ΑΠΟ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟ << ΧΘΕΣ >> ?
Πόλεμος μοιάζει και μάλλον τέτοιος είναι.
Αρματώθηκαν τα περασμένα, αυτό το φριχτό παρελθόν, αυτά τα «δύσκολα» που νομίζαμε πως τα «νικήσαμε» και τα αφήσαμε πίσω μας και ξαφνικά, μπουκάρουν στις ζωές μας.
Μπουκάρουν θριαμβευτικά, κατακτητές και νικητές για μια ακόμα φορά..
Πως ήλθε τούτο το «χθες», από πού ήλθε;
Ποιος το κάλεσε, ποιος το νομιμοποίησε;
Γιατί δεν το μποδίσαμε;
Δεν μπορούσαμε;
Δε θέλαμε;
Μας βόλευε;
Ή μήπως, πότε δεν το αφήσαμε πίσω μας, ποτέ δεν το ξεφορτωθήκαμε;
Ποιος ξέρει τις απαντήσεις;
Εδώ που τα λέμε, το χειλάκι των αριστερών πήγε να χαμογελάσει, αναθάρρεψε και το πόπολο.
Πίστεψε μια φορά ακόμα, πώς να θα φάμε κόλλυβα από το μνημόσυνο αυτού του αποκρουστικού «χθες».
Και νάτη η «πρώτη φορά Αριστερά», νάτη στην κυβέρνηση.
Κι’ ας μην έχει εξουσία.
Κι’ ας είναι πρώτη φορά «κυβερνώσα» με την «άδεια», τη «συνδρομή» και την επιτήρηση της πιο «βαθιάς» δεξιάς.
Του «χθες», που ήλθε να καταργήσει..
Χάλασε απ’ την αρχή το πράγμα…
Και να η «αριστερή» διαχείριση να δίνει μάχες χαμένες εκ των προτέρων και να η ελπίδα να τσακίζεται από τον «ρεαλισμό» και να η πολιτική κυβίστηση να γίνεται «αριστερή» μαγκιά και να η εξουσία του λαού, να νικιέται κατά κράτος από την πανίσχυρη «καρέκλα».
Ήταν μια άνιση μάχη.
Μικροί και λίγοι οι εκπορθητές του «χθες», ο αφέντης–λαός, από κυρίαρχος έγινε ο «εξουσιοδοτών» και η αίσθηση πως θα ανατρέψουμε το σύστημα γιατί «έχουμε δίκιο», αποδείχτηκε απλά άλλη μια ψευδαίσθηση.
Λες κι’ είχαμε άδικο τόσα χρόνια, που παλεύαμε!!
Λες και για πρώτη φορά, εμφανίστηκαν αριστεροί !!
Για μια ακόμα φορά, το «έργο» άρχισε να ξαναπαίζεται και η Ιστορία να μας υπενθυμίζει, πάντα με τραγικό τρόπο, πως τίποτα δε μάθαμε.
Δε θελήσαμε να μάθουμε, δε μπορέσαμε να μάθουμε, δε μας επέτρεψαν να μάθουμε, ποιος να μας πει…
Και όσοι το επιχείρησαν «ηττήθηκαν», είτε από τοξικούς συσχετισμούς, είτε από ταξικές ψευδαισθήσεις.
Μας έπεισαν πως το «καινούργιο», το «νέο» και το σύγχρονο, είναι το ζητούμενο και πετάξαμε το «μωρό» μαζί με τα απόνερα.
Ευτελίσαμε και παροπλίσαμε το συλλογικό, παραχωρήσαμε το αύριο μας με «ανάθεση έργου», είτε σε επαναστατημένους καταληψίες, είτε σε άριστους του Columbia.
Νέους πάντα, παιδιά του «χθες» πάντα.
Και ονοματίσαμε την εναλλαγή του «Χθες» που θέλαμε να ξορκίσουμε, Δημοκρατία και Κανονικότητα.
Και καλέσαμε δημοκρατικά, τον κυρίαρχο Λαός να «μιλήσει»
Και ζαλισμένος, περιθωριοποιημένος και τσαλακωμένος τούτος, αποφάνθηκε:
-Πίσω στο Χθες!!
Και ο εφικτός «άλλος κόσμος» που δεν ήρθε, έγινε άλλοθι του «Χθες», που παραμόνευε.
Το Νέο που ονειρευόμασταν, προετοίμασε τον ερχομό του Παλιού που αντιπαλεύαμε.
Και άντε πάλι απ’ την αρχή ο κύκλος να αφήνει απ’ έξω το Αύριο που λαχταρούμε χρόνια τώρα!
Κανονικότητα εναλλαγής, δημοκρατική παραλαβή και παράδοση.
Όλα τα φαντάσματα που πιστεύαμε πως τα είχαμε ξορκίσει βγήκαν πάλι στο φως.
Οι παιδεραστές αθωώνονται, η παραγραφή επιστρέφει στους καταχραστές τα κλεμμένα, οι κομματάρχες «κάτοχοι ψηφοφόρων» απαιτούν την αντιμισθία τους, οι φασίστες δολοφόνοι βρίσκουν ασφάλεια στην τυφλή και κουφή «δικαιοσύνη», η «τάξη και ασφάλεια» εδραιώνεται στη σερβιέτα μιας «απείθαρχης» κοπελιάς..
Οι πτυχιούχοι μεταναστεύουν και οι «άριστοι» κατασκευάζουν πτυχία και γίνονται υπουργοί.
Η «πρώτη φορά αριστερά» διευρύνεται για πολλοστή φορά και η δεξιά, για πολλοστή φορά φασιστικοποιείται.
Όλα στην κανονικότητα τους Χθες και του προχθές!!
Και παλεύουμε, όσοι λίγοι παλεύουμε ακόμα και ελπίζουμε, όσοι ελπίζουμε ακόμα και παραμυθιαζόμαστε, όσοι παραμυθιαζόμαστε ακόμα και φωνάζουμε, όσοι φωνάζουμε ακόμα, για να ξορκίσουμε το Χθες.
Και κείνο όλο μεταμφιέζεται, ξανανιώνει, μακιγιάρεται και νάτο, πιο άγριο, πιο αδηφάγο, πιο έξυπνο και «σύγχρονο».
Το ίδιο και χειρότερο.
Και κάνουμε πως δε το βλέπουμε και λέμε πως «ζήσαμε και χειρότερα» και άντε «την υγειά μας νάχουμε» και άντε «δόξα τω Θεώ»…
Και το Χθες καταβροχθίζει το Αύριο.
Καλή Χρονιά, να σας ευχηθώ.
Αν το αποφασίσουμε, μπορεί και να γίνει…
Αρματώθηκαν τα περασμένα, αυτό το φριχτό παρελθόν, αυτά τα «δύσκολα» που νομίζαμε πως τα «νικήσαμε» και τα αφήσαμε πίσω μας και ξαφνικά, μπουκάρουν στις ζωές μας.
Μπουκάρουν θριαμβευτικά, κατακτητές και νικητές για μια ακόμα φορά..
Πως ήλθε τούτο το «χθες», από πού ήλθε;
Ποιος το κάλεσε, ποιος το νομιμοποίησε;
Γιατί δεν το μποδίσαμε;
Δεν μπορούσαμε;
Δε θέλαμε;
Μας βόλευε;
Ή μήπως, πότε δεν το αφήσαμε πίσω μας, ποτέ δεν το ξεφορτωθήκαμε;
Ποιος ξέρει τις απαντήσεις;
Εδώ που τα λέμε, το χειλάκι των αριστερών πήγε να χαμογελάσει, αναθάρρεψε και το πόπολο.
Πίστεψε μια φορά ακόμα, πώς να θα φάμε κόλλυβα από το μνημόσυνο αυτού του αποκρουστικού «χθες».
Και νάτη η «πρώτη φορά Αριστερά», νάτη στην κυβέρνηση.
Κι’ ας μην έχει εξουσία.
Κι’ ας είναι πρώτη φορά «κυβερνώσα» με την «άδεια», τη «συνδρομή» και την επιτήρηση της πιο «βαθιάς» δεξιάς.
Του «χθες», που ήλθε να καταργήσει..
Χάλασε απ’ την αρχή το πράγμα…
Και να η «αριστερή» διαχείριση να δίνει μάχες χαμένες εκ των προτέρων και να η ελπίδα να τσακίζεται από τον «ρεαλισμό» και να η πολιτική κυβίστηση να γίνεται «αριστερή» μαγκιά και να η εξουσία του λαού, να νικιέται κατά κράτος από την πανίσχυρη «καρέκλα».
Ήταν μια άνιση μάχη.
Μικροί και λίγοι οι εκπορθητές του «χθες», ο αφέντης–λαός, από κυρίαρχος έγινε ο «εξουσιοδοτών» και η αίσθηση πως θα ανατρέψουμε το σύστημα γιατί «έχουμε δίκιο», αποδείχτηκε απλά άλλη μια ψευδαίσθηση.
Λες κι’ είχαμε άδικο τόσα χρόνια, που παλεύαμε!!
Λες και για πρώτη φορά, εμφανίστηκαν αριστεροί !!
Για μια ακόμα φορά, το «έργο» άρχισε να ξαναπαίζεται και η Ιστορία να μας υπενθυμίζει, πάντα με τραγικό τρόπο, πως τίποτα δε μάθαμε.
Δε θελήσαμε να μάθουμε, δε μπορέσαμε να μάθουμε, δε μας επέτρεψαν να μάθουμε, ποιος να μας πει…
Και όσοι το επιχείρησαν «ηττήθηκαν», είτε από τοξικούς συσχετισμούς, είτε από ταξικές ψευδαισθήσεις.
Μας έπεισαν πως το «καινούργιο», το «νέο» και το σύγχρονο, είναι το ζητούμενο και πετάξαμε το «μωρό» μαζί με τα απόνερα.
Ευτελίσαμε και παροπλίσαμε το συλλογικό, παραχωρήσαμε το αύριο μας με «ανάθεση έργου», είτε σε επαναστατημένους καταληψίες, είτε σε άριστους του Columbia.
Νέους πάντα, παιδιά του «χθες» πάντα.
Και ονοματίσαμε την εναλλαγή του «Χθες» που θέλαμε να ξορκίσουμε, Δημοκρατία και Κανονικότητα.
Και καλέσαμε δημοκρατικά, τον κυρίαρχο Λαός να «μιλήσει»
Και ζαλισμένος, περιθωριοποιημένος και τσαλακωμένος τούτος, αποφάνθηκε:
-Πίσω στο Χθες!!
Και ο εφικτός «άλλος κόσμος» που δεν ήρθε, έγινε άλλοθι του «Χθες», που παραμόνευε.
Το Νέο που ονειρευόμασταν, προετοίμασε τον ερχομό του Παλιού που αντιπαλεύαμε.
Και άντε πάλι απ’ την αρχή ο κύκλος να αφήνει απ’ έξω το Αύριο που λαχταρούμε χρόνια τώρα!
Κανονικότητα εναλλαγής, δημοκρατική παραλαβή και παράδοση.
Όλα τα φαντάσματα που πιστεύαμε πως τα είχαμε ξορκίσει βγήκαν πάλι στο φως.
Οι παιδεραστές αθωώνονται, η παραγραφή επιστρέφει στους καταχραστές τα κλεμμένα, οι κομματάρχες «κάτοχοι ψηφοφόρων» απαιτούν την αντιμισθία τους, οι φασίστες δολοφόνοι βρίσκουν ασφάλεια στην τυφλή και κουφή «δικαιοσύνη», η «τάξη και ασφάλεια» εδραιώνεται στη σερβιέτα μιας «απείθαρχης» κοπελιάς..
Οι πτυχιούχοι μεταναστεύουν και οι «άριστοι» κατασκευάζουν πτυχία και γίνονται υπουργοί.
Η «πρώτη φορά αριστερά» διευρύνεται για πολλοστή φορά και η δεξιά, για πολλοστή φορά φασιστικοποιείται.
Όλα στην κανονικότητα τους Χθες και του προχθές!!
Και παλεύουμε, όσοι λίγοι παλεύουμε ακόμα και ελπίζουμε, όσοι ελπίζουμε ακόμα και παραμυθιαζόμαστε, όσοι παραμυθιαζόμαστε ακόμα και φωνάζουμε, όσοι φωνάζουμε ακόμα, για να ξορκίσουμε το Χθες.
Και κείνο όλο μεταμφιέζεται, ξανανιώνει, μακιγιάρεται και νάτο, πιο άγριο, πιο αδηφάγο, πιο έξυπνο και «σύγχρονο».
Το ίδιο και χειρότερο.
Και κάνουμε πως δε το βλέπουμε και λέμε πως «ζήσαμε και χειρότερα» και άντε «την υγειά μας νάχουμε» και άντε «δόξα τω Θεώ»…
Και το Χθες καταβροχθίζει το Αύριο.
Καλή Χρονιά, να σας ευχηθώ.
Αν το αποφασίσουμε, μπορεί και να γίνει…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου