ΧΑΡΑΚΙΡΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ

Χαρακίρι έκαναν για λόγους ατίμωσης οι Ιάπωνες διότι δεν μπορούσαν να αντέξουν την ντροπή για ό,τι δεν ήταν συμβατό με τις αξίες, τις ιδέες τους και τον τρόπο ζωής τους. Πρέπει να ομολογήσουμε βέβαια πως χρειάζονταν και παλικαριά για να σκίσεις τα σωθικά σου υπακούοντας στον άγραφο νόμο της αξιοπρέπειας.

Φιλότιμο είχε μια μερίδα ενός λαού που αποκαλούνταν Έλληνες και δεν χρειάζονταν να σκίζουν τα σωθικά τους σε περίπτωση ντροπής και ατίμωσης. Απλά άλλαζαν στρατόπεδο. Το φιλότιμο ήταν μια κατάσταση που κουβάλαγε αυτός ο λαός για αιώνες και το έδειχνε έμπρακτα στις δύσκολες στιγμές της κοινωνίας αλλά και στην καθημερινότητα όπου σκόνταφτες συνέχεια πάνω στον σεβασμό, που είναι πρωτοξάδερφο του φιλότιμου. 

Με τα χρόνια χάθηκε το χαρακίρι από τους Ιάπωνες αφού εξέλειπαν οι αξίες που υπηρετούσε, έτσι ακριβώς χάθηκε και το φιλότιμο από τους Έλληνες αφού νέες αξίες αντικατέστησαν αυτές που υπηρετούσε το φιλότιμο. Για τις αιτίες που χάθηκαν όλα αυτά χρειάζεται μεγάλη κουβέντα και είναι δύσκολο να γίνουν σε μια κόλλα χαρτί. 

Οι αφορμές για την θύμηση του φιλότιμου ειδικά στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι εκατομμύρια όπως και ο συνδυασμός φιλότιμο με ολίγη από χαρακίρι θα ήταν μια ένδειξη πως κυκλοφορούν ακόμη έλλογα όντα ειδικά ανάμεσα στην τάξη των “αρχόντων” αυτού του τόπου. Θα σταθούμε σε μια και μοναδική στιγμή των ημερών όπου οι συνταξιούχοι είναι στον δρόμο και ένας από αυτούς δηλώνει : 

“ Οι συνταξιούχοι σήμερα είναι οι πυλώνες της ελληνικής οικογένειας και γι’ αυτό αν μας μειώσουν κι άλλο την σύνταξη δεν θα μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας και τις οικογένειές τους”. 

Φυσικά έχει απόλυτο δίκιο ο άνθρωπος διότι αυτή είναι η κατάληξη της πολιτικής που ασκούν οι κατακτητές μέσω των διορισμένων “αρχόντων”. Όμως στο άκουσμα αυτών των λόγων η λογική λέει πως κάποιος από τους “άρχοντες” θα έπρεπε να κάνει χαρακίρι αν είχε ολίγη από φιλότιμο. Κανένας συνταξιούχος δεν έκανε αυτή την συμφωνία με το κράτος όταν για χρόνια τον καλούσε να πληρώνει τις αποκαλούμενες ασφαλιστικές εισφορές. Κανένας συνταξιούχος δεν θέλησε να γίνει βάρος στην πατρίδα και να τον ταΐζει γι΄αυτό και με στερήσεις πλήρωνε το μερτικό του ούτως ώστε να έχεις αξιοπρεπή γεράματα και να γίνει πράξη κι αυτό που έλεγε μια ζωή, “να ξεκουραστεί βρε αδερφέ”. 

Αντ’ αυτού έφτασε να γίνει πυλώνας της οικογένειας με κουτσουρεμένη σύνταξη και αντί για ξεκούραση να είναι πλημμυρισμένος με την αγωνία της μείωσης της σύνταξης. εκτός από τα άλλα προβλήματα της ανεργίας των παιδιών κ.λπ. Όλα αυτά βέβαια αν ο συνταξιούχος έχει την τύχη να είναι υγιής διότι αν συμβαίνει το αντίθετο η σύνταξη γίνεται ατμός σε γιατρούς και φάρμακα χωρίς να επαρκεί για την κάλυψη των προβλημάτων. Θα ήταν πάρα πολύ απλό να αναφωνήσουμε όλοι μαζί πως τα θέλει ο κώλος τους αφού τους ψηφίζουν και πως η πολιτική και οι πολιτικοί είναι καθρέπτης της κοινωνίας. Όπως και άλλα αναθέματα. Όμως...υπάρχει ένα τεράστιο όμως που σε κάνει να θυμάσαι το φιλότιμο σε συνδυασμό με το χαρακίρι. 

Όλοι αυτοί οι άρχοντες που ζητάνε την ψήφο όλων γιατί πάντα οραματίζονται ένα καλύτερο μέλλον δεν βλέπουν πως το παρόν είναι θάνατος για πολλούς ανθρώπους και στην προκειμένη περίπτωση για τους συνταξιούχους; Εντάξει εντολές εκτελούν και θα κάνουν κι άλλα χειρότερα διότι κανένας ΝΑΙνέκος, ούτε Πηλιογούσης, ούτε Εφιάλτης διέθετε δυο δράμια φιλότιμο. Το μέλλον του συνταξιούχου κάποτε ήταν η ξεκούραση και η προκοπή των παιδιών του, δεν χρειαζόταν κανέναν οραματιστή να του μιλήσει για την προκοπή του. Σήμερα μέσα στον φόβο για όλα νιώθει πυλώνας της επιβίωσης για την οικογένεια του. 

Ίσως να αλλάξουν λίγο τα πράγματα αφού δεν υπάρχει φιλότιμο να μην είναι κι αυτός πυλώνας, όπως το νιώθει, αλλά να γίνει πυλώνας από αυτούς της ΔΕΗ που κουβαλάνε το ρεύμα στολισμένος με τα κρεμασμένα κουφάρια των αφιλότιμων που έχουν σκοτώσει την ζωή τους αλλά και την οικογένειά τους. 

 

 

του Γιάννη Λαζάρου 

https://www.stontoixo.com