Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε μαζικές σφαγές και διώξεις της Ελληνικής μειονότητας, που κατοικούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, κατά την περίοδο 1914-1923.

Η ήττα των Τούρκων στον Ρωσοτουρκινό πόλεμο αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσει η διαδικασία εξόντωσης των Ελλήνων Ποντίων, καθώς υπήρχε συγκεκριμένος πολιτικός σχεδιασμός για την εξόντωση των θρησκευτικών μειονοτήτων.

Έτσι,όλοι οι Πόντιοι στρατιώτες διοχετεύτηκαν σε στρατόπεδα εργασίας, Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι λιποτακτούσαν και γίνονταν αντάρτες στο βουνό, ενώ οι πολίτες Πόντιοι που κατοικούσαν στην επαρχία αναγκάστηκαν να μετακινηθούν πεζοί προς την Άγκυρα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο ποσοστό να πεθάνει κατά την διαδρομή από την εξάντληση, τις κακουχίες, την πείνα και τη δίψα.

Μετά την γενοκτονία των Αρμενίων, που ξεκίνησε τον Απρίλη του 1915, άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για την οριστική πολιτική εκκαθάριση των Ελλήνων Ποντίων, υπό την καθοδήγηση του επονομαζόμενου εθνάρχη της Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.

Περίπου 350.000 Πόντιοι έχασαν την ζωή τους ενώ οι υπόλοιποι κατέφυγαν στη νότια Ρωσία και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα.

Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Ποντίων, όπως δεν αναγνωρίζει και άλλες γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Κούρδων κτλ. Και αυτό συμβαίνει, διότι οι μαζικές επιχειρήσεις εξόντωσης των μειονοτήτων είναι μέρος του στρατηγικού σχεδιασμού της πολιτικής «ΕΘΝΙΚΉ ΕΚΚΑΘΆΡΙΣΗ» που υιοθετείται ακόμη και σήμερα από την εκάστοτε Τουρκική πολιτική ηγεσία.

Οι περισσότεροι Τούρκοι πολίτες δηλώνουν άγνοια για το τι συνέβηκε τότε, ενώ η έλλειψη παιδείας στα μικρά και μεσαία στρώματα του τουρκικού πληθυσμού δεν δίνει την δυνατότητα πρόσβασης σε ιστορικά γεγονότα παρότι μνημονεύονται από Τούρκους ιστορικούς.

Αρκετά καθυστερημένα, τις 24 Φεβρουαρίου του 1994, κατόπιν εισήγησης του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», ενώ τον Δεκέμβριο του 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων, επιδίδοντας σχετικό ψήφισμα προς την Τουρκία, που προέβαλε την απαίτηση για επίσημη αναγνώριση και αποκατάσταση των γενοκτονιών από την Τουρκία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία «υπερηφανευόμαστε» ότι ανήκουμε, ουδέποτε αναγνώρισε την γενοκτονία των Ποντίων.

Και δεν πρόκειται περί εθνικών ζητημάτων και ισορροπιών με την γείτονα χώρα, για να δικαιολογούνται οι αποστάσεις των περισσότερων Ελλήνων πολιτικών από την διεκδίκηση αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων από την Ε.Ε.

Πρόκειται περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

Τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν στοιχειώδεις αρχές πάνω στις οποίες θα έπρεπε να συμμορφώνεται όλος ο πολιτισμένος κόσμος, αν είναι πολιτισμένος… 

 

 Παναγιώτα Μπλέτα

 http://sioualtec.blogspot.com