Ρεζιλίκι η κατάσταση, όχι η εξάρα!

Το φρόνημα των οπαδών της ΑΕΚ πληγώθηκε μετά την εξάρα από τον Ολυμπιακό, αλλά πραγματικό ρεζιλίκι δεν μπορεί ποτέ να είναι το αποτέλεσμα ενός αγώνα.

Να πάρουμε τα πράγματα ανάποδα; Ας υποθέσουμε ότι αντί να χάσει, η ΑΕΚ στο «Γιώργος Καραϊσκάκης» κέρδιζε με 6-0. Θα είχε πετύχει ένα θρίαμβο, ο ψυχισμός του κόσμου θα πετούσε στα ουράνια. Κόλαση! Αλλά, για σκεφτείτε το καλύτερο. Επί της ουσίας, η ΑΕΚ θα είχε καταφέρει κάτι σημαντικό, πλην κάποιων αναταραχών που θα δημιουργούσε στους ερυθρόλευκους; Η απάντηση είναι: Τίποτα! Απολύτως τίποτα! Ο Ολυμπιακός θα καθυστερούσε μία εβδομάδα για να πάρει το πρωτάθλημα, η ΑΕΚ θα συνέχιζε για να μπει στα πλέι οφ με τις καλύτερες δυνατές (για αυτή) δυνατές προϋποθέσεις και η ιστορία θα γραφόταν με το ίδιο ακριβώς φινάλε. Απλά, με λίγο διαφορετική πλοκή. Σιγά τα ωά!

Ουδείς μπορεί να αποδεχθεί την ήττα με έξι τεμάχια από τον μισητό αντίπαλο. Σεβαστό είναι αυτό, ωστόσο έχει συμβεί και στις καλύτερες οικογένειες. Σταμάτησε να γυρίζει ο πλανήτης; Η μήπως καταστράφηκε η πλάση; Όχι βέβαια. Στο χώρο του οπαδισμού βεβαίως, όπου η λογική είναι ξεχασμένη κι ένα αποτέλεσμα μπορεί να καθορίσει την πορεία μίας ομάδας δια βίου, ίσως μία νίκη με 6-0 να ήταν η απάντηση στην ανωτερότητα του αντιπάλου για τα επόμενα 50 χρόνια. «Τι σημασία έχει που πήρατε 13 από τα 15 πρωταθλήματα των τελευταίων ετών. Εμείς σας ρίξαμε έξι παστέλια». Αν θέλετε να μπείτε στη λογική αυτή είναι δικαίωμά σας αναφαίρετο.

Για εμάς όμως, το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν είναι η εξάρα. Είναι η κατάσταση στην οποία έχει έρθει.

Είναι η διοικητική γύμνια που την ταλαιπωρεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, που την έχει καταστήσει φτωχό συγγενή και (πολύ) μακριά απ'όλα τα κέντρα αποφάσεων.

Είναι η δημόσια ομολογία του Βασίλη Δημητριάδη, που παραδέχτηκε πως οι παίκτες παίζουν 7 μήνες απλήρωτοι σε άλλες εποχές οι ίδιοι παίκτες δε θα περνούσαν ούτε έξω από τη Σπάτα (ή τους Θρακομακεδόνες) σε ακτίνα 10 χιλιομέτρων.

Είναι η τραγική εικόνα μίας ομάδας που έκανε δύο μήνες να κερδίσει στην έδρα της και έφτασε να της κάνει πλάκα ακόμα και ο Μπέος.

Είναι η υποδοχή των οπαδών στο αεροδρόμιο επειδή η ΑΕΚ κατάφερε να προκριθεί στον τελικό του Κυπέλλου μετά από καμπόσα χρόνια. Στην εποχή που η ΑΕΚ κυριαρχούσε, θα τολμούσε κανείς να πανηγυρίσει έξαλλα μία πρόκριση σε έναν τελικό κυπέλλου, λες και η ομάδα πέρασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ; Ουδείς!

Είναι η αγωνία που επικρατεί αυτή τη στιγμή και αφορά την αδειοδότηση της επόμενης σεζόν. Θα βρεθεί ένας χριστιανός να δώσει τα χρήματα που απαιτούνται για να πάρει η ΑΕΚ άδεια συμμετοχής στο επόμενο πρωτάθλημα; Αυτή τη στιγμή πάντως, χλωμό το βλέπουμε.

Είναι η ανώμαλη προσγείωση των οπαδών, που από το ζενίθ του Κυπέλλου, έφτασε στο ναδίρ της εξάρας. Μία ομάδα ισορροπημένη δε θα υφίστατο ποτέ τέτοια φαινόμενα, διότι θα μπορούσε να αντιπαρατάξει αμυντικούς μηχανισμούς. Η ΑΕΚ τους έχει απενεργοποιήσει όλους. Και στο ζενίθ και στο ναδίρ.

Είναι η λαική απαίτηση περί παραίτησης της υπάρχουσας διοίκησης. Μάλλον δεν καταλαβαίνουν ότι ακόμα κι αν παραιτηθούν οι σημερινοί διαχειριστές (δεν πιστεύω να νομίζει κανείς ότι ο Αδαμίδης και οι συν αυτώ ασκούν διοίκηση. Με τι λεφτά;),το μέλλον, δυστυχώς θα είναι ακόμα πιο ζοφερό, διότι δε φαίνεται να υπάρχει κάποιος που να αναλάβει. Όχι σήμερα, μα εδώ και χρόνια! Αρα, ποια παραίτηση και ποια διοίκηση;

Αν η Ενωση λοιπόν, είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει τίτλους, να πείσει τον κόσμο της ότι έχει δύναμη, αν πανηγύριζε πιο συχνά κι αν δεν ήταν έρμαιο των παικτών που δεν ξέρουν τι σημαίνει ΑΕΚ, ακόμα και η εξάρα πιθανώς να περνούσε με ελαφρές αναταράξεις και τίποτα περισσότερο.

Στο ποδόσφαιρο, όλες, μα όλες οι ομάδες είχαν, έχουν και θα έχουν κακές βραδιές. Ακόμα και οι κορυφαίες ομάδες στην ιστορία του πλανήτη. Είχαν όμως και τον τρόπο να απαντήσουν σε αυτές, ή να προσφέρουν άλλες στιγμές αγαλίασης στον κόσμο τους. Στην ΑΕΚ δεν υπάρχει σήμερα αυτή η ελπίδα. Και για μία ομάδα με το μέγεθος της Ενωσης, το ρεζιλίκι είναι αυτό, κι όχι η εξάρα. Αν θέλετε, μπορείτε να το καταλάβετε, αν πάλι όχι, δικαίωμά σας!

www.sportdog.gr