«Πόσο μοναδική είναι η ελληνική κρίση;

Μοναδική είναι η ελληνική κρίση, αλλά δυστυχώς, με αρνητικό νόημα, αφού η απόδοση της χώρας μας είναι η χειρότερη σχετικά με ανάλογες κρίσεις παγκοσμίως, τα τελευταία 100 χρόνια. 
Το άρθρο του Γιάννη Παλαιολόγου, με τίτλο «Γιατί η ελληνική κρίση έχει σπάσει όλα τα προηγούμενα ρεκόρ», αναλύει εμπεριστατωμένα τη δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας. 
Σας παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα μεταφρασμένα (μπορείτε να δείτε το πρωτότυπο ΕΔΩ): 
«Πόσο μοναδική είναι η ελληνική κρίση; Δύο διαγράμματα αποκαλύπτουν την τραγική ιστορία. Το πρώτο – από το IV Άρθρο της πρόσφατης έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα - συγκρίνει τέσσερις μεγάλες οικονομικές κρίσεις που έλαβαν χώρα στον ανεπτυγμένο κόσμο τα τελευταία 100 χρόνια: η Μεγάλη Ύφεση στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ασιατική οικονομική κρίση στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η ύφεση στην ευρωζώνη και η μακράς διαρκείας κατάρρευση στην Ελλάδα.

Οι επιδόσεις στην Ελλάδα είναι μακράν οι χειρότερες
Οι χώρες της Ανατολικής Ασίας που «χτυπήθηκαν» το 1997-8 επέστρεψαν στα προ  κρίσης  επίπεδα του ΑΕΠ μέσα σε τρία χρόνια. Η ευρωζώνη χρειάστηκε έξι χρόνια, και σήμερα το πραγματικό ΑΕΠ της είναι μόλις 2 τοις εκατό υψηλότερο από ό, τι το υψηλό σημείο της προ κρίσης. Η οικονομία των ΗΠΑ είχε συρρικνωθεί κατά ένα τέταρτο, τρία χρόνια μετά την κρίση της Wall Street το 1929, αλλά από το 1936 έχει ανακτήσει τα προ της κρίσης επίπεδα.
Η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 26% σε πραγματικούς όρους μεταξύ του 2007 και του 2013, και στο τέλος του 2016 - εννέα χρόνια μετά την έναρξη των δικής της Μεγάλης Ύφεσης - παρέμεινε κολλημένη στον πάτο.
Επτά χρόνια δυσλειτουργία
Το δεύτερο γράφημα, από την υπηρεσία ανάλυσης Macropolis, συγκρίνει τις επιδόσεις των οκτώ χωρών που έχουν ζητήσει βοήθεια από το ΔΝΤ από το 1997, επτά χρόνια μετά την έναρξη των προγραμμάτων τους. Καλύτερος «μαθητής» του Ταμείου ήταν η Τουρκία, η οποία διπλασίασε το ΑΕΠ της σε πραγματικές τιμές μεταξύ 2000 και 2007. Η Ρωσία ήταν δεύτερη, σε μεγάλο βαθμό χάρη στην ανάπτυξη που τροφοδοτείται από την αναρρίχηση των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Η Νότια Κορέα είναι η επόμενη, με την ανάπτυξη να κυμαίνεται πολύ πάνω από το 50 τοις εκατό από έτος αναφοράς, ενώ η Ινδονησία, η Βραζιλία και η Ταϊλάνδη είναι γύρω στο 25 τοις εκατό.
Οι μόνες χώρες που παρέμειναν κάτω από τα προ-κρίσης επίπεσδα του ΑΕΠ, εφτά χρόνια μετά τη βοήθεια του Ταμείου, είναι η Αργεντινή (στον απόηχο της κρίσης 1998-2002) και την Ελλάδα. Σε χαμηλό σημείο του, τρία χρόνια σε κρίση, το ΑΕΠ του δολαρίου της Αργεντινής, - κυρίως λόγω της υποτίμησης του πέσο, μετά την κατάργηση της μετατρεψιμότητας - είχε μειωθεί κατά δύο τρίτα σε σχέση με τα υψηλά επίπεδα προ κρίσης. Σε επτά χρόνια, η Αργεντινή, σε αντίθεση με την Ελλάδα, βιώνει μια ισχυρή ανάκαμψη».