Όχι άλλο Ευρώ .

Η μεγάλη ιδέα της Ευρωπαικής Ένωσης φαίνεται να ξεφτίζει όλο και πιο πολύ, από τις ίδιες τις πολιτικές διαχείρισής της.

Το σχέδιο που εφαρμόζεται τώρα πια στον πυρήνα του «Πρώτου Κόσμου» και εμφανίζεται ως διακρατικά επιβεβλημένο, έχει ως πρώτη τακτική κίνηση τις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων αγαθών αυτών των χωρών, προκειμένου για την αποπληρωμή των χρεών τους.

Η εμπορευματοποίηση και έμμεση ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων αγαθών οδήγησε σε εκτίναξη όμως των τιμολογίων, με αποτέλεσμα να επιφέρουν τεράστιο ρήγμα στον κοινωνικό ιστό των χωρών.

Η δεύτερη κίνηση είναι η εσωτερική υποτίμηση στο κόστος εργασίας και των συντάξεων στο όνομα της εξυπηρέτησης του δημόσιου εξωτερικού χρέους, που υποθηκεύει όχι μόνο τις περιουσίες των λαών, αλλά και την κοινωνική τους επιβίωση, οξύνοντας ταυτόχρονα τις δομικές ανισότητες εντός της Ευρωζώνης.

Σύμφωνα με σχετική έρευνα του ESCEM School of Management του Βερολίνου, το καθεστώς των μνημονίων και των υποτιθέμενων προγραμμάτων προσαρμογής και διάσωσης όχι μόνο δεν διέσωσαν μισθούς και συντάξεις στην Ελλάδα, αλλά από τα χρήματα του δανεισμού μόνο ένα ποσό μικρότερο των 10 δις ευρώ κατέληξε στον Ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό. Το υπόλοιπο χρησιμοποιήθηκε για την αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων ιδιωτών πιστωτών και για την ανακεφαλαιοποίηση ιδιωτικών τραπεζών, ενώ επισημαίνεται και η μετατροπή του νομικού καθεστώτος του ελληνικού χρέους σε επίσημο χρέος προς υπερεθνικούς οργανισμούς και κράτη.

Η τρίτη κίνηση είναι η απελευθέρωση στην κυκλοφορία του κεφαλαίου. Θεωρητικά η απορύθμιση στην κυκλοφορία του κεφαλαίου στηρίζει εισροή και εκροή κεφαλαίων προς και από τη χώρα. Πρακτικά όμως αυτό που γίνεται είναι τα κεφάλαια να εισρέουν κερδοσκοπικά στην αγορά ακινήτων και να φεύγουν αμέσως μετά.

Η τρίτη κίνηση είναι η επιστράτευση του κεντρικού χρηματοπιστωτικού συστήματος (βλέπε Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- ΕΚΤ) σε επίσημο πιστωτή των κρατών, με το πρόσχημα να αποκτούν ευκολότερη πρόσβαση στις αγορές.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο ρόλος της ΕΚΤ είναι η διαχείριση του ευρώ, έτσι ώστε να διατηρούνται σταθερές οι τιμές της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής της ΕΕ, στηρίζοντας την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Κανένας τέτοιος ρόλος όμως δεν φαίνεται να ασκείται από την ΕΚΤ, καθώς το σημερινό αποτέλεσμα είναι ένα ευρώ τριών ταχυτήτων μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχει οδηγήσει σε ανεργία, και μεγεθυντική ανάπτυξη όχι πραγματική που ενισχύει την ευημερία των λαών.

Αντί λοιπόν να αγωνίζεται για την ευρωστία των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό τους, η ΕΚΤ αγωνίζεται με κάθε τρόπο θεμιτό ή αθέμιτο για τη ευρωστία του Ευρωπαϊκού Τραπεζικού Συστήματος, που όμως το διαχειρίζονται ιδιωτικά κεφάλαια και κερδίζουν τα ιδιωτικά κεφάλαια και όχι οι λαοί που συνδράμουν στο οικοδόμημα της Ένωσης. Ένας από τους κυρίαρχους λόγους που αποχώρησε η Μ. Βρετανία.

Η τέταρτη κίνηση είναι η απελευθέρωση των αγορών, μέσω του πολυεθνικού κεφαλαίου. Οι ισχυρότερες χώρες κατακλύζουν με προϊόντα και υπηρεσίες τις ασθενέστερες αναγκάζοντας τες να τα αφομοιώσουν, με το status του τιμολογιακού ανταγωνισμού.

Η βίαιη ανατροπή στο λιανεμπόριο των εγχώριων επιχειρήσεων ή αλυσίδων έφερε την μετατόπιση του καταναλωτικού κοινού προς τις πολυεθνικές επιχειρήσεις με τις «αγοραίες» τιμολογήσεις των προϊόντων και την ανάγκη του ακριβού δανεισμού στις εγχώριες προκειμένου να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό, σε αναντιστοιχία με την φθηνή και άφθονη χρηματοδότηση των πολυεθνικών.

Όλα αυτά οδηγούν στον ιδρυματισμό, όχι μόνο της οικονομίας, αλλά και των κοινωνιών που εντάσσονται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής «ειρήνης».

Η οικονομία δεν θεραπεύει αλλά διατηρεί τις αναπηρίες της στις ασθενέστερες χώρες, ενώ οι κοινωνίες αποκτούν το σύνδρομο του εγκλεισμού σε προστατευτικές φυλακές πολιτικής χειραγώγησης. Και αν αυτοί δεν είναι λόγοι για να κάνει μια χώρα την ανατροπή και να διεκδικήσει την ανεξαρτησία της τότε ποιοι άλλοι μπορεί να είναι…

 Παναγιώτα Μπλέτα

http://sioualtec.blogspot.gr