Amour, Rod Stewart και πολλών άλλων ενώ  συμμετείχε και στο θρυλικό “Revolution” των Beatles .\
 

Για όσους λοιπόν δεν γνώριζαν αυτόν τον σπουδαίο μουσικό απλά τονίζουμε ότι τα μαγικά δάκτυλα του Nicky Hopkins έχουν γράψει την δική τους ιστορία για αυτό άλλωστε θεωρείται δίκαια και από τους μεγαλύτερους πιανίστες του rock ‘n roll.

 

 

Cyril Davies & His Rhythm & Blues All Stars: “Country Line Special” (1962)

Το δισκογραφικό ταξίδι του Nicky Hopkins ξεκινά σε ηλικία 18 ετών παρέα με ένα από τους καλύτερους blues harmonica players. H συναναστροφή του με θρύλους του blues όπως ο Alexis Korner ήταν το καλύτερο σεμινάριο για την μετέπειτα καριέρα του.

 

Gary Moore: “Still Got the Blues (For You)” (Still got the Blues, 1990)

Τον Μάρτιο του 1990 ο Ιρλανδός κιθαρίστας κάνει την μεγάλη στροφή στην καριέρα του και από το κλασσικό hard rock ήχο το "γυρίζει" στο παραδοσιακό blues με την heavy κιθάρα του να έχει το πρώτο λόγο. Η συμμετοχή του Nicky Hopkins προσθέτει ένα αυθεντικό blues χρώμα σε μία διαχρονική σύνθεση.
 

Jeff Beck: “ Blues de Luxe” (The Truth, 1968)

To 1968 είναι μία από τις πιο παραγωγικές χρονιές του σπουδαίου μουσικού και η συμμετοχή του σε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του βιρτουόζου κιθαρίστα απλά επιβεβαιώνει το αστείρευτο ταλέντο του.

 

 

Jefferson Airplane: "We Can Be Together" (Volunteers, 1969)

Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του ψυχεδελικού –ροκ συγκροτήματος και ο Nick Hopkins βάζει την δική του πινελιά σε μία υπέροχη σύνθεση ενώ συμμετέχει και σε άλλα τέσσερα κομμάτια του δίσκου.

Steve Miller Band:  “Kow Kow” (Brave New World, 1969)

Τρίτο άλμπουμ για την αμερικάνικη ροκ μπάντα και το παίξιμο του σπουδαίου πιανίστα είναι εκείνο που δίνει ξεχωριστό χρώμα σε μία μελωδική και αδικημένη σύνθεση του γκρουπ.

Joe Cocker: “ You Are So Beautiful” (I Can Stand a Little Rain, 1974)

Mία πανέμορφη σύνθεση των Billy Preston και  Bruce Fisher αλλά και του Dennis Wilson ( Beach Boys) που δεν γράφεται επίσημα στους δημιουργούς  και βρίσκεται στην τέταρτη σόλο στούντιο δουλειά του Joe Cocker.

The Kinks: “Sunny Afternoon”  (Face to Face, 1966)

Τέταρτο άλμπουμ για τους πρωτοπόρους του βρετανικού ροκ και ο Ray Davies έγραψε την συγκεκριμένη σύνθεση ενώ ήταν άρρωστος  με τον  Nick Hopkins να έχει επηρεαστεί από το κλασσικό δημιούργημα “Liza”.

Quicksilver Messenger Service: “Spindrifter “(What About Me, 1970)

Εδώ έχουμε άλλη μία εξαιρετική παρουσία του N.Hopkins που εκτελεί με απίθανη απλότητα και θαυμάσια μαεστρία μία ορχηστρική σύνθεση που την υπογράφει ο ίδιος.

 

The Who: “Getting in Tune” (Who's Next, 1971)

Mία αξεπέραστη σύνθεση που ξεκινά με λυρικούς ρυθμούς και στη συνέχεια οι στροφές ανεβαίνουν με τον σπουδαίο πιανίστα να πραγματοποιεί μία εκρηκτική εκτέλεση

 

John Lennon: “Jealous Guy (Imagine, 1971)

Ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια του John Lennon που είναι εμπνευσμένο από τις εμπειρίες που είχε στην Ινδία. Το κομμάτι γνώρισε αρκετές διασκευές αλλά αυτή που έγραψε ιστορία ήταν εκείνη των Roxy Music.

 

Rolling Stones:  "Angie" (Goats Head Soup, 1973)

Μία κλασσική σύνθεση που έχει χιλιοτραγουδηθεί  και είναι εμπνευσμένη από την κόρη του Κeith Richards . ‘Εφτασε στο νο 1 των ΗΠΑ με το N. Hopkins να θεωρείται πλέον το έκτο μέλος των Rolling Stones για τουλάχιστον δέκα χρόνια (την περίοδο 1966-1976).

  

Peter Frampton – Waterfall (Somethin's Happening, 1974)

Η τρίτη στούντιο δουλειά του  P.Frampton μπορεί να μην γνώρισε εμπορική επιτυχία αλλά περιέχει αξιόλογα κομμάτια και σε ένα από αυτά το πιάνο του N. Hopkins απλά το απογειώνει.





Φώτης Μελέτης
http://rocktime.gr