το μεγαλύτερο στάδιο του κόσμου

 

Ψάχνοντας για το μεγαλύτερο στάδιο του κόσμου, μπορεί κανείς να κάνει σκέψεις που θα φεύγουν όλο πιο μακριά. Από το Μαρακανά της Βραζιλίας μέχρι κάποιο στάδιο στην Πιονγιάνγκ προς τιμήν του Ηγέτη και από κάποιο γήπεδο στις ΗΠΑ που παίζουν «φούτμπολ» και βάζουν τεράστια «monster trucks» να καταστρέφουν αυτοκίνητα μέχρι αγώνες πυγμαχίας με καγκουρό στην Αυστραλία.

Η αλήθεια είναι όμως ότι το μεγαλύτερο στάδιο που υπήρξε ποτέ βρίσκεται στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Πράγα. Η παραπάνω φωτογραφία ίσως το αδικεί, αλλά ευτυχώς το γεγονός ότι υπάρχει ένα κανονικό γήπεδο ακριβώς δίπλα του σαν κλίμακα δείχνει πόσο τεράστιο ήταν το Στράχοβ, το γιγάντιο τσιμεντένιο γήπεδο της Τσεχοσλοβακίας. Αν εξαιρέσουμε την πίστα της Ινδιανάπολις (όπου γίνονται αγώνες μηχανοκίνητου αθλητισμού), μιλάμε για το μεγαλύτερο αθλητικό κέντρο του κόσμου.

Αν πάλι δεν καταλάβατε για τι μέγεθος μιλάμε, εδώ το βλέπουμε πανοραμικά και ναι, με πρόχειρους υπολογισμούς χωράει περίπου 9 γήπεδα, αφού ο αγωνιστικός χώρος έχει έκταση πάνω από 63.000 τετραγωνικά μέτρα. Εδώ υπάρχει και ένα photosphere του που σε ζαλίζει. Σκεφτείτε έναν προπονητή να στείλει για τιμωρία τους αθλητές να κάνουν «3-4 γύρους». Το Στράχοβ έχει ζωή από το 1926, όταν μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο κατασκευάστηκε για να γίνονται εκεί γυμναστικές επιδείξεις από το κίνημα των Σοκόλ. Μετά την εγκαθίδρυση του κομμουνισμού στη χώρα, το τσιμεντένιο τέρας δεν πήγε χαμένο, ούτε και οι αγώνες επίδειξης. Όλα τα καθεστώτα άλλωστε λατρεύουν τέτοιου είδους θεάματα. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το στάδιο με τις μετέπειτα προσθήκες σε εξέδρες χωρούσε 220.000 θεατές (κατά άλλους 250.000) και αν αναρωτιέστε, ναι γέμιζε πολλές φορές.

Επί κομμουνισμού έγιναν μερικές από τις πιο θεαματικές επιδείξεις όλων των εποχών, οι λεγόμενες Σπαρτακιάδες για να γιορτάζεται η απελευθέρωση της Πράγας, με τους αθλητές να φτάνουν μέχρι και τις 700.000 από ολόκληρη τη χώρα το 1960. Όπως είναι αναμενόμενο η συμμετοχή μαθητών και στρατιωτών ήταν υποχρεωτική για να δυναμώσει το φρόνημα του λαού και οι αγώνες γίνονταν κάθε πέντε χρόνια (αν και δεν έγιναν κατά την Άνοιξη της Πράγας και τη βελούδινη επανάσταση).  Οι εικόνες ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακές (όσο και τρομακτικές), λες και βλέπεις κάποια χολιγουντιανή υπερπαραγωγή των 70s με άπειρους κομπάρσους. Μετά το 1990 και την πτώση του καθεστώτος, το στάδιο χρησιμοποιήθηκε κυρίως για συναυλίες με ονόματα όπως οι Ρόλινγκ Στόουνς, οι Μπον Τζόβι και οι U2, αν και προσωπικά θα προτιμούσα αυτή του 2001 με AC/DC και Rammstein.

Φαντάσου να έπρεπε να δεις μπάλα εδώ

Για να το γράφουμε στο Σομπρέρο, η απάντηση στην ερώτηση «γίνονταν και ποδοσφαιρικοί αγώνες;» είναι «ναι». Όχι πάρα πολλοί, αλλά γίνονταν. Και για λόγους πρακτικούς, οι διοργανωτές διάλεγαν ένα από τα γήπεδα προς την μια πλευρά και όχι στην κεντρική τριάδα, ούτως ώστε ο κόσμος να μπορεί να βλέπει (έστω από την μία κερκίδα).  Αν παίζεις μπάλα στα κεντρικά γήπεδα, ο κόσμος είναι τόσο μακριά που δεν πρόκειται να σε δει κανείς. Όπως γράφει και ένα άρθρο για το γήπεδο, στα χρόνια της  Τσεχοσλοβακίας θα μπορούσαν να παιχτούν ταυτόχρονα όλοι τα ματς μιας αγωνιστικής του πρωταθλήματος στο Στράχοβ και να έχεις και λίγο ελεύθερο χώρο για τον λαό. Δυστυχώς πάντως δεν ήταν ποτέ έδρα κάποιας ομάδας και δεν υπάρχουν φωτογραφίες ή άλλα στοιχεία.

Οι κερκίδες του σταδίου βρίσκονται πλέον σε αποσύνθεση, με πολλά σημεία να είναι επικίνδυνα για να περπατήσει κάποιος και να έχουν ρημάξει, ενώ σε άλλα σημεία στις εξέδρες έχουν φυτρώσει φυτά, καθώς δεν χρησιμοποιούνται. Κατά καιρούς έχουν ακουστεί διάφορες ιδέες και προτάσεις για την τύχη του ιστορικού σταδίου (από εμπορικά κέντρα και πάρκα, μέχρι ένα σύγχρονο γήπεδο ποδοσφαίρου), προς το παρόν πάντως το εκμεταλλεύεται ως προπονητικό κέντρο η Σπάρτα Πράγας, με οχτώ ποδοσφαιρικά γήπεδα (σύμφωνα με τη γουικιπίντια τα 6 κανονικών διαστάσεων), αλλά και εγκαταστάσεις με αποδυτήρια και γραφεία. Είναι ένα από τα μέρη που το τσιμέντο είναι κάτι παραπάνω από δομικό υλικό, είναι μέρος του παρελθόντος μια χώρας και γενικότερα μιας ιστορικής περιόδου του περασμένου αιώνα. Πλέον ζωή του δίνουν μόνο οι προπονήσεις των αθλητών της Σπάρτα και τα γκολ δεν πανηγυρίζονται από 200 χιλιάδες κόσμου.

Πηγή: sombrero