Η αίσθηση του Κενού.
Νιώθω άδειος
Είναι ένα συναίσθημα που δύσκολα μπορεί
κάποιος να εξηγήσει και που προσκολλάται με μεγάλη δύναμη στην ψυχή μας.
Το άτομο αισθάνεται κενό εσωτερικά, σαν να αδειάζει η ψυχή του από
θετικά συναισθήματα και πιστεύει ότι η ύπαρξή του δεν έχει κανένα νόημα.
Η αίσθηση του κενού ταρακουνά την συναισθηματική αρχιτεκτονική μας,
φέρνει στην επιφάνεια τις πληγές μας και αν δε θεραπευτεί έγκαιρα,
μπορεί να βλάψει και την ζωτική ύπαρξη μας.
Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να
γεμίσουν το κενό με την αγάπη, το φαγητό, το αλκοόλ, με μια γεμάτη
ατζέντα φίλων, γνωστών και άλλων κοινωνικών γνωριμιών, αφιερώνοντας
περισσότερο χρόνο για χόμπι
ή στο γυμναστήριο. Προσπαθούν με κάθε δυνατό
τρόπο να αισθάνονται καλά, να μην σκέφτονται και να μην θυμούνται ο,τι
τους πονάει. Αν έπρεπε να διαλέξω μια λέξη για να χαρακτηρίσω το αίσθημα
του Κενού η καταλληλότερη θα ήταν πως είναι αφόρητο.
Το αίσθημα του κενού είναι αφόρητο, γιατί στην ουσία του είναι
ακατανόητο αφού μας θυμίζει διαρκώς μια ανάγκη που δεν μπορεί να
προσδιοριστεί με ακρίβεια. Είναι ένα δύσκολο συναίσθημα στο να εξηγηθεί
και στο να κατανοηθεί.
Όταν ένα άτομο αισθάνεται κενό μοιάζει
σαν να κατακλύζεται από μια σειρά αρνητικών συναισθημάτων σε τέτοιο
μεγάλο βαθμό που το οδηγεί στον εκμηδενισμό κάθε θετικού συναισθήματος ή
θετικής σκέψης. Η αποθάρρυνση, η απογοήτευση, η δυσαρέσκεια, το άγχος, η
ανία ή λύπη για τον εαυτό μας είναι τα κύρια αρνητικά συναισθήματα που
μας παγιδεύουν στο κενό. Η καταπολέμηση αυτού του κενού δεν είναι κάτι
εύκολο. Το άτομο νιώθει παγιδευμένο στα νύχια του Κενού και βυθίζεται
διαρκώς σε μια θάλασσα από αμφιβολίες και ανασφάλειες. Κάποιοι βρίσκουν
την δύναμη να αντισταθούν και να πάρουν τα ηνία της κατάστασης στα χέρια
τους.
Το πιο βασικό όπλο για την καταπολέμηση
της αίσθησης του Κενού είναι η γνώση και η αποδοχή του εαυτούς μας. Θα
πρέπει το άτομο να βουτήξει βαθιά μέσα στην ψυχή του και να εντοπίσει
τους παράγοντες που προκαλούν αυτή τη συσσώρευση αρνητικών
συναισθημάτων. Η εξωτερίκευση των συναισθημάτων μας και το να μιλήσουμε
ανοιχτά για ο,τι μας βασανίζει είναι συνήθως ένας καλός τρόπος για να
αρχίσουμε να θεραπεύουμε τις πληγές μας. Η αναζήτηση βοήθειας από
κάποιον ειδικό θα βοηθήσει περαιτέρω στην αποκατάσταση της ψυχικής μας
υγείας. Ζητώντας βοήθεια δεν σημαίνει ότι είμαστε αδύναμοι, αλλά ότι
έχουμε την ικανότητα να συνειδητοποιήσουμε ότι χρειαζόμαστε κάποιον να
ασχοληθεί με το πρόβλημά μας.
Δείτε γύρω σας και ξεχωρίστε αυτούς και
αυτά που αξίζουν στην ζωή σας. Αποδεχθείτε την πραγματικότητα όπως
είναι. Εστιάστε σε αυτό που σας κάνει να νιώθετε καλά, συγκεντρώστε τις
δυνάμεις σας και προσπαθήστε να μην αφήσετε να σας κυριεύσουν οι
αδυναμίες σας. Καταλάβετε πως η τελειότητα δεν υπάρχει και ότι ο καθένας
μας είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος.
Όταν μένουμε μόνοι για πολύ καιρό, γεμίζουμε τον κενό χώρο με φαντάσματα.
Guy de Maupassant
~ Η εποχή του κενού, Δοκίμια για τον σύγχρονο ατομικισμό, Ζιλ Λιποβετσκί. Εκδ: Νησίδες
_______________________Πηγή: tokleidi.com
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου