ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ , ΑΠΑΘΕΙΑ , ΑΓΝΟΙΑ

Αχαριστία, η μάστιγα των χρόνων μας. Άνθρωποι γύρω μας φορώντας μάσκες υποκρισίας και χαρακτήρα κατανόησης που μόλις βρουν την πρώτη ευκαιρία θα σου βγάλουν τα χειρότερα ένστικτα τους αρκεί να κάνουν την δουλειά τους.
Το παράλογο είναι ότι εκεί που έπιναν νερό και έκαναν τεμενάδες δεν έκαναν παράπονα ούτε πουλούσαν πνεύμα, μα όταν τους δόθηκε η λύση και βρήκαν κάποιον να τους βγάλει από το τέλμα που βρίσκονταν φούσκωσαν στήθος ανόρθωσαν πέος και πήραν φόρα ως σύγχρονοι στρατηλάτες να σε θωπεύσουν.
Κάθε μέρα αλλάζουν τα δεδομένα προς το χειρότερο, κάθε μέρα στα παίρνουν με ένα καινούργιο τρόπο, κάθε μέρα σκαρφίζονται κάτι για να είσαι μόνιμα στο χρέος και το φόρο. Τεκμήρια, φόροι, απειλές, φόβος γιατί κάποτε ήσουν αξιοπρεπείς, θες να είσαι αξιοπρεπείς αλλά όχι εκεί ραγιά γονάτισε να σε σφάξω για να αγιάσεις.
Σου χουν κόψει σύνταξη από αυτή που πλήρωνες χρόνια και παρακαλάς για επίδομα, σου χουν κόψει δικαίωμα στην εργασία και παρακαλάς για επίδομα, σου χουν στερήσει μια ζωή ολάκερη και παρακαλάς για επίδομα.

Απάθεια, η συνέπεια των παραπάνω όλοι γίνονται ζόμπι ζουν για να επιβιώνουν και δεν αντιλαμβάνονται ότι η ασπίδα έπεσε και σύντομα τα χειρότερα θα εισβάλουν. Είμαστε άξιοι της τύχης μας, θεατές της καταστροφής μας αγνοούμε συναισθήματα, καρδιά, ψυχή και οδεύουμε προς την καταστροφή μας. Έχω αναφέρει πάλι οι εποχές αλλάζουν και απαλλάσσονται από ανθρώπους και από χρόνο.
Οι επιδιώξεις ίδιες στο πέρασμα του χρόνου ο τρόπος και μόνο αυτός αλλάζει, το σκοτάδι τριγύρω απλώνεται με τους ρυθμούς του έτοιμο να καταπιεί κάθε τι στο πέρασμα του. Άβουλα και απαθή δίποδα που αναμένουν την καταστροφή του γείτονα χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι είναι μέρος της αλυσίδας και απλά και μόνο όταν πέσει ένας τότε θα ακολουθήσει ένα ντόμινο από πτώσεις που θα θέσει τίτλους τέλους.

Άγνοια, το αποκορύφωμα του δράματος, όλοι πληγώνουμε εαυτούς και αλλήλους μείναμε μόνοι μας γιατί δεν μπορούμε να τιθασεύσουμε το εγώ μας. Ξεχάσαμε σεβασμό, ειλικρίνεια, φιλότιμο και αφεθήκαμε στο προσωρινό και το τίποτα. Μας δόθηκε η εντύπωση πως τα δάνεια, οι επιδοτήσεις και και ο ναρκισσισμός είναι τα μέγιστα ιδανικά σε ένα κόσμο ανούσιο, κενό, φούσκα.
Όπως δείχνει το έργο δεν θα έχει ανατρεπτικό τέλος, ολίγοι και σκεπτόμενοι βλέπουν πως οι δυνάμεις επιτίθενται στο θόλο, το θόλο αυτό που μας προστατεύει τόσα χρόνια και που οι πρόγονοι μας γιάτρευαν με το αίμα τους, την ταπεινότητα τους και την ιστορία τους. Ουδείς τέλειος, ουδείς αναμάρτητος, ουδείς αθάνατος.

Κάθε φορά που προσπαθώ να συγκεντρώσω την σκέψη μου, η σύγχυση που μου δημιουργεί η καθημερινότητα με οργίζει, με θλίβει, με θυμώνει.
Κάθε φορά τα ίδια ποσοστά ανθρώπων χαρακτηρίζονται συνωμοσιολόγοι, γραφικοί, τρελοί γιατί οι υπόλοιποι αρνούνται να δουν την αλήθεια, αρνούνται να δουν το διπλανό τους δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει να έχεις υπομονή, αρνούνται στην ιδέα της σκέψης, αδιαφορούν για την ταπεινότητα.
Δεν γνωρίζω αν θα σωθώ, δεν με ενδιαφέρει και τόσο πλέον γιατί δεν κατάφερα από την πλευρά μου να βάλω και εγώ μια πλάτη να στηρίξω το πεδίο και την ασπίδα που μας περιβάλει, δυστυχώς οι άνθρωποι όσα καλά και να τους κάνεις πάντα θα βρουν να πιαστούν από κάτι για να σε στήσουν στον τοίχο, γιατί άπλα επικράτησε η πονηριά, η κακία και ο υπέρμετρος εγωισμός.
Οτιδήποτε υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο, υπάρχει ανεξάρτητα από τη γνώμη σου γι’ αυτό … Είπε ο Σοφός Λαός Μας

https://katohika.gr