ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟΥ 2021

 

Η συντακτική ομάδα του Rocking.gr επιλέγει τις 30 κυκλοφορίες της χρονιάς

Το 2021 δεν ήταν σαν το 2020, αλλά και πάλι οι συνθήκες υπό τις οποίες λειτούργησε η μουσική βιομηχανία ήταν μακριά από το να θεωρηθούν φυσιολογικές. Συγκεκριμένα για τη δισκογραφία η χρονιά που μας αφήνει θα μπορούσαμε να πούμε πως υπήρξε εν μέρει προέκταση και αντανάκλαση της προηγούμενης

Μπορεί, δειλά-δειλά, σε κάποιες περιοχές του κόσμου να ξεκίνησαν να πραγματοποιούνται μεμονωμένες συναυλίες ή περιοδείες, δίνοντας έτσι το έναυσμα ή το κίνητρο στους καλλιτέχνες να κυκλοφορήσουν νέες δουλειές, αλλά η πλειονότητα είναι ακόμα διστακτική, μεταφέροντας τις δραστηριότητες για του χρόνου ή ακόμα και του παραχρόνου. Καθότι οι περισσότεροι καλλιτέχνες βλέπουν την κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ ως την αφορμή για να βγουν σε περιοδεία, η δισκογραφία κι αυτήν τη χρονιά επηρεάστηκε σημαντικά.

Όμως, ήδη το 2020 ήταν πολλές οι κυκλοφορίες που αναβλήθηκαν και δεν μπορούσαν να κρατηθούν περισσότερο σε ένα συρτάρι (ή σε έναν σκληρό δίσκο για να ακριβολογούμε). Συγκροτήματα μεγάλου βεληνεκούς, όπως οι Foo Fighters και οι Iron Maiden, πάγωσαν τις κυκλοφορίες των έτοιμων νέων άλμπουμ που είχαν για πάνω από ένα έτος, αλλά τελικά τα κυκλοφόρησαν μέσα στο 2021, όπως και πολλοί ακόμα καλλιτέχνες. Αυτό το γεγονός ήρθε να επισκιάσει τις όποιες επιφυλάξεις και εν τέλει είχαμε μια ιδιαιτέρως παραγωγική χρονιά.

Την ίδια στιγμή έχει προκύψει ένα νέο πρόβλημα, το οποίο αν αναφερόταν πριν μερικά χρόνια θα μπορούσε κάποιος να το θεωρήσει αποκύημα φαντασίας και μόνο, αφού η δισκογραφία επηρεάστηκε σημαντικότατα από το πρόβλημα παραγωγής βινυλίων που προέκυψε! Αφενός η έλλειψη πρώτων υλών κι αφετέρου αυξημένη ζήτηση (κάποιοι θα πουν και η ζήτηση του νέου άλμπουμ της Adele) μπλόκαραν τα εργοστάσια παραγωγής, με αποτέλεσμα ο χρόνος απόκρισης να ξεπερνά τους 6-8 μήνες! Σύμφωνα με στελέχη δισκογραφικών εταιρειών, το βινύλιο αποτελεί τον βασικό πυρήνα εσόδων πωλήσεων φυσικού προϊόντος και είναι εξαιρετικά σημαντικό να είναι διαθέσιμο κατά την ημερομηνία κυκλοφορίας του άλμπουμ. Σε διαφορετική περίπτωση, παρατηρείται σημαντικά μειωμένη ζήτηση, ήτοι μειωμένα έσοδα, ήτοι απαγορευτικό κυκλοφορίας! Κάτι που είναι πολύ ενοχλητικό για έναν καλλιτέχνη που έχει ολοκληρώσει το δημιουργικό κομμάτι του και πρέπει να περιμένει τόσους μήνες για να κυκλοφορήσει το έργο του.

Με βάση το παραπάνω πλαίσιο του εξωτερικού περιβάλλοντος εδώ στο Rocking.gr μπορούμε να πούμε ότι ήταν μια καλή χρονιά για τη rock μουσική και όλα τα παρακλάδια της, κρίνοντας από τις περισσότερες από 800 νέες κυκλοφορίες που παρουσιάστηκαν μέσα από τις ηλεκτρονικές μας σελίδες, και οι οποίες εκτείνονται σε ένα μεγάλο εύρος του φάσματος της μουσικής αυτής. Κυρίως, όμως, το κρίνουμε βάσει του πρώτου και μάλλον σημαντικότερου καθρέπτη του συνόλου της σοδειάς, ο οποίος είναι η λίστα με τα 30 καλύτερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν κατά τη διάρκειά της χρονιάς. Μια λίστα που συνέθεσαν με τις ψήφους τους οι συντάκτες του μέσου μας.

Όπως λέμε κάθε χρόνο, οι παραδόσεις είναι για να τηρούνται, αλλά για εμάς η λίστα αυτή είναι κάτι παραπάνω από παράδοση. Είναι ένα τελετουργικό του οποίου τα αποτελέσματα αδημονούμε να μάθουμε πρώτοι εμείς οι ίδιοι, όντας πρωτίστως ακόμα οπαδοί της μουσικής, και μια παρέα ανθρώπων που παθιάζεται να γράφει, να μιλάει, να ανταλλάσσει γνώμες και ιστορίες γύρω από αυτή.

Ήρθε, λοιπόν, η στιγμή να σας παρουσιάσουμε τη λίστα μας με τα 30 καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, καθώς ετοιμαζόμαστε να βουτήξουμε ακόμα πιο βαθιά στις μουσικές που μας προσέφερε το 2021.

Spotify Playlist

(Κάντε click στο εξώφυλλο ή τον τίτλο του άλμπουμ για να διαβάσετε την πλήρη κριτική του άλμπουμ)

30

Robert Plant & Alison Krauss
"Raise The Roof"

Δε θυμάμαι εδώ και πόσα χρόνια - ίσως ακόμα και δεκαετίες - λένε τον Plant «γερασμένο». Αν ο Robert μπορούσε να διαβάσει όλα όσα γράφονται γι’ αυτόν, το πιθανότερο είναι ότι θα γελούσε από μια γωνία και θα συνέχιζε να ρουφάει τη ζωή όπως κάνει εδώ και πάνω από μισό αιώνα. [...] Αειθαλής και τίμιος ο Robert, διαχρονικός και αυτός ο δίσκος.

29

Greenleaf
"Echoes From A Mass"

Η παρατεταμένη εξαιρετική κατάσταση των Σουηδών εμφανίζεται κι εδώ. Έχοντας βρει εδώ και κανα δυο δίσκους την ιδανική φόρμουλα stoner / heavy / blues rock, συνεχίζουν με τα συστατικά αυτής.

28

Motorpsycho
"Kingdom Of Oblivion"

Για μια ακόμα φορά, ένας δίσκος της νορβηγικής τριάδας με έκανε να τον ακούσω ξανά και ξανά, καταλήγοντας και πάλι στο να με ρουφήξει μέσα στην ποιότητά του. Σε σχέση με προηγούμενες δουλειές τους, η συγκεκριμένη είναι περισσότερο ένας hard rock δίσκος με μεγάλα riffs, με τα υπόλοιπα γνωστά στοιχεία να είναι επίσης παρόντα, απλώς σε διαφορετικές δόσεις σε σχέση με άλλες φορές.

27

Damon Albarn
"The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows"

Ο δεύτερος solo δίσκος του Damon Albarn ξεχειλίζει ομορφιά, μελωδίες κι έμπνευση. Ακόμη περισσότερο όμως, κάνει σαφές, ότι ο 53χρονος Βρετανός παραμένει νέος και περιπετειώδης στην ψυχή και ότι, καθώς τα χρόνια περνούν, αυτός δεν δείχνει να χάνει τίποτα από τη δημιουργικότητά του, αλλά, αντιθέτως, με κάθε νέο του βήμα, διευρύνει τα όρια της σύγχρονης μουσικής.

26

Nick Cave & Warren Ellis
"Carnage"

Είναι μοναδικός ο τρόπος με τον οποίο ο Nick Cave κυνηγά και συλλέγει κάθε του ανάμνηση, μετατρέποντάς τη σε ένα ιμπρεσιονιστικό ποίημα αφηγηματικού χαρακτήρα. Δίνει πνοή και αξία σε κάθε ξεχασμένη του ιστορία, δημιουργώντας μέσω των τραγουδιών του ένα αυτοβιογραφικό κολάζ συναισθημάτων.

25

Trivium
"In The Court Of The Dragon"

Γεμάτο με επικές και μελωδικές στιγμές, με κομμάτια που πλέον καταλαβαίνεις ότι έχουν τη σφραγίδα και ποιότητα των Trivium. Μοντέρνο, δυνατό Αμερικάνικο metal με τα riffs του, τα εμβληματικά και πιασάρικα choruses, αλλά με βάθος και νόημα.

24

Lingua Ignota
"Sinner Get Ready"

Η Lingua Ignota με το "Sinner Get Ready" ανοίγει για τον εαυτό της έναν μεγάλο καλλιτεχνικό ορίζοντα. Αποφεύγει τις παγίδες του να είναι απλώς ακόμα μία φωνή του #metoo και συγκροτεί μια περσόνα που τελικά αποδεικνύεται πολύ πιο ελεύθερη κι ευέλικτη, μουσικά και θεματικά. Κυρίως όμως, μας χαρίζει ένα αληθινά θαυμάσιο άλμπουμ που στέκει ισάξια - αν όχι ακόμα παραπάνω - από τον σοκαριστικό του προκάτοχο.

23

Wolf Alice
"Blue Weekend"

Αρμονία και μελαγχολία. Γαλήνη και απόσταση. Το μπλε είναι παράξενο χρώμα, όλοι το ξέρουν αυτό. Οι Wolf Alice με την τρίτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους, εκούσια ή όχι, καταφέρνουν μια άψογη απόδοση αυτής της δυϊκότητας. Το σύνολο πηγαίνει από τη χαρά στη λύπη κι από την ένταση στην ηρεμία μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. 

22

Fucked Up
"Year Of The Horse"

Συχνά χρησιμοποιούμε όρους που έχουν προ πολλού απολέσει την κυριολεκτική τους έννοια: ακούμε ‘’progressive’’ που δεν είναι προοδευτικό, ακούμε ‘’post’’ που δεν σηματοδοτεί το ότι είναι μετά από κάτι. Υπό αυτό το πρίσμα, το "Year Of The Horse" μοιάζει να είναι κυριολεκτικά ένα απόλυτο post-hardcore άλμπουμ. Ένα άλμπουμ που διατηρεί τις ρίζες του με το παρελθόν αλλά ταξιδεύει προς το μέλλον της σκληρής μουσικής, εκεί που όλα τα όρια και οι διαχωριστικές γραμμές έχουν ολοκληρωτικά ξεθωριάσει, προς όφελος μόνο ενός μουσικό-λογοτεχνικού storytelling.

21

Arab Strap
"As Days Get Dark"

Το "As Days Get Dark" είναι μια γλυκόπικρη κατάθεση, ένα κοκτέιλ από wild mood swings που ισσοροπεί μεταξύ κατάθλιψης κι ευτυχίας. Ακόμη περισσότερο όμως, αποτελεί την ιδανική επιστροφή ενός συγκροτήματος που, ομολογουμένως, μας είχε λείψει αρκετά και μια υπόσχεση πως, όσο σκοτεινές κι αν καταλήξουν να γίνουν οι μέρες μας στο μέλλον, οι Arab Strap θα συνεχίσουν να αποτελούν μια πραγματικά ιδανική ηχητική συντροφιά.

20

Dream Theater
"A View From The Top Of The World"

Το "A View From The Top Of The World" φαίνεται να καταφέρνει να κερδίζει τον τίτλο της αρτιότερης δουλειάς τους μετά τη φυγή του Mike Portnoy, κοντράροντας στα ίσια το προ δεκαετίας "A Dramatic Turn Of Events". Οι Dream Theater δείχνουν πως μέσα στα πλαίσια του καθορισμένου και χαρακτηριστικού ήχου τους, έχουν ακόμη πολλά να πούν και παραμένουν μια μπάντα δυναμική και εμπνευσμένη που δεν επαναπαύεται στο ένδοξο παρελθόν της.

19

Thronehammer
"Incantation Rites"

Απαιτείται τεράστια ικανότητα για να φαίνονται τα έντεκα ή δεκαπέντε λεπτά των τραγουδιών, απαραίτητα για τη συνοχή τους. Εναλλαγές ρυθμών, το καθαρόαιμο doom συναντά τα epic και death ξαδέρφια του (εννοείται τα βρετανικά των '90s), ενώ και ο sludge χαρακτήρας που βρήκαμε στο ντεμπούτο, δε λείπει ούτε τώρα. Υπάρχουν τραγούδια που θα μας συντροφεύουν για χρόνια, θεωρώ ότι είναι άχαστο να τα ακολουθήσουν και άλλα.

18

Iron Maiden
"Senjutsu"

Σίγουρα μπορούν να υπάρξουν οι γνωστές συζητήσεις για τις διάρκειες και τον επικρατούντα mid-tempo χαρακτήρα, όμως αν προσπαθήσουμε να απομονώσουμε τα αναπόφευκτα προσωπικά φίλτρα - τις προτιμήσεις, τις ενστάσεις, τον οπαδισμό - προκύπτει εύκολα το συμπέρασαμα πως με το "Senjutsu" οι Iron Maiden στέκονται για μια ακόμα φορά αξιοπρεπέστατοι ως κι εντυπωσιακοί, τιμώντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τον μύθο τους.

17

Architects
"For Those That Wish To Exist"

Εκεί όμως που άλλοι θα προσπαθούσαν να αναπαράγουν δοκιμασμένες φόρμουλες, οι Architects προχωράνε μπροστά. Μπορείς να το δεις σαν την προδιαγεγραμμένη πορεία μιας μπάντας που τιμά το παρελθόν της, δεν επαναπαύεται και κοιτάει το μέλλον, ανοίγοντας ένα νέο, διαφορετικό και πολλά υποσχόμενο κεφάλαιο στην καριέρα τους. Ανάθεμα την πανδημία, αυτά τα τραγούδια είναι φτιαγμένα για live.

16

Vola
"Witness"

Οι Vola έχουν τη δυνατότητα να συνθέτουν με εξαιρετικό τρόπο, αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες τους και παράλληλα να απευθύνονται σε οπαδούς του progressive ήχου, όπως τον έστησαν οι Pain Of Salvation, οι Leprous, οι Port Noir, αλλά και μετέπειτα οι Katatonia.

15

Need
"Norchestrion: A Song For The End"

Οι Need καταφέρνουν όχι μόνο να διατηρήσουν, αλλά να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο το προσωπικό ηχόχρωμα που έχουν αποτυπώσει στην ως τώρα πορεία τους, δημιουργώντας ένα σπουδαίο σε όλα του progressive metal άλμπουμ που έρχεται να ικανοποιήσει τη δίψα όσων ακόμα επιζητούμε ολοκληρωμένες δουλειές, οι οποίες σφύζουν ταλέντο, έμπνευση και συναίσθημα.

14

Heavy Feather
"Mountain Of Sugar"

Είναι αξιοθαύμαστη η ισορροπία που επικρατεί σε όλα τα επίπεδα: Μεταξύ των blues και του '70s hard rock, μεταξύ των κυρίαρχων τραγουδιών και της ατμόσφαιρας, ανάμεσα στην ανεβαστική και την πιο laid back διάθεση, ανάμεσα στα παιξίματα και την ουσία με μαεστρικά απλές ενορχηστρώσεις, ανάμεσα στα τέσσερα μέλη και τη συνεισφορά τους ποσοτικά στο τελικό αποτέλεσμα.Και αν κάποιος θεωρήσει ότι η πρότασή τους είναι αναχρονιστική, θα πω ότι το "Mountain Of Sugar" είναι τόσο ποιοτικό και καλοφτιαγμένο που αποκτά εξαρχής διαχρονικό χαρακτήρα.

13

Black Midi
"Cavalcade"

Το "Cavalcade" είναι ένα καταπληκτικό άλμπουμ. Ένα από εκείνα τα άλμπουμ που - άθελα τους - ίσως και να ταράζουν τα νερά και να αποτελούν έμπνευση για επίδοξους νέους καλλιτέχνες. Ένα περιπετειώδες κι ευφάνταστο rollercoaster, που μοιάζει από μόνο του να είναι πιο επικίνδυνο και απρόβλεπτο από την πλειοψηφία των rock δίσκων που κυκλοφορούν σήμερα.

12

Mogwai
"As The Love Continues"

Οι αγαπημένοι γλασκωβίτες με το "As The Love Continues" παρουσίαζουν για άλλη μία φορά μία εθιστική κυκλοφορία. Η συγκεκριμένη ακροβατεί πολύ όμορφα ανάμεσα στις πιο πρόσφατες συνθέσεις τους που τείνουν σε πιο ηλεκτρονικές, πιο προσιτές, λίγοτερο εσωστρεφείς δομές αλλά και προσφέρει και κάποια κομμάτια που θυμίζουν Mogwai από τα παλιά, τα πιο μιρλιάρικα χρόνια.

11

Gojira
"Fortitude"

Σε έναν κόσμο που κλίνει όλο και περισσότερο στην κενή διασκέδαση, η απάντηση των Gojira είναι γεμάτη περιεχόμενο, ηχητικά και στιχουργικά. Ένα σύνολο που όταν με το καλό ξανανοίξουν οι συναυλιακοί χώροι θα βγαίνουν τέσσερις τύποι ντυμένοι στα μαύρα, θα το αποδίδουν χωρίς φρου-φρου κι αρώματα, και θα παίρνουν κεφάλια.

10

Godspeed You! Black Emperor
"G_d's Pee AT STATE'S END!"

Δεν ξέρω που να τοποθετήσω το "AT STATE'S END" στο σύνολο της δισκογραφίας τους και δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο έχει νόημα. Ξέρω ότι κουβαλάει άπειρες ανατριχίλες και πολύ μεγάλα συναισθήματα. Ότι γίνεται ακόμα καλύτερο όσο το ακούς. Ότι οι δύο μεγάλες συνθέσεις είναι αντάξιες της κληρονομιάς τους και οι δύο συμπληρωματικές, πολύ γενναιόδωρες για όσους δώσουν λίγη προσοχή. Και ξέρω ότι είναι τουλάχιστον ισάξιο - αν όχι καλύτερο - του "Luciferian Towers".

9

Black Country, New Road
"For The First Time"

Ο ήχος τους φλερτάρει με το post-punk της εποχής μας, αλλά τελικά πλησιάζει ένα όμορφο, γλυκόπιοτο και αρκετά πειραματικό post-rock που θυμίζει εξαιρετικά το παικτικό στιλ των Slint. Κατά βάθος παρουσιάζει μια μοντέρνα εκδοχή των πιο πρόσφατων Swans και ουσιαστικά δημιουργεί ένα experimental rock μέσα από jazz συνθετικό και ενορχηστροτικό πρίσμα/τακτική. Κι ο τρόπος που χτίζονται τα κομμάτια είναι απολαυστικός.

8

Soen
"Imperial"

Χωρίς να πραγματοποιούν σαρωτικές επεμβάσεις στον ήχο τους, οι Soen συνεχίζουν να βαδίζουν τον ανοδικό δρόμο της επιτυχίας, κυκλοφορώντας έναν ακόμα άριστο δίσκο. Εστιάζουν περισσότερο από ποτέ στην ανάδειξη της φωνής του Joel Ekelof, γράφουν πιασάρικα ρεφρέν, παραμένουν metal και σε συνδυασμό με τα ατμοσφαιρικά τους σημεία φτάνουν νέες κορυφές.

7

Idles
"Crawler"

Οι Idles, στον τέταρτο δίσκο τους, παίρνουν αποστάσεις από τη δική τους "Πολιτιστική Επανάσταση" που κυριαρχούσε στο "Ultra Mono" και παράγουν μουσική από καρδιάς, ενώ, συγχρόνως, στο μουσικό κομμάτι φλερτάρουν με post-punk ατμόσφαιρες και με τη σκοτεινή μελαγχολία των Interpol και των Bad Seeds. Έτσι, καταφέρνουν να ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στην πορεία τους.

6

Panopticon
"...And Again Into The Light"

Η απόγνωση, η οργή, η ελπίδα και η απογοήτευση, η συγκίνηση και η απάθεια, το σφύξιμο και το βούρκωμα, αλληλοσυμπληρώνονται με σκοπό την αποδοχή. Τα συναισθήματα που μεταδίδει αυτός ο δίσκος δικαιώνονται από την τελική του αίσθηση. Στο πέρας της ακρόασης, το "…And Again Into The Light" έχει να αναμετρηθεί μόνο με τον εαυτό του, αλλά και εσύ με όσα σου «ξύπνησε».

5

Wheel
"Preserved In Time"

Το "Preserved In Time" στέκεται ως ένας απολαυστικός δίσκος, καταφέρνοντας με μαεστρία να φέρει στο νου τους τεράστιους Solitude Aeturnus, την ίδια στιγμή που βρίσκεται μοναχικός κι αυτόφωτος, ως ένα σύγχρονο κομψοτέχνημα του είδους. Η προσήλωση στο δημιουργικό στόχο ενός συντριπτικού άλμπουμ είναι συγκινητική, με τις δομές του υλικού να αποκαλύπτουν με κάθε νέα ακρόαση την πολύ λεπτομερή δουλειά που πραγματοποίησε η μπάντα σε συνθετικό και συναισθηματικό επίπεδο του.

4

Green Lung
"Black Harvest"

Τι όμορφο πάντως όταν πέφτεις πάνω σε μία δουλειά με όραμα, με μεράκι. Όταν κάτι είναι έτσι καλοδουλεμένο, δε χρειάζεται να είσαι γνώστης και μύστης για να εκτιμήσεις την ποιότητα, την καταλαβαίνεις. Οι Green Lung από την πρώτη στιγμή μου το έβγαλαν αυτό.

3

Turnstile
"Glow On"

Με πιο δυνατά σημεία τους το απίστευτο groove που διαθέτουν και την ικανότητα του Brendan Yates να μεταπηδά από μελωδικές φωνητικές γραμμές σε παθιασμένα ουρλιαχτά, το συγκρότημα μπλέκει μεταλλικές κιθάρες με ονειρικές ατμόσφαιρες και τσιτωμένα punk άσματα με πειραματικά r’n’b skitάκια, κι έτσι πετυχαίνει να μας παραδώσει έναν δίσκο που έχει όλες τις προοπτικές για να θεωρείται «κλασικός» στο μέλλον.

2

Mastodon
"Hushed And Grim"

Το "Hushed And Grim" είναι ακριβώς αυτό, ένα επικό metal/rock οδοιπορικό στη θλίψη, στην ανθρώπινη ψυχή και στις αντανακλάσεις των εμπειριών μας. Αποτελεί επίσης ακόμα ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα μιας εξαιρετικής μπάντας που - σιωπηλή και βλοσυρή - αρνείται να τιθασεύσει τις δυνατότητες της, παρά συνεχίζει να γράφει ιστορία μέσω του ταλέντου, της φιλίας και της αλήθειας της μουσικής που μπορεί να γεννήσει.

1

Converge
"Bloodmoon : I"

Σε κάθε δευτερόλεπτο η μουσική διακατέχεται από μια φιλοσοφία σύνθεσης φαινομενικά ετερόκλητων αλλά ουσιωδώς πλησίων. Βλέμματα που γυαλίζουν, μουσικοί που κοιτούν μπροστά έχοντας ως σύμμαχο αυτογνωσία, συμπληρωματικότητα και δίψα. Ένας δίσκος που μετασχηματίζει τα εκφραστικά μέσα των μουσικών τόσο διεξοδικά, ώστε να στέκει ταυτόχρονα αυτόνομος αλλά και τομή των δισκογραφιών τους.

 

 https://www.rocking.gr/