«Γη Εργασιακής Επαγγελίας»

 

Φεύγουν και δε θέλουν να ξαναγυρίσουν. Ο καλπασμός της (επίσημης) ανεργίας προς το τρομακτικό 30% συνεχίζεται. Χιλιάδες νέοι μένουν εκτός αγοράς εργασίας στα πιο παραγωγικά τους χρόνιας και πολλοί επιλέγουν τον δύσκολο δρόμο της ξενιτιάς για να βρουν λύση.
Την ώρα που η κυβέρνηση εξαγγέλλει προγράμματα, που δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, το ερώτημα που παραμένει διαρκώς επίκαιρο είναι αν θα πρέπει να μείνει κάποιος σε μια χώρα που δεν του δίνει ευκαιρίες. Γνωρίζω ανθρώπους που έφυγαν για τα ξένα, δεν βρήκαν δουλειά και επέστρεψαν.
Και άλλους που είναι έξω και νοσταλγούν την Ελλάδα. Δεν μπορώ να κρίνω 100% το πώς είναι να εργάζεσαι στο εξωτερικό μιας και δεν το έχω κάνει. Εκείνο όμως που θα συμβούλευα κάποιον που έχει πτυχίο προπτυχιακού, μεταπτυχιακού, ενδεχομένως και διδακτορικό και ζει στην Ελλάδα των μνημονίων, θα ήταν να δοκιμάσει την τύχη του και εκτός συνόρων.
Το ρίσκο είναι μεγάλο, όμως κακά τα ψέματα οι ευκαιρίες εντός είναι λίγες. Μετρημένες. Από την άλλη, αν φύγουν τα μυαλά, ποιος θα μείνει για να ανοικοδομήσει τη χώρα όταν έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη; Τα παραπάνω οφείλει να λάβει υπόψη της η κυβέρνηση άμεσα και να ανοίξει τα αυτιά της. Καλά τα 6μηνα προγράμματα απασχόλησης, αλλά για την ώρα είναι παρηγοριά στον άρρωστο, σαν μεθαδόνη.
Χρειαζόμαστε λύσεις ουσιαστικές. Ενίσχυση της επιχειρηματικότητας με προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, μείωση των φόρων και αποδέσμευση της από το κράτος. Αλλά δυστυχώς, η καινοτομία και το ρίσκο, δεν δείχνουν για την ώρα τουλάχιστον, να πιάνουν τόπο στα εντός Ελλάδας πράγματα, όσο το σύστημα λειτουργεί κάτω από αυτή τη δεσποτική εποπτεία λιτότητας που κακά τα ψέματα, επιβάλλεται και από τη "μαμά" Γερμανία. 

 

 Για να είμαι όμως ειλικρινής, η "Γη της Επαγγελίας" δεν υπάρχει. Μπορεί να "δημιουργηθεί" ωστόσο όταν δεν φοβάσαι τη δουλειά. Για το μέλλον σου άλλωστε, μιλάμε. Άντε και καλή τύχη μάγκες... 

 

zougla.gr