«10»: "...and the...": Συγκροτήματα πίσω από τους αστέρες

Τι έκανε μεγάλους τους Neil Young, Bruce Springsteen, Nick Cave; Φυσικά το ταλέντο τους αλλά είναι μόνο αυτό; Η αλήθεια είναι ότι είχαν συνήθως και μία σταθερή παρέα μουσικών που τους συνόδευε στα περισσότερα βήματά τους παρέχοντας όχι μόνο μία μόνιμη παρουσία και ένα δεμένο σύνολο στα live αλλά και έναν ήχο που έγινε χαρακτηριστικός και αποδίδεται έκτοτε σε αυτούς. Οι αφανείς ήρωες όμως έχουν τη δική τους ιστορία και επειδή σπάνια παίρνουν την μνεία που τους ανήκει, τους αξίζει τουλάχιστον ένα αφιέρωμα.

Ορίστε λοιπόν δέκα συγκροτήματα που συνεπώς και αδιαμαρτύρητα υποστηρίζουν τους ηγέτες τους και καμιά φορά, κάνουν και κάποια βήματα μόνοι τους. Η σειρά αναφοράς είναι χρονολογική σε σχέση με το πότε εμφανίστηκαν στη δισκογραφία ενώ αν μπερδευτείτε για το πότε τελικά συνεργάζονται επίσημα και πότε όχι με τους «αρχηγούς» τους, μην ανησυχήσετε πολλές φορές ούτε ίδιοι δεν μπορούν να το ξεχωρίσουν.

		10   The Shadows (Cliff Richards)   Οι Shadows ξεκίνησαν ως η υποστηρικτική μπάντα του Cliff Richards, του μεγαλύτερου rock 'n' roller της αυτής πλευράς του Ατλαντικού. Μαζί του έπιασαν την κορυφή των αγγλικών single charts 34 φορές και άλλες 35 φορές όταν αποφάσισαν να πορευτούν μόνοι τους, κάνοντάς τους από τη σκοπιά αυτή πιο επιτυχημένους και από τους Beatles. Ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός τους είναι ο κιθαρίστας Hank Marvin που με το χαρακτηριστικό στυλ και παίξιμο όρισε έναν ήχο που έγινε trade mark, κάπου ανάμεσα στο beat και το surf. Χαρακτηριστικό τραγούδι: "Apache"
		9   The MGs (Booker T.)   Στην πραγματικότητα και ο Booker T που εμφανίζεται ως η ηγετική φυσιογνωμία ήταν στην ίδια μοίρα με τους MGs ως το συγκρότημα που ήταν υπεύθυνο για όλες τις στούντιο ηχογραφήσεις της Stax υπό το όνομα The Mar-Keys. Η μοίρα του άλλαξε όταν έγραψε το περίφημο "Green Onions" μαζί με τον Steve Cropper (κιθάρα) τον μόνο σταθερό MG έκτοτε. Παρότι δεν μπόρεσε να επαναλάβει ποτέ αυτή του την επιτυχία ο Booker T. παρέμεινε μία αξιοσέβαστη φυσιογνωμία στο χώρο της soul και ηχογραφεί μέχρι και σήμερα. Οι MGs, όμως, με επικεφαλής  τον Steve Cropper και τους Donald 'Duck' Dunn και Willie Hall, που μπήκαν στην ομάδα λίγο μετά, αποτέλεσαν τον πυρήνα του συγκροτήματος των Blues Brothers μαζί με άλλους μουσικούς της soul και blues σκηνής. Χαρακτηριστικό τραγούδι: "Green Onions"
		8   The Mothers Of Invention (Frank Zappa)   Αρχικά Motherfuckers Of Invention, υπήρξαν μία ομάδα μουσικών που ο θείος Frank χρησιμοποιούσε στις ηχογραφήσεις του στην αρχή της καριέρας του παράλληλα με κάποιες δουλειές που αποδίδονταν μόνο στο όνομά του. Αντιπροσωπεύουν συχνά την πιο avant garde/freak out πλευρά της καριέρας του. Η αρχική ομάδα ήταν ήδη συγκρότημα όταν ο Zappa τους βρήκε, υπό το όνομα Soul Giants. Από αυτούς οι Ray Collins (φωνή), Roy Estrada (μπάσο) και Jimmy Carl Black (drums) θα γίνουν σταθεροί συνεργάτες του Zappa ακόμα και στους solo δίσκους του. Αν και ως συγκρότημα ποτέ δεν έκαναν κάτι έξω από τον Zappa, οι πάμπολλοι μουσικοί που πέρασαν από τις τάξεις τους, πέραν του ότι οι περισσότεροι θεωρούνται βιρτουόζοι στο όργανό τους, συμμετείχαν σε πολλά project είτε ως session μουσικοί είτε ως ιδρυτές τους με πιο σημαντικό, ίσως, spin-off συγκρότημα τους Little Feat. Μερικές διάσημες «μητέρες» υπήρξαν οι: Terry Bozzio, Aynsley Dunbar, Napoleon Murphy Brock, Don Preston κ.α. Τελευταία τους εμφάνιση στη δισκογραφία το "Bongo Fury" του 1975. Χαρακτηριστικό τραγούδι: "King Kong"
		7   Crazy Horse (Neil Young)   Ο ατσούμπαλος ήχος της κιθάρας του Neil Young, που πολλοί έχουν προσπαθήσει να αντιγράψουν και κανείς δεν τα έχει καταφέρει, δεν οφείλεται μόνο στον ίδιο αλλά και στο εξίσου άτεχνο συγκρότημά του. Μπορεί να ακούγεται σαν αφορισμός αλλά η αλήθεια είναι ότι οι Crazy Horse δε θα μπορούσαν να ηγηθούν από κανέναν άλλον μουσικό όπως και ο Neil Young δε θα μπορούσε να βρει καταλληλότερους συνοδοιπόρους για τις ηλεκτρικές του δουλειές. Αρχικά ο παρτενέρ του στην κιθάρα και για πολλούς αδελφή μουσική ψυχή του ήταν ο Danny Whitten που μαζί με τους Billy Talbot και Ralph Molina αποτέλεσαν τους Crazy Horse στους δύο πρώτους δίσκους του. Αυτός ο πυρήνας είχε αποτελέσει τους Rockets ενώ κυκλοφόρησε και την πρώτη δουλειά τους, ανεξάρτητα  από τον Young, με τίτλο το όνομά τους. Η εκτεταμένη χρήση ναρκωτικών από τον Whitten όμως που οδήγησε και στο θάνατό του το 1972 άλλαξε τις ισορροπίες. Η ξεχωριστή καριέρα των Crazy Horse ποτέ δεν απογειώθηκε, αλλά ο νέος κιθαρίστας Frank Sampedro αποδείχθηκε άξιος αντικαταστάτης για τη συνοδεία του Neil Young, μία σχέση που συνεχίζεται διακεκομμένα μέχρι σήμερα. Χαρακτηριστικό τραγούδι: "Down By The River"
		6   The E Street Band (Bruce Springsteen)   Ίσως το πιο διάσημο συνοδευτικό συγκρότημα καθώς αντλεί από την ακατάπαυστη δημοφιλία του «αφεντικού». Αν και ο αρχικός πυρήνας μουσικών της E-Street Band ήταν μαζί του από το πρώτο κιόλας δίσκο του, το γεγονός ότι ουδέποτε είδαν το όνομά τους σε κάποια στούντιο δουλειά του Springsteen μπερδεύει σχετικά με το πότε συμμετέχουν και πότε όχι στις δουλειές του, ειδικά από τη στιγμή που κάποια μέλη εμφανίζονται συχνά και ως φιλοξενούμενοι μουσικοί. Από την άλλη είναι ίσως η μοναδική backing band που έχει την τιμή να δει ένα μέλος της να φιγουράρει σε εξώφυλλο δίσκου τόσο χαρακτηριστικά όσο ο Clarence Clemons στο "Born To Run". Το σίγουρο είναι ότι μέχρι τον δίσκο "The Wild, The Innocent & The E Street Shuffle" δεν είχαν ακόμα όνομα. Ο Clemons, μαζί με τον Gary Tallent, ήταν τα μόνο σταθερά μέλη όλα τα χρόνια μέχρι και το θάνατό του ενώ ιδιαίτερα αγαπητός θεωρείται ο Steve Van Zandt (ή αλλιώς Little Steven). Κυρίως στα χρόνια όπου δεν υπήρχε συνεργασία με τον Spingsteen τα μέλη του συγκροτήματος είτε υποστήριξαν όλοι μαζί άλλους μουσικούς ή προσπάθησαν να κάνουν solo καριέρες με τον Steve Van Zandt να έχει μάλλον την πιο επιτυχημένη και τον Nils Lofgren να συνεχίζει μία ούτως ή άλλως σεβαστή προσωπική καριέρα (ενώ  έχει και το παράσημο να έχει περάσει και από τους Crazy Horse καθιστώντας τον ίσως μοναδική περίπτωση backing μουσικού). Μέχρι και σήμερα η E Street Band παραμένει απαραίτητη συνοδεία στις περιοδείες του Springsteen ανεξάρτητα με το αν η εκάστοτε πρόσφατη κυκλοφορία του τους περιλαμβάνει ή όχι. Χαρακτηριστικό τραγούδι: "Born To Run"
		5   The Silver Bullet Band (Bob Seger)   Οι κακές γλώσσες συνδέουν την Silver Bullet Band με τη χειρότερη καλλιτεχνικά περίοδο του Bob Seger και η αλήθεια δεν απέχει και πολύ από αυτό. Μακριά από το πιο δυναμικό rock των Lost Heard και των Bob Seger System αλλά και των πρώτων solo άλμπουμ του, η Silver Bullet Band που έκανε την εμφάνισή της στο "Night Moves" του 1976, την πιο επιτυχημένη εμπορικά δουλειά του Seger, ορίζει την πιο «ενήλικη» φάση της μουσικής του. Γνωρίζοντας τις μεγαλύτερες δόξες του με το συγκρότημα αυτό διατηρεί το όνομα μέχρι σήμερα, χωρίς να το έχει αποχωριστεί στο διάστημα αυτό ποτέ. Παρότι σε πολλούς δίσκους η έννοια του συγκροτήματος ξεχείλωνε αρκετά ώστε να χωρέσει όποιον συμμετείχε στις ηχογραφήσεις, ως βασικά μέλη της Silver Bullet Band αναδεικνύονται οι Alto Reed στο σαξόφωνο, Chris Cambell στο μπάσο, Drew Abbott στην κιθάρα και ο Craig Frost στα πλήκτρα με μόνο τους δύο πρώτους όμως να συμμετέχουν σχεδόν σε όλες τις ηχογραφήσεις. Χαρακτηριστικό τραγούδι: "Old Time Rock 'Ν' Roll"
		4   The Heartbreakers (Tom Petty)   Υπάρχουν δύο backing bands με αυτό το όνομα και, αν και του Johnny Thunders είναι εξίσου αγαπητή σε κάποιους, η πορεία των Heartbreakers του Tom Petty είναι σαφώς μακρύτερη και με περισσότερες διακρίσεις. Ουσιαστικά μία εξέλιξη παλαιότερων συγκροτημάτων του Tom Petty, οι Heartbreakers περιλαμβάνουν τους επί χρόνια φίλους και συνεργάτες Mike Cambell και Bernmont Tench. Και αυτοί ανήκουν στην κατηγορία των γκρουπ που ο ηγέτης τους πορεύεται άλλοτε μαζί τους άλλοτε με το δικό του όνομα και μόνο. Ειδικά ο Mike Cambell όμως έχει αποδειχθεί απαραίτητος σύντροφος αφού, όχι μόνο συμμετέχει σε όλες ανεξαιρέτως τις δουλειές του Tom Petty, όχι μόνο λαμβάνει credits συγγραφικά και παραγωγού αλλά η δουλειά του έχει αναγνωριστεί τόσο ώστε να αποτελεί τακτικό συνεργάτη ονομάτων όπως ο Bob Dylan και ο George Harrison. Χαρακτηριστικό τραγούδι: "Refugee"
		3   The Blockheads (Ian Dury)   Πήραν το όνομά τους από το ομώνυμο τραγούδι του Ian Dury από τον πρώτο δίσκο του στον οποίο οι Blockheads δε φιγουράρουν στο εξώφυλλο ("New Boots And Panties"). Η συμμετοχή τους όμως σε αυτόν ως μουσικοί θα ξεκινήσει μία καριέρα που έφτασε στο απόγειό της με τις επιτυχίες όπως "Hit Me With Your Rhythm Stick", "Wake Up And Make Love To Me" και "Sex & Drugs & Rock 'Ν' Roll". Τραγούδια που αναδεικνύουν όχι μόνο το ταλέντο και το χιούμορ του Ian Dury αλλά και την ευρύτητα των επιρροών και των πολλών διαφορετικών ειδών που συνέθεταν τον ήχο των Blockheads. Ο Chaz Jankel που είχε και συγγραφικό μερίδιο αποτελεί μάλλον το ιστορικότερο μέλος στις τάξεις τους με τον Davey Payne να ακολουθεί λόγω του σαξόφωνου που τόσο τους χαρακτήρισε. Παρά το θάνατο του Dury το 2000 οι Blockheads συνεχίζουν ακόμα τόσο με ακατάπαυστες συναυλίες κυρίως στην Αγγλία όπου έχουν ένα πιστό κοινό, όσο και με κάποιες σποραδικές ηχογραφήσεις ξεκινώντας από την μεταθανάτια ολοκλήρωση κάποιων μισοτελειωμένων τραγουδιών του Dury μέχρι και δύο εντελώς δικών τους δουλειών. Χαρακτηριστικό τραγούδι: "Reasons To Be Cheerful"
		2   The Attractions (Elvis Costello)   Σχεδόν σύγχρονοι και με κοινή πορεία με τους Blockheads, οι Attractions υπήρξαν το στήριγμα του Costello στις πιο new wave εποχές του. Οι Steve Neive (προφέρεται naive, δηλαδή αφελής και βαφτίστηκε έτσι από τον Ian Dury), Bruce Thomas και Pete Thomas συνοδεύουν τον Costello από τον δεύτερο δίσκο του παρότι το όνομά τους εμφανίζεται για πρώτη φορά στον επόμενο, "Armed Forces" (1979). Αποτελούν τη μόνιμη παρέα του μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80 όταν και η σχέση του ηγέτη τους με τον Bruce Thomas γίνεται ανυπόφορη. Ένα βιβλίο του τελευταίου που δεν περιέγραφε τον Elvis Costello όπως αυτός θα ήθελε ανοίγει μία ακόμα πληγή και παρά μία σύντομη συνεργασία τους, οι Attractions ουσιαστικά από το 1996 και μετά αντικαθίστανται από τους Imposters που περιλαμβάνουν τους Neive και Pete Thomas άλλα όχι τον Bruce Thomas πλέον. Το 1980 οι Attractions δοκίμασαν την τύχη τους με ένα καταδικό τους άλμπουμ, το "Mad About The Wrong Boy" αλλά χωρίς ιδιαίτερη τύχη. Χαρακτηριστικό τραγούδι: "I Can't Stand Up For Falling Down"
		1   The Bad Seeds (Nick Cave)   Σε αντίθεση με τα περισσότερα υποστηρικτικά συγκροτήματα, οι Bad Seeds του Nick Cave έχουν περάσει αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή τους αλλά και τον αριθμό των μουσικών που τους αποτελούν. Το βασικότερο μέλος και ουσιαστικά συνιδρυτής των Bad Seeds μαζί με τον Cave υπήρξε ο Mick Harvey (αμφότεροι μέλη και των Birthday Party) ο οποίος πριν το φετινό “Push The Sky Away” υπήρξε και το μόνο μόνιμο μέλος. Άλλοι βασικοί συμμετέχοντες ήταν ή είναι οι Blixa Bargeld, Warren Ellis, Barry Adamson, Thomas Wydler, Jim Sclavunos, Kid Congo Powers, Martin P. Casey κ.α. Ανάλογα με τη μουσική κατεύθυνση του Cave κατά καιρούς κάποιοι από τους μουσικούς που αποτέλεσαν τους Bad Seeds έπαιρναν βασικότερο ρόλο δίπλα του. Αν και ποτέ δεν υπήρξε ξεχωριστή δισκογραφία ως Bad Seeds, σχεδόν όλοι όσοι πέρασαν από τις τάξεις τους είχαν πρότερη, παράλληλη ή μετέπειτα ξεχωριστή μουσική πορεία και σχεδόν πάντα με γενική αναγνώριση ως προς την ποιότητά της. Σχήματα που κατά αυτόν τον τρόπο συνδέονται με τους Bad Seeds είναι οι Gallon Drunk, Dirty Three, Einstürzende Neubauten, The Cramps, The Gun Club και φυσικά οι Grinderman που ουσιαστικά είναι μία μετουσίωσή τους με σκοπό να εκφράσει την πιο garage πλευρά τους. Ουσιαστικά με τη μία ή με την άλλη μορφή, ο Nick Cave δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ δίσκο χωρίς αυτούς ενώ στα ...ντουζένια τους έφτασαν να αποτελούνται εφτά-οχτώ άτομα! Χαρακτηριστικό τραγούδι: "The Mercy Seat"